Dit weekend staat het WK veldrijden in het Amerikaanse Fayetteville op het programma. De laatste en meteen ook eerste keer dat een WK over de plas werd afgewerkt, was in 2013. West-Vlaming Klaas Vantornout kwam toen, na een episch duel met Sven Nys, als tweede over de streep. “Naast mijn twee Belgische titels word ik nog vaak aan Louisville herinnerd. Het is iets dat bij de mensen is blijven hangen.”
Klaas Vantornout was geen veelwinnaar, maar werd in zijn carrière wel twee maal Belgisch kampioen veldrijden. Naast die twee nationale titels blijft vooral zijn tweede plaats op het WK van 2013 in het Amerikaanse Louisville bij. De intussen 39-jarige Vantornout had toen de dag van zijn leven, maar bleef in de laatste ronde met zijn achterwiel haperen aan een net. Sven Nys kroonde zich zo voor de tweede keer tot wereldkampioen veldrijden. “Het was met voorsprong de grootste teleurstelling uit mijn carrière”, vertelt Vantornout. “Naast mijn twee Belgische titels word ik nog vaak aan dat WK herinnerd. Het is iets dat is blijven hangen bij de mensen, maar je bent eigenlijk niets met een tweede plaats. Enkel winnen telt.”
Aangenamer publiek
Vantornout ploeterde graag door de Amerikaanse modder. “Je kan het veldrijden in Europa niet vergelijken met het veldrijden in de VS. Het publiek is er veel uitbundiger. De cross is daar echt een feest. Ze supporteren evenveel voor de leider als voor de laatste renner in koers. Ik vond dat echt fantastisch om te zien. Hier worden de laatste renners vaak uitgelachen door het publiek, maar daar is de sfeer gewoon veel beter.”
Een jetlag hangt volgens Vantornout af van de vorm waarin je verkeert. “Als je in topvorm bent, merk je weinig van het tijdsverschil. Je lichaam is dan veel sterker en je hebt het gevoel dat je alles aankan. Ik vind dat je dan gemakkelijker de jetlag verteert. Maar het is natuurlijk een raar beestje dat je niet mag onderschatten.” Quinten Hermans, winnaar van de Wereldbekermanche van Fayetteville enkele maanden geleden, testte jammer genoeg positief op het coronavirus. Hij is daardoor zondag niet van de partij. “Ik kan en wil het me niet voorstellen, hoe Quinten zich nu voelt”, zucht Vantornout. “Die jongen heeft extreem hard naar dat WK toegewerkt en was in goede doen. Hij had zeker en vast een kans om de regenboogtrui te veroveren. Misschien wel dé kans van zijn leven. Van Aert en Van der Poel zijn er niet bij dus is het voor iedereen een unieke mogelijkheid om zich in de geschiedenisboeken te fietsen. Hermans had de juiste keuzes gemaakt en dan kom je dat tegen. Het moet een enorme ontgoocheling zijn.” Eli Iserbyt toonde zijn goede vorm door in Hoogerheide de laatste cross voor het WK te winnen. Hij klopte Lars van der Haar en Tom Pidcock. “Ik zie Eli (Iserbyt, red.) wereldkampioen worden”, voorspelt Vantornout. “Ik heb hem de laatste weken echt indruk zien maken. Pidcock liet ook straffe dingen zien, maar mijn buikgevoel zegt dat Eli wereldkampioen wordt. Bij de vrouwen wordt het een tweestrijd tussen Brand en Vos. Marianne (Vos, red.) heeft haar crossen goed uitgekozen en op het juiste moment gepiekt. Ze zal heel moeilijk te kloppen zijn.”
Die andere Amerikaanse link
Het WK vindt dus voor de tweede keer in de geschiedenis in de VS plaats, maar in 2007 stond een Amerikaan op West-Vlaamse bodem op het WK-podium te pronken naast Erwin Vervecken en Enrico Franzoi: Jonathan Page, die tijdens zijn carrière vaak bij zijn West-Vlaamse mentor Franky Van Haesebroucke in Avelgem verbleef en in Hooglede-Gits vriend en vijand verbaasde met zijn zilveren medaille. (Imar Vandenabeele)
Veldrijden
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
