Shari Bossuyt: vier op vier in WestSprint!

Shari Bossuyt geldt al jaren als één van Belgiës grootste wielerbeloftes en de afgelopen maanden bewees ze nog maar eens waarom. Ook in 2018 fietste de Bellegemse tweedejaarsjuniore vrolijk van de weg naar de piste en weer terug, bekroond met tal van overwinningen, nationale titels, internationale medailles en een rits topprestaties. Samen met ons blikt Shari terug op haar vijf mooiste momenten van het afgelopen seizoen.

1. EPZ Omloop van Borsele (20-22 april)

Bossuyt: “Mijn eerste hoogtepunt van het seizoen kwam er eind april met mijn etappezege in de Omloop van Borsele. Ik had voordien al een aantal koersen gewonnen, maar die steekt er toch wat bovenuit. Het ging om een Nations’ Cup-manche en het niveau ligt daar een stuk hoger dan in de Vlaamse kermiskoersen. Bovendien doe ik dat wel graag, zulke rittenkoersen. Zelfs liever dan een eendagskoers. Ik keek er dan ook naar uit om het beste van mezelf te geven en ik denk dat mijn prestaties wel gezien mogen worden. Ik werd vijfde in de tijdrit, won de tweede etappe en werd derde in de slotrit. Tussendoor mengde ik me ook in de tussensprints, zodat ik na afloop twee keer het eindpodium op mocht: één keer voor de puntentrui en één keer voor de sprinttrui. Het was de eerste keer in mijn carrière dat ik twee truien mee naar huis kon nemen. Dat is best speciaal en iets dat ik niet snel zal vergeten.”

2. Belgisch kampioene tijdrijden (1 mei)

Bossuyt: “Een goede week later stond er al een nieuwe uitdaging op het programma. In Vresse-sur-Semois kon ik me voor de vierde keer op rij tot nationaal kampioene tijdrijden kronen. Bij mijn weten komt zoiets niet vaak voor, dus ik ben best trots dat ik erin geslaagd ben. Niet dat ik me echt toeleg op het tijdrijden. Ik probeer wel één keer per week met mijn tijdritfiets te trainen en ook de dagen voordien trek ik ermee op pad. Dat is het zo’n beetje. Misschien dat ik me er de toekomst wat intensiever mee ga bezig houden, maar ik denk niet dat een vijfde titel er snel zit aan te komen. Volgend jaar ben ik opnieuw één van de jongsten van het pak, het zal in de eerste plaats wennen worden aan het hogere niveau. Maar ik geef mezelf voldoende tijd daarvoor, stap voor stap.”

3. Belgische kampioene op de weg (27 mei)

Bossuyt: “Persoonlijk vind ik deze gouden medaille nog iets specialer dan mijn tijdrittitel. Omdat ik er startte als de grote favoriete en het al een poosje geleden was dat ik nog eens de tricoloretrui op de weg wist te veroveren. We waren al vroeg weg met vijf en op twee ronden van de finish versnel ik op de Petit Poggio. Uiteindelijk haal ik het nog met vijf minuten voorsprong op de tweede, Jade Lenaers. Zij is niet alleen een ploeggenote, maar ook een heel goede vriendin. We gaan regelmatig samen trainen en spreken ook buiten de koersen wel eens af. Samen op het podium… mooier konden we het vooraf niet dromen.”

“Persoonlijk vind ik mijn titel op de weg nog iets specialer dan mijn gouden medaille in het tijdrijden. Omdat ik er startte als de grote favoriete en het al een poosje geleden was dat ik nog eens de tricoloretrui op de weg wist te veroveren”

4. WK-brons (18 augustus)

Bossuyt: “Hét hoogtepunt van mijn seizoen beleefde ik op de piste. In het Zwitserse Aigle behaalde ik een bronzen medaille op het WK puntenkoers. Een hele ontlading, want op vorige pistemeetings en kampioenschappen liep er telkens wel iets mis. Een dag eerder ging ik bijvoorbeeld met de nodige ambities van start in het omnium, maar daar liet ik het podium schieten. Mentaal is het niet gemakkelijk om er dan 24 uur later weer vol tegenaan te gaan. Maar kijk, nooit opgeven is de boodschap. En die derde plaats is daar het beste bewijs van!”

5. Drie keer zilver op het EK baanwielrennen (21-26 augustus)

Bossuyt: “Een paar dagen na het WK ging het meteen richting Italië voor de Europese kampioenschappen. Met het vertrouwen en de conditie zat het alvast goed na mijn bronzen WK-plak. En dat is ook gebleken met zilveren medailles in de scratch, de afvalling en het omnium. Natuurlijk is het jammer dat ik geen goud kon binnenhalen, maar drie keer zilver… dan heb je het niet slecht gedaan, hé. Ik wil dan ook zolang mogelijk de weg en piste blijven combineren. Ik heb de indruk dat ik daar vooral sterker van word. Het is soms druk, maar ik denk dat ik het juiste evenwicht wel gevonden heb. Binnenkort ga ik van start in de zesdaagse van Gent. Tussen de dames elite! Dat wordt afzien, maar het is wel iets om naar uit te kijken.” (BVS)