Reginald Vandamme, de dubbele West-Vlaamse kampioen, verdiende een volle kans als prof

Reginald Vandamme was een veelwinnaar en verdiende een volle kans bij de profs, maar die kreeg de tweevoudige kampioen van West-Vlaanderen op de weg (1988 en 1991) uiteindelijk niet. Bijna 30 jaar later kijkt de Klerkense houtbewerker met gemengde gevoelens terug op zijn episode in het wielerpeloton.

Reginald Vandamme, een inmiddels bijna 54-jarige Klerkenaar, werd niet één- maar wel tweemaal kampioen van West-Vlaanderen. “De eerste keer in Oostnieuwkerke in 1988 was dat een aangekondigde kroniek, want ik verkeerde in bloedvorm “, herinnert Reginald zich graag. “Drie jaar later in Pittem was dat veel minder het geval, want toen dacht ik in slechte conditie te verkeren. En toch haalde ik het daar van de samenspannende aanstaande beroepsrenners Wim Feys en Rik Coppens.”

“Ik schroom mij niet om te zeggen dat ik een kans als prof verdiende, maar in die dagen speelde het meer meer wie je kende”

“Beide provinciale titels waren twee van mijn gelukkigste herinneringen, naar de kroon gestoken door mijn zege in Gent-Staden 1986, waarin ik vier jaar later op de aankomstreep werd voorbijgeflitst door Marc Schoutteten, wat een pijnlijkste herinnering is, en door mijn triomf in de open GP Valère Ollivier, waar ik op stap was met ene Aart Vierhouten, die helemaal zou slagen als prof. Mijn Deerlijkse ploegleider Willy Van Keirsbulck, die in de organisatie zat, zag mij graag winnen en suggereerde om het met de zogezegd sterkere Nederlander op een akkoordje te gooien. Ik wees het af, zeggende dat ik hem met mijn superbenen zou kloppen en deed het nog ook.”

“Ik schroom mij niet om te zeggen dat ik een kans als beroepsrenner verdiende maar in die dagen speelde het meer mee wie je kende en wat je aan eigen inbreng meebracht dan wat je als koersende twintiger kon. Dat was enorm frustrerend en ik zit nog altijd met de vraag of er aan mij geen degelijke profrenner is voorbijgegaan. Ik was nog liever afgegaan als een gieter dan voor de rest van mijn dagen in het ongewisse te verkeren. Als ik 30 jaar jonger was, zou Sport Vlaanderen-Baloise mij zeker een volle kans gegeven hebben.”

Trouwe soldaat

“Gedane zaken, nemen evenwel geen keer”, beseft Reginald. “ik koerste als elite zonder contract tot ik op mijn 32ste de handdoek moest gooien met een aanslepende rugkwaal, die men nu zeker had kunnen uitvlakken. Inmiddels werk ik al 30 jaar als houtbewerker bij de Firma Decru in het nabije Houthulst, ik ben dus een trouwe soldaat.”

“Het wielrennen volg ik nog op de voet via de media. Zelf fiets ik ook nog veel en ook voor de mountainbike haal ik de neus niet op”

“Het wielrennen volg ik nog op de voet via de media. Sporadisch doet het vind! cycling project van Ivan Depoorter op mij een beroep als mecanicien. Zelf fiets ik ook nog veel en ook voor de mountainbike haal ik de neus niet op.”