Filip Deschuyter is klaar voor een nieuw seizoen bij KVC Noordzeemeeuw

Filip Deschuyter straalt wielrennen uit. Eerst koerste hij 28 jaar, daarna richtte hij zijn eigen ploeg op: KVC Westkerke. Dat team smolt intussen samen met KVC Noordzeemeeuw, waar hij zich inzet voor de jeugdwerking.

Ben je enkel met De Noordzeemeeuw bezig?

Filip Deschuyter: “Nee, ik geef ook opleidingen. Ik geef ‘Start to mountainbike’ en sportkampen voor Sport Vlaanderen. Ik begeleid miniemenproeven en doe de trainingen. Tijdens de zomer ben ik daar wel twee à drie dagen mee zoet. Voor die sportkampen en sportdagen heb ik vorig jaar 14 dagen opgeofferd. Omdat ik het graag doe, maar ook omdat ik dan nog wat zelf fiets.”

Elke winter vertrekken er renners die hun opleiding kregen bij KVC De Noordzeemeeuw.

“Dat is bijna elke winter zo, om de twee à drie jaar. Ze willen als junior interclubs rijden en als er één is die dat in z’n hoofd krijgt, volgt de rest. Dat is een domino-effect. Er zijn nog maar 44 wedstrijden in West-Vlaanderen, omdat de juniores liever interclubs rijden.”

Hoe is dat dit jaar?

“Dit jaar hebben we maar twee juniores, ook al stond er een grote lichting nieuwelingen klaar om over te stappen. Als ze 19 en belofte zijn, moeten ze al heel wat meegemaakt hebben: meerdaagse rittenkoersen, in het buitenland koersen, ploegentijdrit,… Het is jammer dat het zo moet lopen en dat gewone koersen te min zijn.”

Elke winter gaan er renners weg. Bij de juniores willen ze interclubs rijden

Tegenwoordig starten sommige renners heel vroeg. Ze hebben al een fietsje voor ze tien zijn.

“Van degenen die als aspirant beginnen, zijn er weinig die belofte worden. De voordelen als je vroeger begint, zijn maar tijdelijk. Er zijn voorbeelden genoeg die tonen dat het anders kan, dat je niet vroeg hoeft te beginnen. Toch blijft het een leuke groep om te begeleiden.”

Wat wil je jonge renners leren?

“We willen werken aan hun houding in de koers. Soms vragen ouders hun kind om anderen te hinderen in de sprint, zodat ze zelf een betere uitslag behalen. Precies daardoor liggen ze regelmatig eens op de grond. Drie jaar geleden is een vriend van mij in zo’n spurtongeval overleden. Het is één van mijn belangrijkste taken de renners te benadrukken dat ze rechtdoor moeten sprinten. Er zijn al te veel jongens die zo hun leven verloren.”

Luka Pottier (nieuweling uit Oudenburg): “Mijn doel? Niet meer lossen”

Luka Pottier komt als nieuweling uit voor KVC De Noordzeemeeuw. En dat komt niet uit het niets. Zijn vader wist in het verleden verschillende koersen te winnen, maar moest zijn carrière vroegtijdig staken.

Het is niet zo simpel, als tenger gebouwde fietser meekunnen in de Vlaamse vlakke wedstrijden. Het lichtgewicht Luka Pottier verliest zijn moed echter niet als hij de rol eens moet lossen. “Fietsen doe ik vooral voor het amusement. De renners die bij de nieuwelingen vaak winnen, rijden soms al een stuk langer dan ik, of zijn simpelweg al groter. Bij de nieuwelingen is presteren echter nog niet zo belangrijk, dat telt pas later”, zegt Luka.

Over zijn doel voor het nieuwe seizoen is hij vastberaden: niet meer lossen. Dat kan hem vooral in de omlopen met hellingen lukken, met hopelijk zelfs een paar top tien-plaatsen tot gevolg: “Klimmen is mijn sterkste punt. Met school kon ik als aspirant bergop in de Ardennen mee met de nieuwelingen van de wielerschool, ondanks het leeftijdsverschil”, vervolgt Luka.

Bij Luka’s familie zijn ze alvast hoopvol over zijn derde wielerseizoen. Dit jaar kende hij een goede voorbereiding, in tegenstelling tot vorig jaar. In december 2017 sloeg het noodlot toe. Bij de sneeuwpret op school gleed een schoolmaatje op Luka’s been. Na een operatie volgde een wielerseizoen waarin hij last had van de grote vijs die in zijn been was geplaatst. Nadat die er in oktober 2018 werd uitgehaald, kan hij opnieuw zonder last koersen.

Guillaume Depreitere (aspirant uit Slijpe): “Ik wil altijd in het peloton finishen”

Guillaume Depreitere is elf jaar en eerstejaars aspirant bij KVC De Noordzeemeeuw. Elk weekend rijdt de jongeling een aspirantenkoers, en in de winter duikt hij het veld in. Waarom hij het op deze leeftijd al zo fervent doet? Voor het plezier, de beste stimulans voor een sportieve carrière.

Met de ploeg KVC De Noordzeemeeuw werkt hij maar al te graag de ploegtrainingen af. Voor het overige traint hij graag met zijn papa, die hem wel eens kan laten afzien. “Dat is soms lastig, maar het is wel leuk hoor”, meent Guillaume. Handig is het ook om je papa dichtbij te hebben, zo hoeft Guillaume zelf nog geen platte banden te vervangen of zijn fiets proper te maken.

Twee à drie keer per week traint Guillaume. Die trainingen kunnen hem helpen beter te doen dan vorig jaar. “Ik kon mee met het peloton, maar op het einde moest ik soms een gaatje laten toen er werd gesprint. Dit jaar wil ik daarom meer voorin rijden. Zo kan ik de laatste rechte lijn in een betere positie ingaan. Mijn grootste doel dit jaar is dan ook om altijd in het peloton te kunnen finishen.”

Guillaume houdt niet enkel van het fietsen bij KVC De Noordzeemeeuw, maar ook van de vriendschappen die erdoor ontstaan. Wat de uitslagen ook zijn, zo goed als iedereen kan het vinden met elkaar. Daarvoor kijkt hij ook graag buiten de ploeg: kleuren van truitjes doen er niet toe bij het ontstaan van vriendschappen.

Robbe Toortelboom (aspirant uit Koekelare): “Ik spurt wel eens tegen papa”

Robbe Toortelboom (13) begint dit jaar te koersen bij KVC De Noordzeemeeuw. Dat hoeft niet te verbazen, aangezien zijn vader Frederik Toortelboom al een hele tijd voor dezelfde ploeg fietst. Robbe is geïnspireerd door zijn pa, die ondanks zijn leeftijd (41), nog steeds verdienstelijk rondfietst als elite zonder contract.

“Dit wordt mijn eerste seizoen”, begint Robbe. “Ik fietste al regelmatig met mijn papa en deed aan mountainbiken met een ploegje hier in Koekelare, maar het is voor het eerst dat ik aan competitie doe. Ik wilde dat al langer doen, maar mocht van mijn ouders pas beginnen in het seizoen dat ik veertien werd.”

Wat verwacht hij dit seizoen? “Nog niet veel, ik wil me vooral amuseren. Bij KVC De Noordzeemeeuw is er zeker al goede begeleiding, en mijn papa rijdt bij dezelfde ploeg. Daarom heb ik ervoor gekozen.”

Robbe denkt dat hij eerder geschikt is voor de vlakke parcours. “Met papa ben ik echter al eens in de Vlaamse Ardennen geweest, waar we onder andere de Oude Kwaremont deden. Ik had niet echt problemen om daar boven te geraken, het was best leuk. Ook technisch ben ik wel oké, omdat ik af en toe mountainbike.”

Papa Frederik is een echt boegbeeld bij KVC De Noordzeemeeuw. Is hij dan ook coach voor Robbe? “We spurten wel eens tegen elkaar, regelmatig op de Poggio van Koekelare. Hij leert me veel bij over tactiek, maar hij is mijn coach niet. Hij is en blijft vooral mijn papa”, besluit Robbe.