In de voorbije jaren trok onze PADI SHOW-medewerker Sandro Adyns al vaak naar evenementen voor een interview met The Levellers. Daarvoor reisde hij zelfs ook ooit naar Brighton in Engeland, waar hij de band op een unieke locatie kon spreken, en dit ter gelegenheid van hun optreden op het Labadoux Festival in Ingelmunster. Deze keer moest hij niet ver rijden, want The Levellers traden op tijdens het Nostalgie Beach Festival in Nieuwpoort. Sandro sloeg een openhartige babbel met zanger Mark Chadwick en gitarist Dan Donnelly.
In de namiddag keek Sandro in de gietende regen naar het optreden van The Levellers. Enkele uren later sprak hij met hen. Droog was hij nog niet, maar de babbel zorgde voor zoveel warmte waardoor hij vlug minder nat was. Het interview was nog maar net begonnen of hij kreeg al een compliment, omdat er nog eens een ‘échte journalist’ voor hen zat.
Ik weet dat jullie 25 jaar geleden geen fans waren van journalisten, maar toch bedankt om tijd vrij te maken voor de Krant van West-Vlaanderen.
Mark: Met plezier (lacht), dat is niet strikt waar. Er was toen zo een cultuur, die ik eigenlijk mis. Ik mis de confrontatie met journalistiek. Weet je waarom? Het was een filter, er waren argumenten, er was een eerlijk debat. Hadden ze iets tegen ons. Ok, we konden hen ook terug negeren. Dat is eigenlijk geen debat maar een conversatie: er gebeurt iets. Nu ‘liked’ iedereen elkaar, ik “like” jullie muziek, ik “like” wat jullie doen.”
Dan: “Jij bent dezelfde persoon als wij. Kranten verdwenen, fotografen verdwenen, journalisten verdwenen. Iedereen neemt een foto met de telefoon, zet het op Twitter, alles is digitaal geworden en gebeurt in 2 seconden. Wij besteden tijd om albums te maken, om video’s te maken, muziek te maken en alles is nu digitale nonsens. We zijn echt blij om iemand te zien die voor een krant een interview komt afnemen, die een echt artikel schrijft, en niet iets waar je zeer snel overklikt.”
Mark: “We zitten allemaal in dezelfde boot, ik mis de vijand, ik mis geluiden, ik mis het argument.”
Dan: “We missen kranten, we missen fotografen, alles wat je niet consumeert door een gsm. Alles is wegwerpbaar geworden. Wanneer je het gelezen kan hebben in 2 seconden is het niet voorgevallen, weet je wel? Vroeger als er iets gebeurde, dan stuurden ze een fotograaf uit om er een foto van te maken, iemand anders schrijft er een verhaal van, dat ging dan naar een geprinte krant en nu is dat allemaal snel snel via sociale media.”
Mark: “Het is een cultureel gemis, dat is een feit, en het is waarschijnlijk verdwenen voor àltijd, het is gewoon zo. Om nu controversieel te zijn, of iets interessant te zeggen te hebben is het echt hard werken.”
Dan: “Mark, als je een knop kon vinden om het internet af te leggen, zou je het doen? Ik zou het telkens doen, elke keer, elke dag…”..
Jullie hebben toen ook mensen politiek wakker gemaakt, mensen doen nadenken door jullie muziek, mis je dat ook? Hebben jullie het gevoel dat jullie boodschap nog aankomt?
Mark: “We zingen al 35 jaar dezelfde liedjes met een politieke boodschap in dit type genre en het is een klare en simpele boodschap, gewoon gezond verstand tot nadenken. Hier zijn we dan, en 2020-2023 is nog nooit zo erg geweest. Als we de songs brengen, zitten we ook in het moment. We geloven wat we zingen, omdat het simpel is en waar.”
Dan: “Het triestige is dat de boodschap nog altijd relevant is. “Pick up your underpants from the floor” (herhaalt dit 5 keer, Sandro) en als je dit na 35 jaar nog altijd zegt, en ze hun ondergoed nog altijd niet opgeruimd hebben, is het duidelijk dat ze nog het altijd niet begrepen hebben (lachen allebei).”
Mark: “John Lennon schreef: “Give peace a chance“, het is een oud gegeven en het is een eeuwige discussie en het gaat maar door.”
Dan: “De meeste mensen geven alleen maar om geld, en deze band zegt: geef meer om de mensen dan geld. Geef jij maar om mensen dan om geld? Geven politiekers meer om geld dan mensen? Deze band zet mensen voor geld en wij gaan niet veranderen.”
Mark: “Kijk, wat er nu omgaat met Rusland, en dat is een diep en donker gesprek, in essentie: iedereen verliest. Het is niet een win/win, maar een verlies/verlies conflict. In essentie. Enkel als je meent en waarachtig blijft over wat je praat: dan win je.”
Vroeger was je kwaad, dat merk je in jullie songs, ben je na al die tijd nog zo kwaad over onrechtvaardigheid?
Mark: “Zeker weten, kwaad: ja, ontgoocheld… ja toch wel. De gedachten over politieke ontevredenheid en sociale ontevredenheid is dat sociale media een “painkiller’ geworden is. Je “liked” gewoon iets, maar dat gaat zo snel voorbij, en dat komen we weer tot die internet. In plaats van met stenen te gooien, “like” je nu gewoon een “post” en ik denk dat iedereen nog kwaad is maar nu via sociale media. Dat onderdrukt de kwaadheid en komt een tweet of een post of een like: het wordt ‘kwaadheid placebo”
We zijn in West-Vlaanderen, hebben jullie een connectie met deze streek, zijn er cafés die jullie zijn bijgebleven?
Mark: “Als ik bars zou herinneren in Vlaanderen, dan was ik niet in bars in Vlaanderen (beiden lachen hartelijk).”
Dit is een festival met thema Nostalgie. Hoe passen jullie in het programma?
Mark: “De natuur van zakendoen is mensen een label geven, weet je. Passen wij als band in nostalgie….ja, net zou ik zeggen. Passen wij in dat label: volledig, indien niet: dan helemaal niet. Zijn we nostalgie, ja dat zal wel omdat we al 35 jaar meedraaien. Ik denk dat nostalgie eigen is aan vooral millenium jongeren, nostalgie is een gezamelijke geruststelling.”
Dan: “Alles komt altijd terug. Vanavond spelen we slechts 1 liedje van ons laatste album. Vandaag, omdat het een festival is, speelden we een set van onze bekendste liedjes en we houden ervan om dat te doen. Vorige week speelden we in een club, een set van anderhalf uur en de meesten van die liedjes waren nieuw. Alhoewel we een nostalgische band zijn, zijn we toch geen nostalgie-band.”
Mark: “Goeie woorden, Dan, wijze woorden.”
Wat vonden jullie vandaag van het publiek?
Dan: “Goh, we hadden veel regen en wat technische problemen, mijn versterker is in brand gevlogen. Iedereen in het publiek, eigenlijk het publiek in Vlaanderen maakten het beste van de situatie, en ook wij maakten het beste van de situatie. Wij waardeerden echt hun liefde, het regende echt heel hard maar ze bleven wel staan.”
Mark: “Toen we speelden en ik zag de felle regen dacht ik in mijn hoofd: Als ik een ticket gekocht had om Led Zeppelin te zien, Neil Young, Bob Dylan en Stephen Stills als extra guest en het regende zo hard zou ik zeggen: fuck it, ik blijf. Vandaag bleven ze, ze bleven staan en ze maakten het er beste van, ze lachten en zongen mee en dansten. Om daar te staan, in zo een onweer en toch meedoen, wel dat waarderen we echt, en de energie die we daarvan voelden, prachtig gewoon.”
Voel je je achterna slecht als er technische problemen waren tijdens de show?
Mark: “Ach neen, je recupereert en doet voort, je zoekt een oplossing. Als er een probleem is, en er is altijd een probleem, wat doe je, je zoekt een oplossing. Kijk, je kijkt naar een publiek dat uitgeregend wordt en je moet hen echt de beste ervaring geven die mogelijk is. Het interesseert hen eigenlijk niet dat je versterker vuur vat, echt niet, waarom zouden ze? Velen weten zelfs niet wat een versterker is. Wij gaan echt niet doen zoals een Dave Grohl: “Hey mannen, we hebben een kapotte versterker maar we gaan toch de show doen”. Wij niet, wij doen gewoon door, jullie hebben betaald, jullie zijn hier, wij gaan jullie entertainen, zo een goed mogelijk ervaring geven, in de regen.”
Dankjewel voor dit interview, en hopelijk tot snel terug in België! (PADI & Sandro)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier