Nieuw profcontract voor Jonas Degroote?

Wat mogen we het komende veldritseizoen verwachten van Jonas Degroote? Het is een vraag waar ook de veldrijder zelf het antwoord niet op weet. Na een compleet gemiste voorbereiding in het voorjaar van 2017 volgde een eerder kabbelende winter met slechts hier en daar een uitschieter. Zijn eerste jaar als profcrosser werd er zo één om snel te vergeten. Hard werken en hopen op een nieuwe kans is voorlopig het enige dat de Zillebekenaar kan doen.

Het verhaal van de beloftevolle veldrijder is ondertussen al wel bekend. In zijn laatste jaar bij de beloften ploeterde hij nog van de ene toptiennotering naar de andere, beloond met een selectie voor het WK in Bièles. Geen onaardige resultaten met het oog op een profcontract. En dat kwam er ook. De Zillebekenaar vond onderdak bij het eerder bescheiden Team Mahieu-Kona-Vandermeeren, een ploeg waar hij zich best goed bij voelde. Ondanks zijn knieproblemen en de daarbij horende twijfels, gaven ze hem toch een kans op het hoogste niveau.

“Ik heb geen last meer van mijn knie en trap weer de wattages van voor mijn blessure”

“En daar ben ik de ploeg nog steeds enorm dankbaar voor”, begint Jonas Degroote. “Ondanks de knieperikelen toonden ze toch vertrouwen in mij. Na mijn laatste veldrit als belofte ben ik er drie volle maanden uit geweest door een knieoperatie. Ik had maar een goede twee maanden om me klaar te stomen voor de eerste veldritten. Dan kun je nooit een deftige basis leggen en dat is ook gebleken.”

Podium in buitenland

Toch is de 22-jarige crosser niet helemaal ontevreden met zijn winter. Hij wist namelijk wat hij wel en niet kon verwachten. “Het eerste deel van het seizoen kon ik me nog vrij goed staande houden. Ik werd nergens echt weg gereden en behaalde twee keer een podiumplaats in een buitenlandse cross. Dat zorgde toch voor een positief gevoel, zeker omdat ik met een serieuze achterstand aan het crossseizoen begonnen ben.”

Vooral na Nieuwjaar werd dat pijnlijk duidelijk voor de renner van Team Mahieu-Kona. Sinds de jaarwisseling kwam hij er eigenlijk niet meer aan te pas. “Het was op”, knikt Degroote. “Ook op training liep het niet meer lekker. De laatste weken van het seizoen heb ik niet meer deftig getraind. Het was toen al vooruitkijken naar de komende winter. Na de laatste veldrit ben ik meteen beginnen opbouwen. Rusten had ik het vorige jaar al meer dan genoeg gedaan!”

“Ondertussen heb ik het goede gevoel weer te pakken. Ik heb er twee stages in Spanje opzitten, heb geen last meer van mijn knie en trap weer dezelfde wattages als voor mijn blessure. En het belangrijkste: ik amuseer me. Doordat ik in een kleine ploeg rijd, kan ik geen rittenkoersen of grote koersen afwerken. En omdat ik een profcontract heb, mag ik geen kermiskoersen afwerken. Om toch wat competitie te hebben, werkte ik een duatlon en twee triatlons af. Het zorgt voor afwisseling en je komt andere mensen tegen. En ik eindigde twee keer in de top 20, dat bewijst toch ook dat de conditie niet slecht is. Ik kijk echt wel uit naar de eerste crossen.”

Studies

Of hij die ook als prof zal kunnen afwerken, is echter nog niet duidelijk. Daarvoor moet Degroote binnenkort nog eens samenzitten met de ploegleiding. “Ik hoop er natuurlijk wel op, maar veel zal ook afhangen van wat de mogelijkheden van het team zijn. En wat ze precies van mij verwachten. Ik zit ook nog met mijn studies. In januari 2019 wil ik afstuderen, maar dan moet ik wel nog mijn stage afwerken en daar wil ik echt voor gaan. Het studeren heeft nu wel lang genoeg geduurd. (lacht) Over mijn toekomst als veldrijder heb ik eerlijk gezegd nog niet veel nagedacht. Al mag er nu wel snel duidelijkheid komen”, besluit de student sport en bewegen aan Howest in Brugge. (Beau Vandevyvere)