Qua spektakel kan er opnieuw gesproken worden van een topeditie van Gent-Wevelgem. Alle ingrediënten voor koers van het hoogste niveau waren vandaag aanwezig. De grote afwezige was echter opnieuw de sfeer naast het parcours. De tweede ‘Corona’-editie van de wedstrijd zorgde voor een ongeziene leegte op en naast de Kemmelberg.
Wie deze middag toch nog zijn kans wilde wagen om de renners te gaan aanmoedigen op de scherprechter van Gent-Wevelgem, was eraan voor de moeite. Al vroeg op de dag stonden 15 politiemensen op post om supporters vriendelijk door te sturen. Zelfs wielertoeristen kregen niet meer de kans om nog eens van de kasseien te proeven. Ook alle toegangswegen werden vakkundig afgezet. ‘Toevallig’ verloren gelopen wandelaars die door het bos vlak voor aankomst van de renners aankwamen kregen Wout van Aert en co ook niet te zien. Ook zij moesten rechtsomkeer maken. Het zorgde voor unieke beelden van een lege Kemmelberg tijdens de meest iconische wielerpassages van het jaar over de heuvel.
Ook in Kemmel zelf was de sfeer ver te zoeken. Een uur voor de eerste passage heerste er nog een doodse stilte in het dorp. Weinig deed vermoeden dat de koers in het land was. Naarmate de renners dichterbij kwamen, piepten met mondjesmaat de hoofden door de voordeuren. Voor ‘Café Boutique’ kwam zelfs een zeldzame Vlaamse vlag tevoorschijn. Uitbater Pieter Casier neemt zelfs het woord spookdorp in de mond om de sfeer te beschrijven. “Door de sluiting van de horeca heerst er nog een vreemder gevoel dan in oktober vorig jaar. Het café bestaat nu reeds zes jaar en telkens hebben we hier een volksfeest meegemaakt. Zelf hebben we hier meestal een standje met muziek en braadworsten. Gent-Wevelgem is zeker voor ons liefhebbers, maar ook als horeca, een unieke dag in het jaar. De koers leeft hier echt. Het contrast met vandaag kan dus bijna niet groter zijn. Lichtpuntje is wel dat de koers kan doorgaan en we toch de renners te zien krijgen, maar hopelijk is het de laatste keer geweest in deze bijzondere sfeer.”
De woorden van Casier zijn door te trekken naar het algemene stemming bij de dorpsbewoners. De doortocht van de renners zorgt voor een aangename afleiding in deze vreemde tijden, maar tegelijk heerst er een wrang gevoel. Vooral de sfeer is voor velen de grote afwezige. De koers zorgt anders net als andere jaarlijkse tradities zoals de Rommelmarkt en de Zoetemarkt voor een uitgelaten sfeer bij de bewoners. Overal valt er wel iets te beleven. Voor het tweede jaar blijven velen hier op hun honger zitten. Buiten de dorpsbewoners is er ook bijzonder weinig volk, zoals ook te verwachten was door de aangekondigde maatregelen. De trouwe horde aan campers die jaarlijks neerstrijkt langs de flanken van ‘De Kemmel’ bleef weg. Waar vroeger een veelvoud aan talen te horen was, met toeristen uit alle windstreken, heerst nu vooral stilte.
Niet alleen voor de horeca is dit opnieuw een gemiste kans, ook andere ondernemers zien een unieke kans op publiciteit door de neus geboord. De jongens van Black Mountain Adventure deden toch een inspanning door hun elektrische steps naast het parcours te plaatsen. Normaal zijn Michiel Bruynooghe en Volcker Van West samen met enkele vrienden op de Kemmelberg te vinden. Nadien volgt er zoals bij wel meer gezinnen een barbecue waar vrienden en familie samenkomen. Dit jaar moeten ze zich tevredenstellen met een zelf meegebracht pintje naast het parcours. “We hadden gedacht dat we hier niet zouden raken doordat alles afgezet was, maar we zijn hier nog vrij makkelijk geraakt”, aldus Bruynooghe. “Het gevoel is wel helemaal anders, maar het is niet anders.”
Meteen na de doordocht van de renners dompelde het dorp zich opnieuw in stilte. Net zoals vlak voor de koers doet niets meer vermoeden dat hier zonet een koers van wereldniveau plaatsvond. Zo memorabel als de wedstrijd op het parcours verliep, zo geruisloos verliep het er langs de kant van de weg.
(LR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier