Hij is terug, hij is terug ! Inderdaad, na een muzikale stilte van 23 jaar bracht Bob Savenberg in oktober 2020 de singel ‘Liefde van m’n leven’ uit. De gewezen manager van Natalia en de huidige manager van Matthias Vergels lanceerde al de opvolger ‘Loove’, die al in de Vlaamse Top 50 van Ultratop binnen kwam. Op 29 november blaast Bob 60 kaarsjes uit. Hij moet niets meer bewijzen en hij doet enkel nog wat hij graag doet, namelijk zingen. Tijdens onze babbel bij House of Entertainment in Aalst verklapte Bob iets uit de Clouseau-periode. “Normaal sliepen we met Clouseau zelden uit. Maar ik weet dat we tussen twee optredens ooit sliepen in Thermae Palace in Oostende. De ene avond speelden we in Oostende, de andere in Brugge. Die ene avond legde ik in het hotel de basis van het liedje ‘Lied voor jou’”, vertelt Bob, die ook vanaf morgen direct terug wil optreden in de prachtige locatie De Spil in Roeselare, in de Stadsschouwburg van Kortrijk of de Stadsschouwburg van Brugge.
Bob Savenberg heeft geen stress meer. Hij zet zich relax neer in de zetel en begint te vertellen. Geen vijf of tien minuten, maar bijna één uur over zijn leven. Over de mooie Clouseau tijd, de periode dat hij de manager van Natalia was, maar ook over zijn burn-out, de donkere momenten in zijn leven. Door corona draaien de bedrijfsactiviteiten al bijna één jaar op een lager pitje, maar toch straalt Bob, want door corona genoot hij nog meer van zijn twee jongste kinderen. Het was de dochter van 14 jaar die aan papa vroeg : “Waarom schrijf jij zelf geen liedjes meer ?” Bob had nu tijd, begon eraan en zo begon zijn tweede muzikale carrière.
Misschien weet de jonge generatie dat niet, maar ik – een leeftijdsgenoot –maakte dat nog mee dat jij ooit deel uitmaakte van Clouseau. Na een aantal jaren trok je er de stekker uit. Was je het musiceren, hét touren écht beu ?
Bob: “Ik had op dat moment een ‘te veel’ aan mensen. Ik weet niet goed hoe ik dat moet verklaren. Ik kon dat precies niet meer aan zoveel volk. Lastig vallen is een groot woord, maar altijd dat overrompeld worden. Ik voelde me daar niet goed meer bij. Ik zei tegen mezelf: ‘Goh, ik moet iets anders doen.’ Op dat moment vond ik achter de schermen werken leuker. Als ik achter de schermen werkte, had ik al die aandacht niet. Ik kon toen op mijn gemak toch in de muziek blijven werken. Ik ben nooit gestopt want ik zit al 35 jaar in de muziek. Sinds een paar jaar is dat wel terug aan het groeien. Door de corona had ik opeens een opsteker, waardoor de zin om op te treden, bij mensen gaan, enz… het kwam allemaal terug. Dat komt vooral door een babbel vier maanden eerder met mijn huisarts. Toen kwamen we tot de vaststelling dat ik een burn-out had zonder dat te weten. Zij bevestigde mijn vermoeden direct. Die burn-out moet al drie jaar eerder in mijn lijf zijn geslopen. Het laatste jaar met Natalia moest ik mezelf sleuren naar optredens, interviews, … Het werd moeilijker en moeilijker voor mij. Na Natalia deed ik enkel nog het management van Staf Coppens en Matthias Vergels. Ik was al bezig van ’88 hé, ’t jaar van Clouseau. Ik heb 7/7, 24/24 uur gewerkt. En plots val je dan in een donker gat, die burn-out.”
Wanneer was het laatste optreden met Clouseau ?
Bob : “Het laatste optreden met Clouseau was een televisieoptreden. Ik ben gestopt met het ‘Gouden Oog’ en dat was trouwens ook het laatste Gouden Oog in Kursaal Oostende die ze uitreikten. Daarna zijn ze daar ook mee gestopt. Ze hebben me gevolgd ( lacht ). Ik heb dat ‘Gouden Oog’ meegenomen naar huis, want op die dag was ook de geboorte van mijn zoon, een goeie 25 jaar geleden.”
Ik weet dat je al jarenlang manager bent. Heb je dan al de jaren dat zélf optreden, het zingen niet gemist of toch wél ?
Bob : “Dat is dus het vreemde. Ik was het kwijt, ik heb het niet gemist. De laatste jaren heb ik de productie gedaan van het album van Matthias Vergels en dat vond ik echt leuk. Zes maanden geleden had ik geen piano, geen drumstel, gewoon niets in huis. Door de corona ben ik in actie geschoten door mijn jongste dochter van 14 die eigenlijk niet zoveel afwist van Clouseau en daar uiteindelijk veel over vroeg. Op een bepaald moment kwam ze met de prangende vraag: ‘Papa, waarom schrijf jij geen liedjes meer ?’ Zij heeft me dus aangestoken om het toch nog eens te proberen. Kort na ons gesprek kocht ik een piano aan want ja, ik had niets in huis. 72 uur later had ik al vijf songs klaar. Ik ben terug gebeten door de muziekmicrobe en ik kan niet wachten om terug te gaan spelen. Bij wijze van spreken had ik liever gisteren dan vandaag op het podium gestaan. Had jij mij dat drie jaar geleden gezegd, dan zou ik u zot verklaard hebben.”
Als ik nog eens terugkom op de Clouseau-periode : heb je nadien toch niet innerlijk gevloekt dat je ermee was gestopt, want het duo Wauters werd alsmaar populairder ?
Bob : “Neen eigenlijk niet. Ik heb dat met niets. Als ik ergens mee stop, heb ik daar nooit spijt van. Ik kijk niet meer achterom.”
Trouwens, komen jullie wel nog eens bij elkaar op de koffie ? Of komt dat niet meer voor ?
Bob: “Wij hebben niet zoveel contact met elkaar. Op de koffie gaan is dus een groot woord. Als we elkaar tegen kwamen, werd er wel wat bijgebabbeld. Maar het is niet zo dat we elkaar bewust opbellen om te vragen : hoe is ‘t ? Ik denk niet dat iemand van ons daar behoefte aan heeft, maar als het nodig is weten we elkaar altijd te vinden. Nu door corona iets minder, maar het gebeurd dat we elkaar regelmatig tegen het lijf lopen en dan is het altijd van harte dat we bijpraten.”
Ik las in een interview dat je jongste dochter niet wist dat haar papa deel heeft uitgemaakt van Clouseau ?
Bob : “Dat klopt niet helemaal. Ze wist wel dat ik iets te maken had met Clouseau, maar bij mij thuis hebben er nooit gouden platen opgehangen. Ze wist niets uit mijn verleden, want ik vertelde daar nooit over. Ze heeft dat ontdekt mede dankzij haar leraressen van haar school en sommige klasgenoten die het dan weer wisten van hun ouders. Ze werd nieuwsgierig, zodat ze met de vraag kwam wat ik eigenlijk betekende voor Clouseau. Ik zei haar dat ik daar wat drumde en liedjes ervoor schreef. Op een corona-avond keken we samen naar YouTube en alle filmpjes van vroeger werden bovengehaald. Toen zei ze : ‘Allez papa, waarom schrijf jij nu geen liedjes meer ?’ Zij is 14 jaar en als je tegen mijn dochter praat over Koen Wauters, dan gaat zij die meer associëren met de coach van The Voice dan de zanger van Clouseau. Ik ga niet zeggen dat Clouseau niet leeft bij 14-jarigen, maar die ervaren dat anders. Ze kennen iets van Clouseau, maar kunnen zich moeilijker een beeld vormen hoeveel impact en bekendheid het verhaal in werkelijkheid geniet. Ik heb tegen mijn dochter echt moeten vertellen hoe groot zij waren. Ik heb alles moeten uitleggen en beelden tonen. Ze was Koen al eens tegen gekomen backstage bij The Voice toen we op bezoek gingen bij Natalia. Ze had daar uiteraard haar babbelke meegedaan want ze is een sociale trien. Voor haar was dat Koen van The Voice en niet Koen van Clouseau.”
Is zij fier dat ze aan de basis ligt van jouw nieuwe carrière ?
Bob : “Dat denk ik wel. Ze zegt heel vaak dat ze trots op mij is. Ze vindt dat fijn dat ik herbegon. Ze is trots op zichzelf dat ze daar een aandeel in heeft. Het is wel een samenloop van omstandigheden, maar zij heeft wel de push gegeven om er terug in te vliegen.”
Je haalde aan dat je een zoon hebt van 25, is hij ook muzikaal ?
Bob : “Hobby gewijs speelt hij gitaar en bas, maar hij werkt bij Defensie.”
Waar vind jij de inspiratie voor nieuwe teksten ? Voor nieuwe muzikale verhalen ?
Bob : “In mijn leven of mijn nabije leven, in mijn vriendenkring… Meestal zijn mijn nummers een stuk autobiografisch. In die zin dat er toch zeker een strofe autobiografisch is en de rest verzin ik erbij, want dan ben ik al uitgepraat. Meestal heb ik iets meegemaakt persoonlijk ofwel in mijn vriendenkring. Ik pik dat eruit omdat ik er iets mee kan doen. Om er een verhaal rond te vertellen, waar ik probeer om zoveel mogelijk mensen te vinden die zich erin herkennen.”
In oktober 2020 kwam ‘Liefde van mijn leven’ uit. Kriebelde het om dat uit te brengen, net zoals een nieuwe artiest een eerste song uitbrengt ?
Bob: “Ja absoluut. Dat is geen evidentie. Om te beginnen wie is Bob Savenberg ? De mensen kennen mij niet als een muziekschrijver of zelf een zanger. Er was een gezond stresske bij toen dat het uitkwam. Gaat de radio mij draaien ? Wat gaat dat opleveren in de toekomst naar optredens toe ? Dat heb ik nu ook met de tweede single. Het is een gezonde spanning. Het doel was om nog wat meer op Radio gespeeld te worden. Toen de playlisten binnenkwamen en wij overal A-rotatie hadden. Het is niet omdat ik het ben dat iedereen staat te springen om mijn muziek te draaien. Integendeel, ik spendeer veel tijd aan promo. Elke radio die mij vraagt, elk blad dat mij vraagt, ik ga overal naar elk interview. Ik vind dat nodig, je moet je kenbaar maken. Je moet zeggen van ik ben hier terug . Je moet er altijd rekening mee houden dat er een aantal mensen zeggen van da’s een pee van bijna 60 jaar en die gaat terug proberen in de hitlijsten te staan , maak eens wat plaats voor de jeugd . Ik snap dat hé. Ik moet zoiets terug opbouwen en mij opnieuw kenbaar maken.”
Je kent veel mensen. Je bent nog manager, je hebt een boeiende job bij House of Entertainment. Dan is dat toch een groot voordeel om het terug in de muziekwereld te maken. Je moet wellicht maar de telefoon nemen en iedereen staat te trappelen om Bob Savenberg muzikaal te helpen of een optreden vast te leggen. Juist ?
Bob : “Dat is absoluut niet juist en ik doe dat ook niet. Ik ken al de bazen van radiozenders, maar ik ga die nooit persoonlijk bellen. House of Entertainment met Kurt Frederickx zorgt voor mijn promo. Kurt levert heel goed werk. Maar het is Kurt die bepaald wat er gebeurd en wat niet. Hij beslist wie er wanneer wordt aangesproken en ik kom daar gewoon niet tussen. Ik heb hem dat ook gezegd. Ik leg mijn lot in zijn handen en in die van het team, die mij ondersteunen. Maar ik ga nooit zelf mijn telefoon nemen als het over mij gaat als artiest. Dat kan niet. Op dat moment speel ik een andere rol. Als manager heb ik wel een andere rol te vervullen en kan ik mijn telefoon nemen om naar de directie van een radiozender of de directie van een tv-zender te bellen om ergens iets te bespreken. Maar voor mezelf vind ik dat zoiets niet kan. Ik begin terug onderaan de ladder en we zien wel.”
Zit je niet in het vaarwater van Matthias Vergels, waar jij manager van bent ?
Bob : “Ik denk dat wij in een verschillende branche zitten. Matthias is een jonge knaap van 28 jaar en die zingt voor een ander publiek. Ik ben bezig voor 40-plussers muziek aan het maken. Da’s iets anders, ik denk niet dat we elkaar in de weg lopen. Hij heeft ook niet dat gevoel. Ik heb hem dat van in het begin gezegd. Voelt hij dat aan, dan moet hij mij dat direct zeggen en dan zoeken we wel een andere manager voor hem. Ik zou niet willen dat iemand zegt dat ik mijn werk naar Matthias toe niet meer goed doe, omdat ik vooral aan mijn eigen persoon denk. Neen, zo zit ik niet in elkaar.”
Intussen is je tweede single ‘Looove’ uit. Past er een verhaal bij dat nieuwe liedje of kwam het heel spontaan tot stand ?
Bob : “Dat liedje is er eigenlijk gekomen door een vriend van mij die – hoe moet ik dat zeggen – op de werkvloer bepaalde gevoelens had ontwikkeld voor een dame. Dat werd dan wederzijds en dat werd dan een affaire. Als ik dat hoor bij anderen vrienden, dan is het toch één van de twee die zegt van ik ga thuis niet weg . Dan is het resultaat – dat is ook het einde van het nummer – laten we vrienden blijven. Dat is het verhaal dat daarachter zit. Met het feit dat ‘Looove’ met 3 o’s geschreven is, dat heeft te maken met een vriendin van mij waarmee ik regelmatig chat over de koppels in ons geweldige dorp Schepdaal. Af en toe schrijft ze daarbij van “ja, daar is het nog van de grote looove”. Ze schreef dat altijd met 3 o’s en ik vond dat zeer grappig. Ik had haar gezegd van als ik ooit een liedje schrijf waar dat past ga ik dat pikken. Ik vond dat ook interessant als je eens kijkt naar liedjes waar ‘love’ in voorkomt in de titel, dan moet je je wel onderscheiden. En ‘love’ met 3 o’s, daarvan heb je er ook een paar maar niet veel.”
Wanneer zal je tweede Nederlandstalige singel voor jouw geslaagd zijn ? Als je op 1 staat in de Ultratop of wanneer kan je zeggen van dit nummer is voor mij een topper ?
Bob : “ Goh, da’s een moeilijke vraag. Sowieso is het altijd fijn als je met je liedje op #1 staat, want dat wil zeggen dat het veel wordt gedraaid en dat mensen het ook massaal kopen of streamen. Da’s altijd leuk, alhoewel ik daar vrij nuchter in ben, want dan moet je alle radiozenders meekrijgen. Van mij mag ook iedereen ‘Looove’ zoveel mogelijk draaien ( lacht ). We hebben mooie airplay, dus wie weet vertaald zich dat opnieuw in een notering in de Vlaamse Top 50 van Ultratop of in een Top 10 bij MENT TV. Dat zou ik al geweldig vinden, naast de vele toffe reacties die mensen mij sturen als ze dat nummer horen voorbijkomen.”
Volgend jaar wil je op tournee gaan. Hoe ga je die opvatten ?
Bob : “De theatertour heeft ‘Van Brandweer tot Swentibold, het verhaal achter de songs’. Dat gaat niet over smeuïge verhalen over Clouseau, maar dat gaat over hoe die liedjes tot stand kwamen. Hoe is een ‘Swentibold’ ontstaan ? Hoe is dat allemaal verlopen ? Waar komt ‘Afscheid van een vriend’ vandaan? Het gaat alleen maar over songs die ik heb geschreven of die ik samen heb geschreven met andere mensen. Maar ik speel geen andere nummers, ook niet van mijn broer. Ik ga geen ‘Domino’ of ‘Daar gaat ze’ of ‘Louise’ spelen. Maar wel ‘Swentibold’, ‘Geef het op’, ‘Dansen’, ‘Afscheid van een vriend’, dat passeert allemaal wel de revue. Ik heb voor elke song een verhaal dat ik kan vertellen. Ik ga dat doen met twee gitaristen: Bram Van Den Berghe die bij Niels Destadsbader speelt en Manu Huylebroeck die bij Matthias Vergels speelt. Gewoon met twee gitaristen en ik soms op piano en driestemmig.”
Ga je met die tournee dan niet terug naar de periode van Clouseau ? Terwijl dat je nu toch nieuwe nummers in de kijker kan brengen ?
Bob : “ We gaan een Facebookpagina maken en dan zeggen we – ik zeg maar iets – we zijn die dag in Aalst en de mensen die een ticket hebben gekocht kunnen stemmen voor de nummers die ze willen horen uit, die 50 nummers die ik ooit geschreven heb. Ze mogen kiezen. Dan spelen wij daarvan een 17-tal nummers en dan zit je ongeveer aan je twee uur. Je moet rekening houden dat ik daartussen wel van alles vertel. Het kan zijn dat we in Aalst een programma spelen en dat er een nummer bij zit dat we in Erpe-Mere niet gaan spelen.”
Heb jij ook één van uw vroegere nummers gecomponeerd in West-Vlaanderen ?
Bob : “Normaal sliepen we met Clouseau zelden uit. Maar ik weet dat we tussen twee optredens ooit sliepen in Thermae Palace in Oostende. De ene avond speelden we in Oostende, de andere in Brugge. Die ene avond legde ik in het hotel de basis van het liedje ‘Lied voor jou’. Toen hadden we nog geen computer. Ik zong dat nummer in op mijn dictafoon. Gewoon inzingen en wat opschrijven op een papier. ‘Brandweer’ is zelfs ontstaan op een bierviltje in ons stamcafé De Vissers, omdat ik toen met die melodie en tekst in mijn hoofd zat. Ik werkte het ’s avonds af, de dag erna repeteerden we het en we hadden een nieuwe single.”
Je wordt op 29 november 60 jaar. Hoe sterk speelt Bob met de gedachte dat de laatste fase in jouw leven en je carrière is aangebroken ?
Bob : “Neen, absoluut niet en dat is mijn grote probleem. Ik doe heel hard mijn best om 40 te zijn in mijn hoofd. Ik heb mijn hele leven lang met mensen tussen de 20-30 jaar gewerkt en dus zit ik in hun leefwereld. Een normaal mens van 60 jaar heeft kinderen die al het huis uit zijn, maar ik heb nog kinderen van 14 en 10 jaar. Ik zit dus niet in de wereld van universiteiten en kids die met hun lieven al samenwonen. Dat speelt bij mij geen rol. Ik doe hard mijn best om 40 te zijn, maar ik blijf ergens rond de 30 zitten. ’s Morgens als ik de trap af kom, voel ik dat mijn rug niet meer mee wil. Dan voel ik mij wat ouder, maar in mijn hoofd voel ik mij totaal geen 60.”
Een idee wanneer jouw laatste optreden was op West-Vlaamse bodem?
Bob : “Dat was tijdens het ‘Gouden Oog’ in Kursaal Oostende. In West-Vlaanderen hebben wij nooit echt veel gespeeld met Clouseau. Vraag mij niet waarom, maar we hebben er nooit veel getoerd. ’t Kan ook in de Stadsschouwburg van Kortrijk zijn geweest.”
Welke herinneringen heb je aan onze provincie ? Zijn er bepaalde mooie momenten waar je nog steeds aan terug denkt ?
Bob : “De periode van de Baccarabeker in het Casino van Middelkerke. Toen ben ik ook vaak in Brugge geweest. Als 27-jarige vond ik Brugge een fascinerend stad met z’n kleine straatjes en de goede restaurants want ik eet graag ( lacht ). Aan Oostende heb ik ook echt mijn hart verloren. Door Clouseau leerde ik er een paar hotels kennen, waaronder Thermae Palace. Een zalig hotel om in te verblijven. Maar Brugge vind ik nog altijd geweldig. Kortrijk en Roeselare zijn ook heel mooie steden. Ik associeer die plaatsen altijd met zalen, zoals de Spil in Roeselare. Moesten ze me vragen, dan zou ik daar direct terug gaan spelen. Torhout heb ik leren kennen door Brahim omdat hij daar woonde. In Kortrijk ben ik een paar keer met Natalia en Clouseau gaan spelen.”
Je tweede single is uit. Is het de bedoeling om verder te doen met muziek ?
Bob : “Absoluut. Het is te plezant. Dat is misschien het voordeel aan 60 jaar worden, niets moet. Ik doe wat ik wil en dat is muziek maken. Zolang de radio’s geïnteresseerd zijn om mijn muziek te draaien, de mensen mijn muziek kopen of streamen en de zalen me blijven boeken. Ik vind het veel te leuk. Vroeger toen ik ermee begonnen was, had ik een vorm van stress. Ik wilde van mijn 12 jaar een popgroep vormen, een wereldberoemde groep en de wereld veroveren. Dat is dan Vlaanderen geworden en een stukje van Nederland. Dat zorgde voor de nodige stress, maar dat heb ik nu niet meer. Wanneer ik naar de radio ga om een interview te doen en een nummer te spelen – vroeger was ik daar ongemakkelijk van – gaat dat nu met een fluitje van een cent.”
Hoe komt dat ? Hoe komt die wijziging in je leven ?
Bob : “Ik doe alleen wat ik graag doe en dat is door corona gekomen. Sinds 13 maart 2020 draaien mijn activiteiten op een laag pitje. Ik heb daar even moeten aan wennen. In het begin keek ik veel naar Netflix, bingewatchen tot alles erdoor is en dan is de muziek daarbij gekomen. Ik heb even moeten afkicken van dat niet meer zo intensief werken. Nu steek ik meer tijd in mijn jongste kinderen. Ze komen regelmatig en we amuseren ons met ons drie. Vroeger had ik dat niet, nu zit ik op mijn gemak en ik moet naar niets kijken. Als de mensen het leuk vinden top, maar als dat niet zo is, kan dat ook. Dat gaat mij niet tegenhouden om nog muziek te maken, tenzij niemand nog mijn muziek wil spelen of beluisteren. Maar dan ga ik liedjes schrijven voor andere mensen.”
Je hebt dus leren inzien in de coronaperiode dat je gelukkig bent ?
Bob : “Dat is een samenloop van omstandigheden. Twee jaar geleden kreeg ik dus een burn-out en ook allerlei problemen. Ik liet mij dan omringen door o.a. een slaapcoach. Dat heeft mij serieus geholpen. Nu ben ik terug de Bob van 25 jaar geleden. In mijn geest is alles opgeklaard en door de corona heb ik rust gevonden.”
Heb je zelf beslist om je te laten behandelen van je burn-out ?
Bob : “Mijn lichaam heeft beslist dat ik hulp moest zoeken. Ik vergeet dat nooit meer : 28 december 2018. Die nacht kon ik niet slapen en dat werd steeds erger, mijn hart begon te kloppen en ik dacht: ‘ik ga dood’ . Ik heb gewacht tot de morgen en mijn vrouw keek naar mij en zei : ‘ cv ’? En ik: neen, ik ga dood ( lacht ). We hebben de dokter gebeld en ik kreeg een inspuiting. De volgende week moest ik terug gaan en dan hebben we lang gepraat. Alles van medicatie hebben we afgebouwd en ik ben naar een slaapcoach gegaan. Ik heb terug leren slapen en ben dan ook naar een mental coach geweest die mij er helemaal bovenop heeft geholpen. Een psycholoog gaat geen tools aanreiken, een coach wel. Ik kon toen praten over alles: ik zit in de politiek en dan mijn muziek, kinderen, mijn scheiding… Ik kon daar alles vertellen. Je ziet dat hun adviezen helpen en dat je erdoor komt.”
Ga je daar nu nog steeds naartoe ?
Bob : “Ja, en ik ben ook haar enigste klant die er twee uren zit in plaats van één uur. Ik moet altijd van alles en nog wat vertellen. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan om daarmee te stoppen. De frequentie van mijn bezoeken is verminderd, maar ik heb dat wel nodig om eens te ventileren om wat mij dwars zit. Hoe los ik bepaalde problemen op… Ze heeft niet voor alles een oplossing, maar ze helpt wel zoeken naar oplossingen. Ik vind dat kei-interessant. Ik kreeg mijn zelfvertrouwen terug, wat ik kwijt was op een bepaald moment. Tegen wie met hetzelfde probleem zit, zou ik zeggen : “Niet twijfelen, maar hulp zoeken !” (PADI)
De nieuwe single ‘Looove’ van Bob Savenberg verscheen op het H.K.M-label en is nu overal digitaal beschikbaar. Meer info over de theatertournee “Van ‘Brandweer’ tot ‘Swentibold’” vind je op www.maandacht.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier