Matthias Legley stopt met koersen

Matthias Legley heeft recent een punt gezet achter zijn wielerloopbaan. De Waregemnaar van het continentale Sovac-Natura4Ever blikt terug via zijn vijf mooiste momenten.

1. Eerste keer competitie als 9-jarige

“Als kleine jongen nam ik eens deel aan een miniemenwedstrijd op het militair domein van Heverlee. We moesten eerst enkele behendigheidsproefjes afwerken. Daar liep het echter al fout. De begeleider zei: ‘Als je over het bultje rijdt, blijf zitten op je zadel.’ Maar ik besloot om recht te staan en mijn wiel blokkeerde na het bultje. Een val was onvermijdelijk en eventjes kreeg ik geen lucht binnen door de schok. Een vader van een andere miniem verzorgde me en terwijl hij dat deed, was zijn zoon aan de beurt. Die viel ook. Nu probeer ik zelf als begeleider mijn passie door te geven aan de kinderen.”

2. Overwinning in Rekkem als neobelofte bij De Lombarden

“In het laatste weekend van het seizoen mocht ik juichen in Rekkem. Het verhaal daarachter is dat mijn grootouders daar woonden. Maar mijn oma was er slecht aan toe door kanker en we wisten dat ze er niet meer beter op zou worden. Ik had haar beloofd om haar ooit nog bloemen te geven, maar die wou ze uiteindelijk niet aanvaarden. De bloemen betekenden voor haar een soort afscheid. Ondanks haar ziekte wou ze mij blijven steunen. Ze heeft mijn overwinning meegemaakt, maar eigenlijk was ze toen te zwak om te kijken. Toen ze overleed, kreeg ik haar amulet. Die heb ik sindsdien altijd gedragen tijdens de koers als een soort talisman.”

“Achteraf beschouwd onthoud ik vooral de mooie vriendschappen die ik heb opgebouwd”

3. Zege Brussel-Opwijk 2014 bij ESG-Douai

“In mijn eerste jaar als elite reed ik bij een Franse ploeg. Met enkele voorbereidingskoersen daar kon ik met een goede conditie starten in Brussel-Opwijk. In de finale was er een omvangrijke kopgroep van een 30-tal man. Ik was als enige van de ploeg vertegenwoordigd vooraan. Aanvallen was de boodschap, want het sprinten lag me niet. De laatste 3 km reden Moser en Craeghs voorop. Bij het ingaan van de laatste kilometer kon ik de aansluiting maken. Ik ging erop en erover. Achter mij vielen ze nog in de laatste bocht en zo kwam ik solo aan.”

4. Eerste UCI-zege, 4de en laatste etappe in de Ronde van Tunesië 2016 bij Veranclassic-Ago

“In die ronde had ik een goed gevoel en was de ploegsfeer echt top. In de derde etappe verloren we de gele trui van Justin Jules. De Marokkaanse nationale ploeg trok door toen ze wisten dat Justin lek had gereden. In het hotel ‘s avonds was de ontgoocheling groot. Maar we gingen er alles aan doen om het recht te zetten de volgende dag. Een waaieretappe over slechte banen. Twee Marokkanen reden lek en toen besloot ik om op kop het tempo te verhogen. Eigenlijk niet mooi, maar doordat ze ons de dag ervoor een loer draaiden… Ze konden echter terug aansluiten en kort daarna vormde zich een ruime kopgroep. Er zou nog een bergprijs komen, maar die berg heb ik nooit gezien”, lacht Legley. “Ik besloot om in de finale te pokeren en te blijven zitten. De laatste 10 km kon ik samen met een Marokkaan in de aanval trekken. Ik werkte mee, maar ergens probeerde ik me ook te sparen. De laatste 3 km vielen we elk om beurt aan. De groep achter ons was zodanig dicht, dat we moesten blijven rijden. Ik begon de sprint van kop en hij kwam erover. Maar in de laatste 20 meter kwam ik terug aan de leiding en mocht ik triomferen. Na de ronde zei ik: ‘Als ik ooit hier terugkom, is het om die ronde te winnen.’ Een jaar later is dat dan ook werkelijkheid geworden.”

5. Levenswijsheid uit Afrikaanse avonturen

“Door mijn vele avonturen daar, heb ik ondervonden dat de mensen daar gelukkiger zijn dan hier. En dat met veel minder zaken. Ik herinner me dat ik af en toe eens een koekje weggaf en daarvoor waren ze me enorm dankbaar.”

“Achteraf beschouwd onthou ik vooral de mooie vriendschappen die ik heb opgebouwd door de jaren heen”, sluit de 27-jarige Waregemnaar af.