Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.
Ik ben opgegroeid met strenge (maar liefhebbende) ouders. Bij ons deden ze niet aan dat halfzachte ‘mijn kind/perfect kind’-gedoe. Als ik bijvoorbeeld straf kreeg van de leerkracht wat zelden gebeurde, want ik was heel braaf dan zeiden ze thuis: “Ah, drie bladzijden? Schrijf er dan maar drie bij voor ons. Je zal het wel verdiend hebben.”
Mijn moeder is lerares en van haar vernam ik dat dit niet langer een gangbare opvoedingsregel is en ze momenteel eerder het volgende principe hanteren: “Wat?? Je hebt drie bladzijden gekregen?? Het gore lef! Mijn kleine wondertje zo bestraffen!! Wacht maar, ik zal eens een hartig woordje spreken met die leerkracht.”
Elk z’n menage natuurlijk maar ik ben persoonlijk van mening dat je met een dergelijke pedagogische tactiek vooral euhm… seuten kweekt. Ik zie het ook op mijn werk. Ik werk in de kinderpsychiatrie en hoewel veel jongeren echte problemen hebben waarvoor er ook echt hulp geboden moet worden, zijn er ook bij van wie ik denk: ‘Hm, jij hebt misschien eerder een schop onder je kont nodig dan uitgebreide gesprekstherapie.’ Natuurlijk benoemen we het dan niet zo. Neen, in een adviesgesprek zeggen we liever dat de jongere in kwestie ‘de juiste copingvaardigheden moet leren hanteren’.
Hebben chihuahua’s werkelijk een therapeut nodig?
Let op, ik wil niet zeggen dat het vroeger beter was (ik ben 35, geen 75). Het is goed dat er aandacht is voor geestelijke gezondheidszorg en het is goed dat we in een klimaat leven waar mensen niet meer uitgelachen worden als ze zeggen dat ze ‘er een beetje doorzitten’ maar soms vrees ik dat we een beetje te veel doorgeslagen zijn naar de andere kant. Ik bedoel maar, moet het allemaal zo Amerikaans? Is het echt nodig om een uitgebreid gesprek te hebben over elke scheet die je laat? En hebben chihuahua’s werkelijk een therapeut nodig? Ik ben geneigd te denken van niet.
Misschien trek ik volgende vergelijking wel iets te ver door maar ik heb gelijkaardige gevoelens bij de hetze rond het coronavirus. Heel de wereld staat in rep en roer omdat mensen griepachtige symptomen krijgen. En ja, ik zou natuurlijk ook geruster zijn mocht er een vaccin tegen bestaan maar het is nu ook weer niet dat ik denk dat de vijfde ruiter van de Apocalyps gearriveerd is. Mijn zus werkt in het UZ Gent als microbiologe en zij is de slimste, nuchterste persoon die ik ken. Toen ik haar mening vroeg betreffende het onderwerp antwoordde ze gortdroog: “Fel overdreven. Er gaan veel meer mensen dood aan de griep dan aan het coronavirus. Je moet gewoon je gezond verstand gebruiken en op tijd naar de dokter gaan als je je ziek voelt”. En als zij het zegt dan zal het wel waar zijn.
Stephanie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier