Geslaagd debuut voor Elena Debouck

Elena Debouck is nog maar een aantal weken actief als wielrenster, maar verbaasde vorige week woensdag toch velen met haar zilveren plak op het BK tijdrijden in Sint-Lievens-Houtem. Ook in de gewone wegwedstrijden wist ze zich al te tonen.

Elena komt uit de triatlonsport, die ze overigens nog combineert met wielrennen. “Aanvankelijk ben ik begonnen met koersen om mijn fietsgedeelte in de triatlons wat aan te scherpen. Niet dat fietsen mijn zwakste onderdeel was. Integendeel. Maar ik vond dat het geen kwaad kon om me er nog wat meer op toe te leggen. Wat gewoon begon als voorbereiding op triatlon, is nu zelfs een hobby op zich geworden. Ik geniet van het koersen en trainen en zou daar graag wat verder in gaan. In het begin was het natuurlijk wat afwachten. Wielrennen en triatlon zijn nu eenmaal verschillend. De afstand is anders, maar ook gewoon de manier van rijden. In een triatlon rijd je meestal alleen of werk je met een klein aantal deelnemers samen, terwijl je in koers met een heel peloton rekening moet houden en voortdurend op je hoede moet zijn voor aanvallen. In eerste instantie had ik gewoon gerekend op uitrijden. Dat ging echter bijzonder vlot en daar ben ik wel blij om”, aldus de renster van Gaverzicht-Be Okay.

Zilver op VK en BK

De Moorseelse dames juniore kan alleszins spreken van een geslaagd debuut. Met Gent-Wevelgem wachtte haar al meteen de vuurdoop, twee weken later reed ze in Veldegem meteen haar eerste toptienplaats. Op paasmaandag was de eerste podiumplaats al een feit op het Vlaams kampioenschap op de weg in Beernem. Tussendoor bewees Elena zich ook al in de tijdritten, te beginnen met de testtijdrit in Montenaken. Ze reed er een zevende tijd en strandde op een kleine halve minuut van winnares Jade Lenaers. “Dat was toch even wennen. Een tijdrit moet je blijkbaar anders indelen dan het fietsen in een triatlon. In een triatlon moet je na het fietsen nog wat energie over hebben om te lopen, terwijl je in een tijdrit net voluit moet gaan. De echte verrassing kwam voor mij op het PK tijdrijden in Ruddervoorde, waar ik naar de West-Vlaamse titel reed. Ik kon er topfavoriete Jade Lenaers achter me houden en dat stemde me echt wel tevreden. Ook het BK was wel een topprestatie. Met mijn tweede plaats mag ik meer dan tevreden zijn”, verklaart de leerlinge wetenschappen-wiskunde aan het college in Izegem.

In het tijdrijden was het even wennen. In een triatlon moet je na het fietsen nog energie over hebben om te lopen, maar in een tijdrit dus niet

“Het is de bedoeling om deze goede trend door te zetten naar de rest van het seizoen toe”, vervolgt Elena. “Om aan een overwinning te denken, is het nog wat te vroeg, maar het kan natuurlijk wel. Dan zal ik waarschijnlijk wat tactischer moeten koersen dan tot nu toe het geval was. Wellicht zullen vlakke, winderige parcoursen me het best liggen. Mijn klimcapaciteiten kan ik nog niet goed inschatten. dat heb ik nog niet echt gedaan, maar ik vermoed dat het iets moeilijker wordt.”

Deerlijkse ploeg

Voor Elena was de keuze voor het damesteam van Gaverzicht-Be Okay relatief snel gemaakt. “Enerzijds is Deerlijk niet veraf, dat is altijd handig. Anderzijds hoorde ik ook veel positiefs over hun damesbegeleiding. Er rijdt ook een vriendin van me, Kato Vandoorne, die ik kende van vroeger uit de triatlon, en die vertelde me hoe het allemaal in zijn werk ging in de ploeg.” Koersen zit trouwens in de familie. Elena’s vader Kurt was vroeger zelf wielrenner en intussen voorzitter van EFC-L&R-Vulsteke, een van de grootste belofteploegen van ons land. Hij is ook zelf nog actief in de triatlonwereld. (RRK)