Terwijl wij zondag met z’n allen aan ons scherm gekluisterd zitten, rijden journalist Renaat Schotte (52) en motard Marnik Vansevenant (55) in de slipstream van Wout van Aert, Mathieu van der Poel en co. “Als we samen op pad zijn, tetteren we de hele dag in het West-Vlaams over de koers”, lacht Marnik. Over naar Renaat. “Klopt helemaal! Dan moet ik vooral oppassen dat ik mijn taal aanpas eenmaal ik op antenne ben.”
Journalist Renaat Schotte (52) is al jarenlang een naam als een klok in de wielerwereld. De Bruggeling volgde zowel de Tour als de Giro al minstens twintig keer, was vijfmaal van de partij op Olympische Spelen en is ook een vaste waarde in het voorjaar. Marnik Vansevenant (55) uit Zedelgem was dan weer meer dan 20 jaar actief als wielrenner, bij de jeugd en elite zonder contract. Bij de nieuwelingen schopte hij het zelfs tot Belgisch kampioen. In 2009 maakte hij zijn comeback in het peloton… als motard.
De Ronde van Vlaanderen: eindelijk iets om naar uit te kijken. De mensen rekenen meer dan ooit op jullie om alles perfect in beeld te brengen.
Marnik: “Oei, daar had ik nog niet bij stilgestaan! Deze koersen gaan sowieso internationaal, dus meer druk voel ik eigenlijk niet. Voor mij is dit dan ook dé periode van het jaar. Al die kleppers kunnen volgen van op de eerste rij… Zalig!”
Renaat: “De mensen hangen natuurlijk van ons af om de koers te kunnen zien, maar dat is anders ook het geval. Mensen die langs het parcours staan, combineren dat meestal toch nog met een scherm om de rest te volgen. Wel is het zo dat ik de verslaggeving zo luchtig mogelijk probeer te houden. Met een glimlach. Mensen hebben daar nu toch wel nood aan, merk ik.”
Jullie spendeerden al vele uren samen op een motor, hoe goed klikt het?
Marnik: “Ik ben als motard gestart op vraag van Karl Vannieuwkerke, maar vanaf het begin werkte ik ook vaak samen met Renaat. Samen zijn we al heel vaak op pad geweest en dat is telkens magnifiek. Twee echte koersdieren! Hij zit onbevreesd achteraan op de motor en dan tetteren we de hele dag in het West-Vlaams over de koers.” (lacht)
Renaat: “Klopt helemaal! Dan moet ik vooral oppassen dat ik mijn taal aanpas eenmaal ik op antenne ben. Zelf heb ik ook een motorrijbewijs en als kleine jongen zat ik heel vaak achteraan op de motor bij mijn vader. Zelfs tot in Noorwegen! Ik weet dus wel wanneer iemand zijn gerief onder controle heeft en dat is bij Marnik absoluut het geval. Met zijn lange stelten voorkwam hij zelfs al eens een quasi zekere valpartij in Gent-Wevelgem. Eigenlijk zijn alle motards van VRT erg bekwaam, maar ik kan me toch moeilijk voorstellen om met iemand anders dan Marnik Paris-Roubaix te rijden. Dat is ons gekoesterd jaarlijks moment – als de wedstrijd kan doorgaan tenminste – sinds we minder vaak samen rijden. Hemel en aarde heb ik bewogen toen Marnik wou overstappen naar de cameramotards. Die switch kwam er toch niet om aan mij te ontsnappen, hé?”
Marnik: “Hoegenaamd niet! Alleen is het zo dat er enkele nieuwe deuren opengingen door die overstap van enkele jaren geleden. Zo kon ik als cameramotard naar de start van de Giro in Israël, dat is toch uniek. Bovendien laait de discussie over motards geregeld op bij de UCI. Vaak hoor je dan dat de motards met commentatoren eerst dreigen te verdwijnen.”
Voor de koers naar Israël. Niet evident als je ook nog een vaste job hebt?
Marnik: “Zeg wel! Ik plaats en herstel apparatuur voor tandartsen en besteed zowat al mijn vakantiedagen aan de koers. Dat kan natuurlijk alleen als je de steun krijgt van je gezin, waarvoor mijn grote dank! De koers bracht me dan ook al heel veel topmomenten. Niet alleen het voorjaar in eigen land en de Giro, maar ook een drietal WK’s, verschillende EK’s, een rittenkoers in China, de Olympische Spelen in Rio en straks in Tokio… Toen Greg Van Avermaet demarreerde richting olympisch goud reed ik net na hem, een ongelooflijk gevoel.”
Normaal zorgt ook de mensenzee tijdens de Ronde van Vlaanderen voor een ongelooflijk gevoel. Hoe ervaren jullie koersen zonder publiek?
Renaat: “We missen de ambiance tijdens de koers, zonder twijfel. Het publiek is altijd een extra factor in de wedstrijd. Soms niet de juiste, maar heel vaak wel… Bij mij zorgt het ontbreken van publiek vooral voor een lager adrenalineniveau.”
Marnik: “Vorig jaar zeiden de motards het na 80 kilometer tegen elkaar: dit is precies de Ronde van Vlaanderen niet . Normaal zijn de mensen knettergek tijdens de Vlaamse koersen, in deze omstandigheden is het natuurlijk triestig. Het is nu aan de acteurs om het spel boeiend te houden en voorlopig slagen ze daar geweldig in. Je moet misschien een beetje gek zijn om van heel ver aan te vallen, maar ik hou ervan. Van mij mag er een stevige hoek af zijn.”
Renaat: “Die renners beseffen dat elke wedstrijd de laatste kan zijn. Het is een privilege om hun job te kunnen uitoefenen in deze tijden, ze voelen zich de koning te rijk. Dat hoor ik vaak in de interviews voor en na de koers. Het verwondert me trouwens niet dat het aantal coronabesmettingen goed meevalt in het peloton. Smetvrees zit er bij de renners sowieso al ingebakken en dat komt nu goed van pas.”
(AD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
