Yves Lampaert deed nog mee om de prijzen, maar kwam in de finale ten val door een toeschouwer en finishte als tiende. “Dit is echt wel heel spijtig”, zei hij, “het zou niet mogen gebeuren.”
“Ik wil die bocht naar rechts aansnijden en normaal gaan de supporters dan achteruit, maar in plaats van dat die man een stap achteruit zet, brengt hij zijn arm voorwaarts en slaat hij tegen mijn arm, waardoor ik de controle over het stuur verlies. Dat is jammer hé, dat mag niet gebeuren in de koers. Blijf dan thuis als je zo’n supporter bent, we hebben dat hier niet nodig. Het is een kalf.”
Op dat moment deed Lampaert nog mee voor de prijzen. “Een derde plaats zat er nog in, maar ik moet toegeven: ik zat wel op mijn limiet. Mohoric en Van Baarle waren sterker dan ik, maar ik deed wat ik kon om vooraan te blijven en zonder die val leek die derde plaats mogelijk.”
“Van Baarle is echt wel de verdiende winnaar. Ik had vrij snel door toen we met vier weg waren, dat ik niet de beste was. Het is gewoon jammer. Een derde plaats had als een overwinning gevoeld na zo’n slecht voorjaar. Nu ben ik ontgoocheld. Gelukkig houd ik er geen breuken aan over, enkel wat schaafwonden, maar dit is niet fijn.”
Zoontje Aloïs wachtte Lampaert aan de finish op. “Dat helpt om alles te relativeren. Het was drie weken geleden dat ik hem nog eens vast kon nemen (zijn vriendin liep een coronabesmetting op waardoor hij zijn familie een tijdlang moest missen). “Ik ben content dat ik mijn zoon zie, maar het was tof geweest als ik hem kon meenemen op dat podium.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier