Tim Merlier (Soudal Quick-Step) heeft woensdag de 78e editie van Nokere Koerse (1.Pro) op zijn naam geschreven. Het is de derde keer op rij dat hij de semiklassieker wint.
Merlier haalde het na 188,1 km met start in Deinze en aankomst op Nokereberg in de verwachte sprint met duidelijk verschil voor de Nederlander Fabio Jakobsen (Team dsm-firmenich PostNL) en Jasper Philipsen (Alpecin – Deceuninck).
Tim Wellens (UAE Emirates) trachtte in de slotfase met meerdere aanvallen een sprint te ontlopen, maar op ruim 1 km van de streep werd hij definitief gegrepen. In de slotkilometer was er nog een valpartij, maar favoriet Merlier bleef gespaard. Hij zette de sprint al heel vroeg in en kon ruim voor de eindmeet het zegegebaar maken.
Het is voor de 31-jarige Merlier al zijn zesde zege van het seizoen na ritwinsten in de AlUla Tour (2) en de UAE Tour (3).
Al vrij snel vormde zich een kopgroep met zes renners. Daarin figureerden Aaron Van Der Beken, Unai Zubeldia, Abram Stockman, Alex Vandenbulcke en de twee Team Flanders-Baloiserenners Yentl Vandevelde en Victor Vercouillie. Dat sextet vatte de drie plaatselijke ronden,van elk 31 kilometer aan met een voorgift van 3:35 op het peloton waarin vooral de renners van Soudal Quick-Step en Alpecin-Deceuninck het tempo bepaalden.
Met nog 73 kilometer voor de finish kregen we een valpartij met daarbij vier renners van Arkéa-B&B Hotels: Jenthe Biermans, David Dekker, Michel Ries en Alan Riou. Net daarna, op weg naar de kasseistenen van de Doorn, trokken de renners van Groupama-FDJ en UAE Team Emirates die naar Deinze waren afgezakt zonder uitgesproken sprinter, fiks door. Het peloton scheurde in verschillende delen uiteen. Tim Wellens ging op kop van de bende rijden en bij het aanvatten van de voorlaatste ronde was de voorgift van de zes koplopers meteen geslonken tot iets meer dan een halve minuut. Abram Stockman regelde de tweede sprint op Nokereberg en ging dan maar alleen voorop rijden, met nog 62 kilometer voor de boeg. Bij de passage van de Huisepontweg, op 35 kilometer van de eindmeet, smolt echter alles opnieuw samen.
Bij een volgende tempoversnelling, net voor het intrekken van de slotronde, spatte het peloton weer uiteen. Alexander Heiduk en Daan Hoole verkeken zich compleet in een bocht en knalden in een gracht. Het peloton denderde echter verder voor de laatste 20 kilometer. Tim Wellens ontbond dan zijn duivels. De kopman binnen UAE Team Emirates sloeg met nog vijf kilometers te rijden een mooie kloof maar kreeg echter geen vrijgeleide. Met de rode vod in het zicht moest de Limburger zich gewonnen geven. In de voorbereiding op de sprint sloegen nog enkele renners tegen de vlakte. Merlier zette zijn spurt van aan de voet van Nokereberg in en maakte de 350 meter helemaal rond.
“Het werd een vrij chaotisch einde. Het ontbrak ons aan organisatie en zo kwamen er nog enkele aanvalspogingen. Dat had ik wel voorspeld. Ik kwam uiteindelijk dan toch weer goed in positie nadat enkele ploegmakkers voor mij de lead out verzorgden. Pascal Ackermann deed dan net voor mij een raar manoeuvre. Ik reed hierdoor los op de teruglopende Jonas Rickaert, mijn oude lead out, en die kwam ten val. Ik hoop dat alles goed gaat met hem. Door die hele heisa was mijn ketting afgevallen en panikeerde ik toch wat. Ik was bovendien aangedaan door dat moment. Bert Van Lerberghe ging dan opzij en meteen besliste ik om het net als de laatste twee jaar te doen. Vol doorgaan en winnen”, lachte Merlier.
De oud-Belgische kampioen reed nagenoeg voor eigen volk. “Ik woon hier op zowat 5 kilometer van Nokereberg. Toch kom ik hier niet zoveel, op training zelfs zelden”, legde hij uit. “De zesde zege dit seizoen is binnen. Ik kan tevreden zijn over mijn sprinten tot op heden. Het was trouwens ook de eerste keer dat mijn zoontje Jules mee was naar de koers. Dat werkte na de finish toch wat op mijn gemoed. Drie keer op rij dezelfde koers winnen doet deugd.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier