Dorianne Aussems: “Ontdekken dat je niet alleen bent, dat doet deugd”

Interactieve radio maken is een van de nieuwe mediatrends. En Dorianne Aussems, stem van het MNM-programma ‘Generation M en gezicht van de bijhorende talkshow ‘Generation M: The story of my life’ op VRT NU, is er goed in. Praten met mensen, luisteren naar hun verhalen, gevoelens en ideeën, en samen genieten van goeie muziek: zo omschrijft ze wat ze doet. “Maar eigenlijk is dat gewoon wat mensen vroeger op café al deden: ventileren.”

Dorianne Aussems heeft ze nooit gehad: grote dromen en verlangens over wat ze later zou gaan doen. Haar eigen programma’s samenstellen in het tuinhuis, knutselend met een klein radiootje: nooit gedaan. Van het een kwam gewoon het ander.

Want ze hield wel graag voordrachten op school, herinnert ze zich: “Met mijn stem en een verhaal mensen boeien, dat vond ik prettig”. En ze verslond kranten, op zoek naar het nieuws van de dag. Journalistiek studeren was de logische volgende stap. “Daar ontmoette ik iemand die voor de studentenradio werkte en toen pas ging het me dagen: je kan in zo’n programma praten met mensen én nog eens leuke muziek kiezen ook. Dat wilde ik ook wel eens proberen.” De studentenradio ruilde ze later in voor Antwerpen FM en Q-Music, en sinds 2018 presenteert ze Generation M op MNM.

Daarmee viel je als radiomaker op je pootjes. Maar wat betekent het metier van radio maken vandaag voor jou?

“Connecteren met mensen die onderweg zijn in het leven. Dat dat bij MNM bovendien op een interactieve manier kan, vind ik heel fijn: de input van mensen die daarom niet per se in de studio zijn kan een programma alleen maar verrijken. Een gesprek voeren, luisteren naar anderen en samen genieten van goeie muziek: dat is waar radio voor mij om draait.”

Naar welke radiomakers luisterde je vroeger zelf?

“Deckers en Ornelis vond ik altijd goed en grappig, later waren dat Peter Van de Veire en Eva Daeleman. Zoals Peter een nieuwsitem aanpakte, zelfs al was het iets vreselijks als het busongeluk in Sierre, dat vond ik fascinerend. Hij wist luisteraars van ‘s morgens vroeg te grijpen, uit hun zurigheid te halen ook, want uiteindelijk vindt niemand vroeg opstaan tof. Maar ik luisterde ook graag naar hoe deejays hun muziek mixen, ook dat trok me hard richting radio.”

Binnenkort loop ik mijn eerste marathon, ik kijk daar hard naar uit

Je luisterde echt wel bewust naar radio en hoe die gemaakt werd?

“Toch wel, ja. Elk nummer waarvan ik de titel niet kende, moest opgezocht worden. Shazam zal voor mij altijd wel de beste uitvinding ooit blijven. Op feestjes ging ik die titels vroeger steevast vragen aan de deejays, tot hun ergernis soms. Maar ik kon niet anders, want die titel níét weten, daar werd ik zot van.” (lacht)

Je deed research en redactie voor ‘Generation M’ tot je de presentatie ervan in 2018 overnam van Karolien Debecker. Voelt het programma niettemin alsof het jou op het lijf is geschreven?

“Ik vind het moeilijk om dat van mezelf te zeggen. Maar van alles wat momenteel op de Vlaamse radio’s wordt gemaakt, ligt dit me wel het best, denk ik. Ik zou kunnen kiezen voor een programma op een tijdstip dat meer luisteraars aantrekt, maar het is net de formule van Generation M waarbij ik echt aandacht aan mijn luisteraars, hun gevoelens en hun kijk op de wereld mag besteden die me zo boeit. Jonge mensen bovendien, die in andere programma’s minder aan bod komen.”

“De relatief nieuwe mogelijkheden om interactief te werken – Instagram en de MNM-app – geven radio maken een nieuwe dimensie. We stellen een vraag op die platforms, jongeren reageren daarop en durven nu ook meer dan ooit openlijk te praten over wat hen bezighoudt.”

“Er blijven nog weinig taboes, de schone schijn wordt van langsom minder opgehouden.”

Wat wil je bereiken met je programma?

“Ik luisterde vandaag nog naar een podcast waarin een psycholoog het op een heel herkenbare manier had over een onderwerp dat me aan het hart gaat. Ik wijd er liever niet over uit wat dat was. Maar het raakte me enorm, want ik blijk dan toch niet de enige te zijn die met dat issue zit. En dat is precies wat ik ook voor anderen wil doen: hen de kans geven om te praten over waar zij mee zitten, ontdekken dat ze niet alleen zijn, en daarna hopelijk wat meer bevrijd verder kunnen. Is dat eigenlijk niet hetzelfde als wat mensen op café doen: ventileren?”

“Maar voor het lijkt alsof we het alleen maar over moeilijke onderwerpen hebben: we discussiëren ook heel hard over wat de beste manier is om een ei klaar te maken. (lacht) Gaat dat de wereld veranderen? Neen. Maar het werkt bevrijdend om het erover te hebben.”

Wat zijn de populairste onderwerpen onder jongeren?

“Liefde en relaties werken altijd. Maar ook wat op school gebeurt, frustraties over of net bewondering voor leerkrachten en ouders krijgen veel reacties, net als items over geld en gezondheid. Dé thema’s van het leven eigenlijk.”

“Na elk seizoen vragen we ons wel eens af waar we het volgend jaar nog over zullen hebben. Maar het blijkt dat elk jaar vanzelf weer nieuwe onderwerpen aanbrengt. We hadden het onlangs over polyamorie; twee jaar terug zou dat nog moeilijk gelegen hebben.”

Zijn er onderwerpen waar jij zelf wel of niet graag over praat?

“Dat hangt minder van het onderwerp af dan van de manier waarop we een thema kunnen uitwerken. Ik vind elk onderwerp de moeite waard om over te praten. Al zijn er soms items waarvan ik vooraf dacht dat ze zouden aanslaan, maar die dan toch weinig in beweging zetten. Of meningen die wel heel ver van me af staan: daar moet ik me wat meer voor inspannen. Al is het vaak aan de luisteraar en ben ik de moderator.”

Hoe zit dat met de West-Vlamingen onder jouw luisteraars? Staan wij niet minder bekend om onze openheid?

“West-Vlamingen zijn supertof! Echt waar, ze zeggen waar het op staat. Als ze meedoen, hebben ze er zin in. Daar hou ik van. Soms begrijp ik hen wat moeilijker, maar dat ligt dan geheel aan mij.” (lacht)

Hoe was jij zelf in je tienerjaren, de leeftijd die de meeste van je luisteraars nu hebben?

“Heel competitief. Ik deed toneel, muziekschool, speelde voetbal, was graag met talen bezig en wilde overal de beste in zijn. Optredens, voordrachten: ik kon daar niet zomaar aan meedoen, ik ging er echt voor. Rebels was ik ook wel, in die zin dat ik graag tegen de leerkrachten in ging maar tegelijk zorgde dat mijn schoolwerk in orde was. Zoekend ook, ik stelde heel veel vragen.”

Ik denk niet dat ik als puber had durven te getuigen in een programma als ‘Generation M’

“De verlegenheid van toen heb ik achter me gelaten. Al overvalt die me soms nog. Ik kan het niet áltijd opbrengen om te socializen, en dan wil ik gewoon weg.”

Zou je toen zelf deelgenomen hebben aan een programma als ‘Generation M’?

“Ik denk het niet. Ik had me toen allicht niet zo kwetsbaar durven op te stellen. Ik had vast wel gestuurd als het over leuke onderwerpen ging. Mijn mening over mayonaise of cocktailsaus bij frieten had ik zeker graag gedeeld. Maar zoals iemand onlangs getuigde over opgroeien in armoede, er openlijk voor uitkomen dat je niet rondkomt: zoiets had ik niet gedurfd. En zou ik nog altijd niet durven. Maar ik moedig het wél aan.”

Je praat in interviews nochtans wel over het verlies van je moeder toen je pas twaalf was, je seksuele geaardheid ook?

“Ja, omdat ik het niet eerlijk zou vinden als ik dat niet deed. Wat is het nut van een interview als je niets over jezelf kwijt wil? Maar ik hou ook dingen voor mezelf.”

“Dat wisselt nogal, hoor. Ik lijk soms druk, maar ik ken best ook kalme periodes. Maar inderdaad, ik heb af en toe kicks nodig, en doelen. Ik vraag me wel eens af of het allemaal niet wat grootser moet. Dat geeft me dan een onbestemd gevoel, en dat is soms vermoeiend.”

“Het heeft niets te maken met groots dromen, want dat doe ik niet. Het is eerder dat ik niet graag in de toekomst kijk. Ik maak geen plannen voor waar ik over vijf jaar wil staan. Dat spreekt me gewoon niet aan.”

Wat versta je dan onder kicks?

“Ik train momenteel voor een marathon. Ik heb geen to-dolijst of zo, zo’n idee groeit vanzelf. Ik loop altijd al graag en veel. Toen ik onlangs een paar echt supergoeie loopschoenen vond, was dat het sein om ervoor te gaan. Ik heb wat onderzoeken ondergaan, heb een trainingsschema gekregen, en dat bezorgt me enorm veel energie. In oktober is het zover, en ik kijk daar hard naar uit.”

“Bungeejumpen had ik ook nog wel eens willen doen, maar na De Mol (waarin een kandidate bij het bungeejumpen haar elleboog brak, red.) is de goesting over.”

En als het wat rustiger mag?

“Dan kijk ik naar liveconcerten. De passie van een artiest op het podium en hoe het publiek daar mee in opgaat, al die geïmproviseerde versies van de muziek die ik graag hoor: daar geniet ik intens van. Ik heb echt álle versies gezien van When doves cry van Prince. Maar alweer: ook dit kan alle kanten op gaan. Als iets me boeit, ga ik er achteraan.”