Regelmatige Iserbyt, wisselvallige Vanthourenhout: het rapport van onze West-Vlaamse crossers

Dankzij Iserbyt en Vanthourenhout kwamen opnieuw twee van de drie truien naar West-Vlaanderen. © DAVID PINTENS BELGA
Tjorven Messiaen
Tjorven Messiaen Reporter

Er wordt komend weekend nog wel gecrost in Middelkerke en Lille en volgende week staat Sint-Niklaas nog op het programma, maar aangezien alle titels zijn uitgedeeld en ook de klassementen – op de X2O-trofee na – in een definitieve plooi liggen, is het tijd om het crossseizoen van onze West-Vlamingen te evalueren.

Eli Iserbyt

Wierp zich opnieuw op tot de vaandeldrager van het West-Vlaamse veldritgild. De eindzege van de Superprestige en de Wereldbeker heeft hij al op zak en ook in de X2O-trofee is hij op twee manches van het einde nog niet hélemaal uitgeteld – ook al bedraagt zijn achterstand op Lars van der Haar bijna vijf minuten en gaf Iserbyt na het WK zelf aan dat het beste er vanaf is. De titel van meest regelmatige heeft hij zeker verdiend. Maar nog belangrijker: Iserbyt kon dit seizoen eindelijk ook die felbegeerde trui pakken. Op het BK in Meulebeke stond geen maat op de renner van Pauwels Sauzen-Bingoal, waardoor een al dan niet kampioenschapscomplex nu definitief de vuilnisbak in kan. Iserbyt kon zich dit seizoen dan wel nooit meten met Van Aert en Van der Poel, toch won de man uit Kaster bij Anzegem maar weer mooi negen crossen. Daar kunnen er de komende twee weekends dus nog bijkomen.

“Iserbyt was opnieuw de vaandeldrager van het West-Vlaamse veldritgild”

Michael Vanthourenhout

Een seizoen dat een dubbel gevoel achterlaat voor de Wingenaar. Vanthourenhout slaagde er na een tegenvallend seizoensbegin verrassend in om zichzelf in Pontchâteau op te volgen als Europees kampioen en eindigde later ook op het BK en op het WK op het podium, maar voor het overige was het dit seizoen toch een mager beestje. Vanthourenhout sukkelde wat met de gezondheid waardoor hij eigenlijk nooit voor een langere periode op z’n best was. Hij wist naast het EK ook de – weliswaar minder sterk bezette – crossen van Gullegem en Zonnebeke naar zijn hand te zetten. Gelukkig maken die kampioenschappen heel veel goed.

Gelukkig maken de kampioenschappen voor Vanthourenhout veel goed.
Gelukkig maken de kampioenschappen voor Vanthourenhout veel goed. © Isosport

Joran Wyseure

De jonge Lichterveldenaar kon zich dit seizoen enkele keren tonen tussen de grote jongens met een paar erg knappe resultaten. Vooral zijn vierde plaats in Dublin en zijn derde plek in Val di Sole springen daarbij in het oog. Al was de grootste uitschieter van Wyseure zijn tweede plek op het Belgisch kampioenschap. Als hij zijn vermogen kwijt kan, is hij op zijn best. Een seizoen dat het beste doet verhopen voor de toekomst.

“Het seizoen van Wyseure doet het beste verhopen voor de toekomst”

Gerben Kuypers

Kuypers stond in zijn eerste seizoen als prof voor het seizoen van de bevestiging en begon ook goed met zeges in Oisterwijk en Ardooie, maar kreeg nadien af te rekenen met gezondheidsproblemen. Kuypers raapte een mycoplasma-infectie op die gepaard ging met abnormale vermoeidheid. Daardoor reed de man uit Ramskapelle bij Nieuwpoort sinds eind december geen cross meer. Zonde. Al zal hij zich de komende maanden ongetwijfeld ook op de weg tonen.

Gianni Vermeersch

Dook na een belabberde winter vorig jaar toch opnieuw het veld in en deed dat behoorlijk. De renner uit Klerken bij Houthulst viel in de acht crossen die hij deze winter reed enkel in de wereldbekermanche van Zonhoven uit de top 10. Op het BK, waar hij vooraf door bondscoach Sven Vanthourenhout getipt werd als potentiële kandidaat voor de dichte ereplaatsen, moest hij wel opgeven. Toch kan de renner van Alpecin-Deceuninck met een goed gevoel het wegseizoen aanvatten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier