Tim Merlier (Alpecin-Fenix) heeft woensdag de Classic Brugge-De Panne op zijn naam geschreven, na de Omloop Het Nieuwsblad de tweede WorldTour-koers op de Belgische kalender.
Na 207,9 kilometer haalde hij het na een millimetersprint van de Nederlander Dylan Groenewegen en de Fransman Nacer Bouhanni. De Duitser Maximilian Walscheid eigende zich de vierde plaats toe, de Nederlander Olav Kooij werd vijfde. Voor Tim Merlier werd het zijn derde zege van het seizoen nadat hij eerder al het zegegebaar mocht maken in de tweede etappe van de Tirreno-Adriatico en Nokere Koerse. Op de erelijst is hij de opvolger van Sam Bennett.
Na het startsein vlogen drie renners er meteen in. Dat waren Joris Reynders, Dimitri Peyskens en de Italiaan Enrico Battaglin. In het peloton werd meteen naar elkaar gekeken en op die manier kreeg het trio een vrijgeleide. Aan kilometerpaal 15 was de voorgift al opgelopen naar 7:10. Dat zou meteen de maximale voorsprong zijn dat het drietal zou krijgen.
Iljo Keisse had zich immers zich op kop van het peloton gezet en voerde het tempo op. In het eerste wedstrijduur werd iets meer dan 43 kilometer afgewerkt. Na 72 kilometer wedstrijd bereikte de kopgroep een eerste keer de aankomstsite op de Veurnestraat van De Panne. Daarop sneed men de drie resterende plaatselijke omlopen, van elk 45,1 kilometer met daarin telkens de passage op De Moeren, aan. Die bewuste poldervlakte waar het kan spoken lag er vredig bij en met slechts een zuchtje wind maakten de renners dankbaar gebruik van een sanitaire pauze.
Ook de tweede keer De Moeren baarde een muis en zo keuvelde men rustig richting de slotronde. Joris Reynders regelde op 59 kilometer van de finish de Minerva-tussensprint en mocht zo huiswaarts met een fiets van de naamsponsor. Bij het ingaan van de laatste ronde was de voorgift van de drie vroege vluchters gezakt naar 50 seconden. Met nog 35 kilometer voor de boeg werd Battaglin als eerste opgeslokt door het peloton. Vijf kilometer verderop waren ook Peyskens en Reynders eraan voor de moeite. Het ging dan in draf naar de laatste rechte lijn. In het gewoel van de voorbereiding op die massasprint kwam de Duitser Pascal Ackermann nog ten val en werd hem zo alle winstkansen ontnomen. In de daaropvolgende spurt koos Tim Merlier de rechterkant en hij kon zo Groenewegen van zich afhouden. Na het bekijken van de finishfoto werd die uitslag bevestigd.
“Toen ik over de eindmeet kwam, wist ik het helemaal niet. Het was lang wachten. Om de zege zou het tussen mij en Dylan Groenewegen gaan en uiteindelijk bleek ik de rapste van ons beiden. Toen we de laatste rechte lijn introkken ging Olav Kooij aan. Ik wachtte of hij op zijn lijn ging blijven of dat hij rechts van de weg zou gaan sprinten. Die twijfel kostte me misschien een halve seconde maar uiteindelijk zou het toch uitdraaien op een sprint met Groenewegen. Ik dacht dat ik hem had, maar Groenewegen plaatste alsnog een versnelling waardoor ik ook opnieuw moest doorgeven. Eens aan de eindmeet wist ik het niet meer”, aldus Merlier.
Ook toen Tim Merlier de interviewtent werd binnengebracht als winnaar was hij nog niet zeker van de zege. “Ik moest die finishfoto eerst met mijn eigen ogen zien. En ja, daarop is duidelijk dat ik met klein verschil win. De aanloop naar de sprint verliep zeer hectisch. Niet te beschrijven eigenlijk. Schrikwekkend soms. Door die drie plaatselijke ronden wisten we gelukkig de gevaarlijke stukken liggen. Natuurlijk is een fris peloton op elke finish gevaarlijk. Iedereen denkt nog te kunnen meesprinten. Ik ben alvast zeer tevreden met deze nieuwe WorldTour-zege. Hopelijk krijg ik in de Scheldeprijs opnieuw een kans op een massasprint. Het was de eerste keer dat ik sprintte tegen Sam Bennett en het aantal sprinters was zeer indrukwekkend in De Panne. Dat geeft me wel vertrouwen voor Schoten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier