Zondag staat in het Amerikaanse Waterloo (Wisconsin) de eerste wereldbekerveldrit van het seizoen op het programma, een week later gevolgd door die in Fayetteville (Arkansas). Eli Iserbyt is de titelverdediger.
De renner van Pauwels Sauzen-Bingoal pakte in het prille seizoensbegin al een zege (in Beringen) en werd twee keer tweede (in Kruibeke en Meulebeke). Hij reisde met het team iets later dan gewoonlijk af naar de VS. “Zo konden wij, de renners, nog enkele intensieve trainingsbeurten inbouwen. Bij mij waren dat duurtrainingen van zowat vier uur”, legt hij uit. “Ter plaatse kunnen we het dan iets rustiger aan doen na die lange oefenblokken. Ook de jetlag speelt je parten. Na Waterloo maken we met de auto de transfer naar Fayetteville, een tochtje van zowat 1.100 kilometer. Maandag en dinsdag is er op die manier ook weinig tijd om te trainen.”
De West-Vlaming van Pauwels Sauzen-Bingoal ambieert opnieuw het eindklassement van de wereldbeker. “Als je dat regelmatigheidscriterium wil binnenhalen, moet je simpelweg de investering doen om naar Amerika af te zakken. Dit seizoen voor slechts twee in plaats van drie crossen in 2021 (met toen ook Iowa). Daarna volgt al Tabor op zondag 23 oktober en we gaan ook nog eens in Dublin aan de slag. De verplaatsingen zijn niet mis en kosten handenvol geld. Ons prijzengeld is echter niet opgetrokken”, legt hij uit.
“Het blijft echter een mooi klassement om te winnen. Dat kon ik vorig jaar ervaren. Ik maakte toen een grand cru-jaar mee met twee eindklassementen en veertien overwinningen. Het zal lastig worden om dat te evenaren, laat staan te verbeteren. Mijn doel is om dit seizoen, en voorheen was dat niet anders, zoveel mogelijk crossen te winnen en te strijden voor de drie klassementen. Ook het EK staat op mijn verlanglijstje, maar eerst die twee manches van de wereldbeker aanvatten in Amerika”, besluit Eli Iserbyt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier