Nico Roose won zes ritten (!) in de Ronde van Guadeloupe

30 jaar is het al geleden dat Nico Roose zijn wielercarrière een exotische tint gaf door in 1987 twee en in 1988 vier dagzeges te behalen in de Tour de Guadeloupe, een Franse kolonie.

“Ik maakte deel uit van een gemengde selectie die door Eddy Merckx samengesteld én gesponsord werd samen met de ijsroomfabrikant Mio, die daar een inplanting had”, specificeert Nico. “De parcoursen waren gevuld met aardig wat hoogtemeters waarop ik mij naar hartenlust kon uitleven en het verschil maken. In 1988 was ik daar een kleine kannibaal die, naast vier dagzeges, ook drie truien mee naar huis bracht: de groene van het puntenklassement, de blauwe van de strijdlust en de bolletjes van de bergprijs. France 3 wijdde er dagelijks een rubriek aan. Het waren heerlijke ervaringen die extraatjes vormden voor datgene wat ik in eigen land neerzette. Ik behaalde dat jaar globaal 22 overwinningen. Daar kwamen nog enkele fraaie ereplaatsen, in één bepaalde rit enkel geklopt door Rudi Verdonck, als stagiair in de Tour de l’Avenir.”

Talmend S.E.F.B.

“Eén en ander volstond om als 23-jarige mijn debuut in de beroepscategorie te maken voor S. E. F. B.”, vervolgt Nico. “Ik behaalde tijdens dat debuutjaar zelfs drie overwinningen: de Witte Donderdagprijs in Bellegem, het West-Vlaams kampioenschap in Wingene en een dagzege in de Schwabenbrau-Cup in Duitsland. Ik leek vertrokken, maar in het najaar van 1989 kwam er een kink in de kabel: S. E. F. B. bleef maar talmen tot het pas half september liet weten zich als wielersponsor te zullen terugtrekken.”

“Ik wimpelde een aanbod van Edwig Van Hooydonck bij SuperConfex af en daar heb ik tot op vandaag spijt van”

“Ondertussen had ik een aanbod van Edwig Van Hooydonck bij SuperConfex afgewimpeld en daar heb tot op vandaag nog altijd spijt van. Mijn carrière had een totaal andere wending kunnen nemen. De meeste andere ploegen waren ondertussen volzet en in een twijfelachtig avontuur bij één of andere ploeg voor de kermiskoersen had ik geen zin. Ik hield liever de eer aan mezelf en werd niet zonder bijval weer elite zonder contract.”

Politie-ambtenaar

Voor Nico Roose was de wielrennerij niet incontournable om bestaanszeker en dus blijgezind door het leven te stappen. “Sedert 15 jaar ben ik politieambtenaar in Ieper, waar ik het best naar mijn zin heb. Ook familiaal gaat het mij met mijn 20-jarige zoon Jarne, mijn vrouw Evelyn Depoorter en onze koningswens Arno (5 jaar) en Gemma (1 jaar) helemaal voor de wind.”

Dat is evenwel niet alles. Ook bij Nico kroop het koersbloed waar het niet gaan kon. Bijna een kwarteeuw later breide hij vanaf 2017 een mooie epiloog aan zijn rennerscarrière bij de masters van het Wielerteam Decock-Van Eyck-Devos-Capoen. “In 2017 behaalde ik tien overwinningen en werd ik kampioen van West-Vlaanderen”, glundert Nico. “Nu heb ik de kaap van tien al gerond, waardoor ik in een jongere categorie wordt ondergebracht. Daarenboven behaalde ik de Belgische titel bij de politiediensten en de veiligheidsdiensten, die ik in het Mechelse behaalde. Een titelrace op niveau, want er namen nogal wat elite zonder contract, jonger dan mij, aan deel.”

“Begin september is er ook nog het Europees kampioenschap in de politiezone met betrokkenheid van de gemeenten Herentals, Grobbendonk en Vorselaar, waaraan 20 landen met elk zes vertegenwoordigers zullen deelnemen. Het zou mooi zijn indien ik ook daar kon uitblinken met een knap resultaat als beloning. Ja, ook op mijn 52ste heb ik nog steeds veel grinta voor de koers.” (Bernard Callens)