Zeiler Wannes Van Laer : “De weg naar Rio eist zijn tol”

Zeiler Wannes Van Laer geeft ons een inkijk in zijn dagboek op weg naar de Olympische Spelen in Rio.

De weg naar Rio brengt me naar talrijke mooie havens. De laatste zes jaren was ik gemiddeld vijf dagen per maand thuis. Ik spendeer meer tijd in Palma, het Gardameer of de baai van Rio de Janeiro dan in België. Ik ben zelden meer dan een week aan een stuk thuis. Als valiezen in- en uitpakken een olympische discipline was dan zou ik waarschijnlijk kans maken op een medaille. Wanneer ik in België ben loop ik van afspraak naar afspraak. Fysieke testen, evaluaties, vergaderingen met federatie of club, prijsuitreikingen, verplichtingen voor de sponsors, interviews, dit zijn een paar van de taken die enkel in België kunnen volbracht worden. Een sociaal leven in België heb ik niet meer. Gelukkig heb ik drie zusjes die regelmatig etentjes of andere leuke activiteiten plannen op de paar dagen dat ik in België ben zodat ik toch nog tussen de mensen kom. Ik probeer ook altijd met mijn vrienden af te spreken, maar aangezien die ook allemaal werken is dat niet altijd even simpel.

De weg naar Rio eist zijn tol. Sociaal leven, uitgaan en alcohol, fastfood, liefdesleven, vakantie,… Woorden die ik wel ken, maar die slechts verre herinneringen zijn. En toch, op een of andere manier, voel het niet aan als een opoffering. Niemand die mij ooit verplichtingen opgelegd heeft. Eens je opgeslorpt wordt door topsport lijkt het allemaal logisch. De competitiviteit zorgt dat je enkel nog maar wilt wat goed voor je is. Hoe verder je geraakt in de sport hoe meer het op details aankomt. Mijn eten is afhankelijk van de weersvoorspellingen voor de wedstrijd. In het zeilen zijn er geen gewichtsklassen zoals in het judo, maar toch kan een kilo verschil mij een ander gevoel geven op het water. Als je te zwaar bent zal de boot te diep in het water liggen, maar als je te licht bent zal je de boot niet recht kunnen houden als er veel wind is.

“De vervuiling van het water in Rio heeft ook een voordeel, je kan er de stroming beter door visualiseren”

De weg naar Rio is ook heel vrijgevig. De wereld rondreizen, constant nieuwe mensen leren kennen, elke dag doen wat ik het liefst doe. Ik heb het geluk gehad om van mijn hobby, mijn job te kunnen maken. Het zeilen is een vrij complexe sport waardoor de trainingen nooit eentonig worden. Naast de basistrainingen zoals kracht, uithouding, bootsnelheid en techniek zijn er tal van specifiekere vaardigheden die we onder de knie moeten hebben. Het weer, de getijden, de zoutconcentratie van het water, maar ook de ondergrond, de hoogte en de vorm van het land in de buurt van ons vaarwater beïnvloeden onze strategische keuzes tijdens het zeilen. Het is onmogelijk om alle factoren perfect te interpreteren, maar ervaring helpt ons minder fouten te maken.

Daarom is het voor zeilers belangrijk om op voorhand het vaarwater van belangrijke evenementen te gaan verkennen, zoals in Rio natuurlijk. Rio is uiterst complex. We zullen zowel binnen als buiten de Guanaraba baai varen. Buiten de baai hebben we grote golven, relatief stabiele wind en stroming. Binnen hebben we veel verschillende stromingen, kleine golven, we zijn omringd door imposante heuvels die de wind vrij wispelturig maken en bovendienmoeten we rekening houden met plastiek zakken en brokstukken die overal rond drijven. Al kan deze vervuiling ons in sommige gevallen wel helpen om de stroming beter te visualiseren.

Natuurlijk zeilen we veel liever in proper water, waar er geen gevaar dreigt voor infecties of ziektes. Een belofte die Rio de Janeiro meer dan waarschijnlijk niet waar zal kunnen maken. Het was nochtans de ideale kans om de ‘Cidade Maravilhosa’ weer wonderbaarlijk te maken.