Robin Dekempe telt 20 lentes, is afkomstig uit Jabbeke maar woont in Heestert en studeert journalistiek aan de Arteveldeshogeschool in Gent. Hij maakt deel uit het het team KW Kaapt Gent.
Deze column kadert in het project KW Kaapt Gent waarbij we op zoek gaan naar de West-Vlaamse ziel van de Arteveldestad.
Gent is een prachtige stad, maar het is niet de mijne en dat zal het nooit worden. Ik begrijp de mensen die naar hier verhuizen, maar ik zie het mezelf nooit doen. Akkoord, Gent heeft als stad ontzettend veel troeven in handen. Haar smeltkroes van vriendelijke inwoners, haar uitstekende stadsfaciliteiten en het ongeziene positivisme van haar inwoners in vergelijking met die van andere Vlaamse steden, zijn daar enkele mooie voorbeelden van. Maar Gent is geen Brugge. Of Oostende. Of Roeselare…
Gent is een prachtige stad, maar het is niet de mijne en dat zal het nooit worden
Tijdens de week leef ik in Gent op kot. Ik amuseer me er te pletter, maar toch mis ik iets. Iets specifieks, wat moeilijk te verklaren valt. De talrijke zweterige cafés zorgen ervoor dat dit gevoel vaak onbewust onder water blijft. Maar vanaf het moment dat alcohol en gezelschap uit mijn beeld verdwenen zijn, borrelt dat knagende gevoel weer op.
Ik denk dat het een of andere vorm van heimwee is. Niet naar mijn familie, aangezien ik samen met mijn zus op kot zit. Ook niet naar mijn vrienden, want zij wonen zo’n goede tweehonderd meter verderop in mijn straat. Ik stel me waarschijnlijk weer aan en ben zoals gewoonlijk een mamaskindje, dat dringend eens een bezoekje moet brengen aan een of andere vreemde psycholoog.
Het minderwaardigheidscomplex van West-Vlaamse boertjes dat ons aangepraat wordt, blijft toch onbewust hangen
Ik heb me eigenlijk nooit afgevraagd waarom ik me niet thuis voel in Gent. Misschien komt het door mijn diepgewortelde West-Vlaamse roots? Ik ben zoals zoveel provinciegenoten trots op waar ik vandaan kom. Men spreekt vaak over het Limburg-gevoel. Wel, dat gevoel bij ons is nog net iets straffer. Of misschien komt het doordat ik me in Gent – zonder reden – vaak niet geaccepteerd voel. Het minderwaardigheidscomplex dat ons wordt aangepraat, blijft misschien dan toch onbewust hangen:West-Vlaamse boertjes leven op hun kneuterige boerderijen waar ze boerenkost eten en met hun overstaanbare accent tegen elkaar staan te brabbelen.
Nee, definitief in de Arteveldestad gaan wonen zal ik nooit doen. Maar er op bezoek gaan des te meer.
De illustraties bij de columns zijn van de hand van leerlingen van Sint-Lucas. Bekijk de video hier.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier