Vijf jaar geleden maakten we in onze rubriek ‘Sterren van morgen’ een reportage over Shari Bossuyt, op dat moment 16 en aanstormend wielertalent met al heel wat moois op haar palmares. Ondertussen zijn we vijf jaar verder en is ze niet meer het ‘wielertalent-in-wording’ van toen, maar een volwaardig profwielrenster wiens kast uitpuilt van de kampioenentruien en medailles. We blikken samen met haar even terug op die periode, maar blikken ook vooruit op een veelbelovend 2022.
Shari, een blik op je Wikipediapagina zegt alles: Belgische kampioenentruien, Belgische en Europese medailles, bij de jeugd en de elite, op de piste (omnium, puntenkoersen, achtervolging) en op de weg (wegwedstrijden, individuele tijdritten en ploegentijdritten). De resultaten van dit jaar: gouden medaille op het BK tijdrijden U23, zilveren plak op het BK op de weg (U23) én zilveren medaille op het EK puntenkoers (U23). Had je dit zelf durven dromen?
Als jeugdrenner droom je daar wel van en tegelijk weet je dat je zoiets nooit kan voorspellen. Maar als je er dan echt in slaagt, dan is dat natuurlijk de max. Ik mag zeker tevreden terugblikken op deze jaren. Er mag zelfs nog een resultaat aan het lijstje toegevoegd worden: een derde plaats op het WK puntenkoers bij de juniores, dat is er ook eentje waarop ik bijzonder fier ben. Tegelijk kan ik me eigenlijk geen momenten herinneren waarop ik mezelf teleurgesteld heb. Akkoord, ik heb onlangs tweemaal in zes maanden m’n sleutelbeen gebroken en moest daardoor telkens weer opnieuw beginnen, maar dat is tegenslag. Situaties waarin ik mezelf echt ontgoocheld heb, kan ik me niet direct voor de geest halen, dus ik ben zeker tevreden.
Ik herinner me niet dat ik mezelf al teleurgesteld heb
Volgend jaar start er een nieuw hoofdstuk in jouw wielercarrière: de overstap naar het WorldTourteam Canyon-Sram. Ook dat moet wel een bijzonder gevoel zijn, veronderstel ik?
Dat geeft inderdaad wel een heel goed gevoel. WorldTour is immers het hoogste niveau dat er bestaat in het wielrennen, dus het is echt wel een droom die uitkomt. Ik heb er voor twee jaar mogen tekenen, dat betekent dat ik de kans krijg om op een rustig tempo verder te groeien op hetzelfde elan, zonder al te veel druk op de ketel. Het geeft wel een geruststellend gevoel. Ik zou sowieso graag nog wat verder groeien in het tijdrijden, want ik denk dat er echt wel mogelijkheden zijn voor mij. En anderzijds zal ik ook wel m’n dienst bewijzen voor de ploeg en hopelijk kunnen we daar ook heel wat successen behalen. Ik wil ook nog even ‘dank je wel’ zeggen aan de mensen van NXTG Racing voor de afgelopen twee jaren. Het was ideaal om als jonge wielrenster m’n eerste stappen in het profpeloton te mogen zetten en daar rustig te mogen groeien. Het aanbod van Canyon-Sram was echter te mooi om te laten liggen en iedereen in mijn plaats zou waarschijnlijk hetzelfde doen.
Canyon-Sram is een Duitse ploeg, betekent dat dat je nu ook meer in het buitenland zal zitten?
Dat valt wel mee. In het voorjaar zit de ploeg toch in Kortrijk als uitvalsbasis voor de klassiekers, dus dat is zeer gemakkelijk. (Shari verhuisde deze zomer van Bellegem naar Stasegem, waar ze met haar vriend Gerben Thijssen samenwoont. Hij is zelf ook profwielrenner en komt in 2022 uit voor Intermarché-Wanty-Gobert.) Daarna gaat het voornamelijk van koers naar koers, dus qua verplaatsingen zal dat zeker meevallen.
Waar zie je jezelf binnen nog eens vijf jaar?
Dat is natuurlijk moeilijk te voorspellen, maar ik hoop tegen dan al een paar topkoersen te hebben gewonnen. Op de piste zijn dat dan vooral kampioenschappen en wedstrijden van de Nations Cup. Als ik daaruit eentje mag selecteren, dan is het wel een wereldkampioenschap in een van de disciplines. Ook op de weg heb ik wel ambities, in de eerste plaats dan in de klassiekers, het liefst van al een koers genre Parijs-Roubaix. Dat is een koers die me zelfs nog iets beter ligt dan de Ronde van Vlaanderen. (RRK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
