Calvin Verbeeck: van de hel naar de hemel

Calvin Verbeeks (16) slechte generale repetitie was een bizarre voorbode van een perfecte uitvoering. Drie dagen na zijn opgave in de Omloop der Drie Provincies in Outrijve kroonde de Lauwse eerstejaarsjunior zich tot de nieuwe provinciale kampioen op de weg .

Calvin was al ruim tevreden over zijn debuut bij de juniores, maar niet meer onverdeeld na Hemelvaartdag. Die dag moest hij, gekweld door helse rugpijn, in de Omloop der Drie Provincies van en naar Outrijve de kopgroep laten rijden op de Kluisberg. Dat kwam hard aan en zadelde hem op met twijfels. Goed dat papa Patrick een osteopaat zocht én vond om zoonliefs achterkant onder handen te nemen. En wat bleek: zijn slechte generale repetitie was de bizarre voorbode van een een West-Vlaamse kampioenentrui én een alleréérste medische controle op zondag. Dat laatste liep niet van een leien dakje. Niet dat hij wat te verbergen had, maar wel omdat Calvin er niet van houdt om in die omstandigheden aangestaard te worden.

Met hoofd en benen

“In de koers had ik van meet af aan een behaaglijk gevoel, maar moest er hard voor knokken”, vertelt Calvin. “Zes renners namen een halve minuut voorsprong. Ik vertrouwde het zaakje niet en reed er in mijn eentje naartoe. Daarna sloten nog 14 anderen aan terwijl. Een late aanval van Tristan Bruyneel, bij wie ik naderhand aanpikte, werd door Kasper Saver gecounterd en verlengd, maar we lieten hen net niet te ver uitlopen. In de spurt haalde ik het met het hoofd en de benen. Milan Hanne ging van ver aan, maar ik liet mij niet opjagen en wachtte, met respect voor de strakke tegenwind, net lang genoeg om hem in de laatste hectometer nog voorbij te snellen.”

“Dit jaar wil ik als West-Vlaams kampioen beter uit de hoek komen op het BK aan Les Lacs de l’Eau d’Heure”

Dertien maanden nadat hij als tweedejaarsnieuweling in Ruddervoorde West-Vlaams kampioen in het tijdrijden werd, had Calvin zijn tweede provinciale titel te pakken. Zijn seizoen als eerstejaarsjunior kan nu zeker niet meer stuk. Vooral in maart behaalde hij enkele ereplaatsen, opgelijst met overwinningen in Knesselare en Zoutleeuw. In april leek Calvin, net als vorig jaar, wat terug te vallen met Outrijve als dieptepunt. Hij liet echter het koppeke niet hangen, maar vermande zich.

Lacs de l’Eau d’Heure

Al wat er nog bijkomt, zal als pure winst geboekstaafd worden. En nu Calvin zijn gevoelige rug onder controle heeft, zal er nog aardig wat bijkomen, wees daar maar zeker van! Komend weekend mag hij met de nationale selectie naar de tweedaagse Trophée Centre-Morbihan (Nations’ Cup), waar hij een strijdmakker zal zijn van de weergaloze Remco Evenepoel. De week daarop volgt het BK op de weg aan de wondermooie Lacs de l’Eau d’Heure, waar hij vorig jaar (toch nog 17de) geen al te beste beurt maakte.

“Ik bekijk de komende weken en maanden van moment tot moment zonder afgelijnde ambities. Niets moet nog maar alles mag”

“Ik zat in een overgangsperiode, had net gebroken met mijn trainer en dat vergde enige aanpassing”, meent Calvin. “Dit jaar wil ik daar als West-Vlaams kampioen beter uit de hoek komen. Weer een week verder is er de vierdaagse Trofeo Karlsberg in Duitsland. Daarna zal het niet te vroeg zijn om mij meer te focussen op mijn examens mechanische vormgevingstechnieken in het VTI van Menen. Dat welslagen zal bepalend zijn om met een onbekommerd gevoel aan de zomervakantie te beginnen.”

Niets moet, alles mag

“Ik bekijk de komende weken en maanden van moment tot moment zonder afgelijnde ambities. Niets moet nog maar alles mag.” Na een ietwat vertwijfelde juli werd augustus vorig jaar Calvins beste maand met een opgaande bestorming van de hoogtemeters: nog behoedzaam in Herbeumont en Polleur, een stroomversnelling in Vresse-sur-Semois. Eén en ander leverde een selectie op voor de Jugend Oststeiermark, waarin zijn regelmaat zich vertaalde in een fraaie achtste eindplaats.