Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.
Van West-Vlamingen wordt wel eens beweerd dat ze aan de traditionele kant zijn. Meestal ben ik geneigd om elk negatief vooroordeel met betrekking tot ‘mijn mensen’ tegen te spreken maar een kleine introspectie betreffende dit onderwerp weerhoudt me daar toch van.
Neem nu mijn zussen en mij. We hebben allemaal een huishouden (gehad) en het treft me toch dat wij, drie moderne vrouwen, letterlijk door het stof kruipen om onze mannen te behagen. We zorgen dat het eten klaarstaat als het mannetje thuiskomt van zijn werk, we laten hem in de zetel bekomen van de heerlijke maaltijd terwijl wij afruimen, we maken lunchpakketten.
Kortom, wij doen alles in het huishouden en daar staat tegenover dat zij de vuilnisbakken buitenzetten. Traditioneler wordt het niet.
Wij doen alles in het huishouden en daar staat tegenover dat zij de vuilnisbakken buitenzetten
Ik wil even iets kwijt over dat buitenzetten van de vuilniszakken. Ik woon nu al een tijdje alleen en moet dat klusje zelf klaren en eerlijk? We spreken hier over het toebinden van een zak, er vijf meter mee wandelen en die zak neerploffen op het voetpad. Dat is maximum twee minuten werk. Een ware uitputtingsslag kun je dat nauwelijks noemen. Zet dat tegenover elke dag boodschappen doen (minimum 30 minuten), alles uitladen (10 minuten), koken (30-50 minuten) en afruimen (15 minuten). Dan zitten we aan 95 minuten per dag. Vermenigvuldigd met zeven wordt dat 665 minuten. Plus nog wat uurtjes voor strijk, was, dweilen, bedden opmaken, haar uit het afvoerputje halen, wc’s schrobben en andere. Niet dat ik een score bijhoud of zo…
Het probleem is een beetje dat we ons dat zelf aandoen. Van mijn vriendinnen kreeg ik steevast het goedbedoelde advies: ‘Je moet ze kweken!’ Waarbij dan zo’n vastberaden blik in hun ogen kwam die ik – om vooralsnog onbekende redenen – associeerde met hoe boerinnen kijken wanneer ze op het punt staan met hun blote handen een kalf uit een koe te trekken.
Het ding is, ik weet niet of ik mijn vent wel wil zien als kweekmateriaal. Ik wil niet zo’n vrouwtje worden dat 20 jaar sleutelt aan haar liefste om van hem het perfecte deurmatje te maken en dat hem dan vervolgens verwijt dat hij ‘niet meer zoals vroeger is’.
Of misschien ben ik wel gewoon een heel West-Vlaams meisje dat vindt dat het huishouden haar taak is. Dat kan ook.
Stephanie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier