Niki Devoldere trekt de politiek in

Zondag kan je in de stemhokjes op de lijst voor de provincie de naam van Niki Devoldere terugvinden op plaats zeven bij de PVDA. De 42-jarige Izegemnaar is al jaren lid van de partij en hoopt nu zijn jarenlange ervaring uit de sportwereld te kunnen delen. “Sport is een recht, geen koopwaar.”

“Ik moet eerlijk toegeven dat ik best wat stress heb voor zondag”, lacht de 42-jarige Niki Devoldere. “Ik weet echt niet wat ik ervan mag verwachten, maar ik hoop toch vooral om niet af te gaan. Hier en daar krijg ik wel te horen van mensen dat ze op mij zullen stemmen, maar er is nog een groot verschil tussen doen en zeggen, hé. Je weet nooit wat ze in het stemhokje zelf zullen doen.”

“Ik heb in mijn jeugd zelf armoede gekend en besef heel goed dat iedereen erin kan belanden”

De Izegemnaar is terug te vinden op de lijst voor de provincie op de zevende stek bij de Partij van de Arbeid, kortweg PVDA. “Na de vorige verkiezingen in Izegem werd ik sympathiserend lid van de partij”, aldus Niki, die al meer dan 20 jaar afgevaardigde is binnen Esterline Belgium, het voormalige Barco Kortrijk waar hij werkt als technicus bediende. “Tot ik het bezoek kreeg van Wim Meurisse, de voorzitter van Izegem, en ze me vroegen om naar de gemeentelijke bijeenkomsten te gaan. Ik ben blijven gaan en het deed goed om met gelijkgezinde mensen te kunnen discussiëren. Nu doen we vaak samen met het gezin aan de activiteiten van de partij mee.”

Armoede en sport

“Ik kan me volledig vinden in de standpunten van de PVDA, want ik heb in mijn jeugd zelf armoede gekend en besef heel goed dat iedereen erin kan belanden. Ik ben me dat dan ook altijd blijven aantrekken, want het is nog steeds een realiteit dat niet iedereen dezelfde kansen krijgt in het leven. Maar mijn stokpaardje blijft sport. Al heel mijn leven strijd ik tegen de kostprijs ervan. Ik richtte daarom zelfs een website op (www.tri-portaal.be, red.) om zo kleine goedkope organisaties zonder grote marketingmogelijkheden in de kijker te zetten. Er zijn te veel organisatiebureaus die evenementen overnemen en zelfs van een simpele jogging iets peperduur maken. Vele sportclubs beschikken nu over geschoolde trainers, maar de lidgelden zijn lang niet meer voor iedereen haalbaar. Ook de PPS-systemen voor zwembaden en dergelijke baren mij grote zorgen.”

“Daarnaast ben ik ook veel op pad met de fiets om te trainen en erger ik mij aan het slechte wegennet en absurde of totaal verkeerd aangelegde fietspaden. Dat kan zeker beter.”

Altijd sportman

“Of ik veel campagne gevoerd heb? Niet echt. Ik sta op de lijst voor de provincie en er is bij onze partij niet veel budget. Het zou al heel mooi zijn als we erbij zijn. Of ik het sporten zou kunnen combineren met een politieke carrière? Hopelijk wel, want ik zal altijd een sportman blijven. Maar ik ben ondertussen 42 jaar en kan alles relativeren. Ik ben alvast enorm gemotiveerd om volgend seizoen opnieuw vaker te koersen. Doordat mijn vader al enkele maanden in het ziekenhuis ligt, is dat op een lager pitje terecht gekomen. Hij zal er nog enkele maanden moeten blijven, maar ik ben vooral blij dat ik hem nog kan bezoeken”, besluit Niki, die wekelijks wel ergens aan een wedstrijd deelneemt. “Ik zit nu eenmaal graag tussen de mensen.” (SM)