Emke De Keyser rijdt PK in de kleuren van Lotto-Soudal

Zondag staan er op het PK voor dames nieuwelingen twee Bredense meisjesaan de start: Julie Hendrickx en Emke De Keyser. We polsten bij Emke naar haar verwachtingen voor het PK én naar haar papa, Lotto-Soudalverzorger Filip De Keyser.

De 15-jarige Emke De Keyser van Lotto-Ladiescycling kijkt uit naar het PK van zondag in haar eigen Bredene. Niet enkel omdat het parcours vlak is en niet te veel bochten telt, een ideale omloop voor een hardrijdster als zij. Misschien vooral omdat er dit jaar naast een jongenskoers ook een meisjeskoers in Bredene wordt gehouden. “Zowel ik als Julie Hendrickx (onder meer vierde in Gent-Wevelgem, red.) zijn van Bredene. Ik stelde de organisatie voor om een meisjeskoers te organiseren en nu wordt die wens dus werkelijkheid. Wie de favoriete is, kan ik moeilijk zeggen. Al is Marith Vanhove (Marith won als nieuweling vorig jaar 16 keer en is ook als tweedejaars sterk bezig, red.) natuurlijk erg sterk.”

Aanvallende wedstrijd

“Het parcours van het PK loopt voor een groot stuk langs de zee”, vervolgt Emke. “Het volgt de Kustlaan. Boven die weg zijn nogal wat bruggen waar supporters foto’s kunnen nemen. Erg cool. Het is ook de eerste keer dat mijn broer en zus naar een koers komen kijken. Nu het vlakbij huis is, kon mijn mama hen daartoe verplichten. Ik koers al vijf jaar, maar enkel mijn broer is al eens komen kijken. Hij is als visser niet vaak thuis. Mijn mama komt altijd en mijn papa als hij niet zelf naar een koers moet.” Emkes papa Filip is verzorger bij Lotto-Soudal en zit drie vierde van het jaar in het buitenland. Tot dusver liep haar seizoen niet helemaal naar wens. Ze behaalde dit seizoen meteen een derde plaats in Dottignies, maar van het vervolg van het seizoen had ze meer verwacht. “In Dottignies werd onze wedstrijd uitgesteld, waardoor we samen met de juniores moesten vertrekken. Dat betekent dat je zolang mogelijk probeert aan te pikken en dan wel ziet waar je strandt.”

“Zondag wordt het wat moeilijk om te volgen. Meisjes van over heel Vlaanderen mogen starten, maar enkel voor de West-Vlamingen telt de wedstrijd als provinciaal kampioenschap. Dat zorgt ervoor dat je niet goed weet of je al dan niet de eerste West-Vlaamse in koers bent.” En dat is niet het enige probleem, vindt Emke. “We rijden eigenlijk samen met de juniores, maar krijgen een minuut voorsprong. Hoe ze dat berekenen, begrijp ik niet goed. Maar eerst rijden de juniores twee rondes en een minuut voor ze voor de derde keer de meet passeren, moeten wij, nieuwelingen, vertrekken. Dan proberen we ze af te houden, want zo maken we zelfs kans om ook de junioresprijs naar ons toe te trekken. Erg ingewikkeld allemaal. Vorig jaar hebben ze de meisjes hier ook eens laten starten met de 14-jarige aspiranten jongens. Dat doen ze ook in Nederland en dat vond ik echt een goed idee. Het was meteen één van mijn beste koersen.”

Toen ik aan mijn tijdrit wilde werken, zat mijn papa net met Campenaerts op de Sierra Nevada. Hij stuurde me een heel opwarmingsschema

Wie zijn volgens Emke de meisjes om op internationaal vlak in het oog te houden? Kent ze bijvoorbeeld Zoe Bäckstedt? Zij en haar zus Elynor wonnen dit jaar respectievelijk Gent-Wevelgem voor nieuwelingen en juniores. Ze zijn de dochters van ex-renner Magnus Bäckstedt. “Ik heb enkel tegen Zoe gekoerst tijdens Gent-Wevelgem voor nieuwelingen. In de eerste ronde had ik pech. Een lekke tube. Van de wielerbond mocht ik opnieuw aansluiten bij de wedstrijd, ook al had ik dan een ronde minder gereden. Zoe was ondertussen al weggereden van de rest, kwam me snel voorbij en zei in het Nederlands dat ik moest aanpikken. Ik begreep niet dat ze Nederlands kon.” (de Bäckstedts woonden tijdens de carrière van Magnus een tijd in Waregem, red.) Een ander groot talent is Megan Jabstrab, de Amerikaanse die dit jaar als eerstejaarsjunior alle grote koersen wint en vorig jaar tussen de jongens nieuwelingen zelfs achtste werd in Boutersem. “Vorig jaar was ik eerstejaars en zij tweedejaars. Als ze aan de start stond, dacht ik meteen: wow, ze is er, gewoon proberen volgen, Emke’ Ze reed al eens lek op vijf kilometer van de meet, sloot in de laatste kilometer aan en won de sprint.”

Tijdrittips Campenaerts

Emkes vader Filip kan er dit weekend niet bij zijn. Op dit moment volgt hij de Lotto-Soudalploeg voor drie weken Ronde van Itaië. Hij is er de vaste masseur. Zijn connecties met de renners van Lotto leveren ook voor Emke voordeel op. “Toen ik aan mijn tijdrit wilde werken, zat mijn papa net met Victor Campenaerts op de Sierra Nevada. Papa vroeg hem hoe ik het best kon opwarmen, en Victor stuurde me een heel opwarmingsschema op, inclusief een filmpje om me succes te wensen”, glundert Emke.