Geen Parijs-Roubaix afgelopen zondag en dat betekende ook voor Louis Cauwelier een rustig weekendje. De 23-jarige Kemmelnaar, die recent naar Voormezele is verhuisd, is bezig aan zijn tweede seizoen als verzorger bij Arkéa-Samsic en heeft het er uitstekend naar zijn zin.
Vertel eens Louis, hoe komt een West-Vlaming bij een Franse wielerploeg terecht?
Louis Cauwelier: “Een beetje via via. Vroeger was ik competitief bodybuilder en op een gegeven moment startte ik met een opleiding om fitnesstrainer te worden. Daarin kregen we ook massagelessen en zo. En toen ik daarvoor op zoek moest naar een stageplek, kwam ik bij Cibel terecht. Dat was een kleinere continentale wielerploeg, maar mijn interesse in de koers werd wel opnieuw aangewakkerd. Ik ben dan beginnen praten met Johan Molly, mocht eens met hem meegaan en zo ging de bal aan het rollen. Mensen zien je op de koers en je naam doet al snel de ronde.”
Kreeg je dan meteen een vaste job aangeboden?
“Ik ben in 2017 begonnen als freelancer, onder meer bij Sport Vlaanderen-Baloise, Trek-Segafredo en een kleinere Noorse ploeg. Dat was best een heftige periode. Soms kreeg je pas op het laatste moment een opdracht en moest je halsoverkop vertrekken. Maar als je telkens zegt dat iets niet goed uitkomt, dan geraak je ook nooit verder. Ik heb me soms moeten dubbel plooien, maar daardoor ben ik wel opgevallen. En ook Peter De Smet, verzorger bij Sport Vlaanderen-Baloise, heeft me enorm geholpen.”
En in 2020 kwam Arkéa-Samsic aankloppen. Bevalt het je wat binnen de ploeg?
“Enorm! Al was het wel wat wennen aan de Franse mentaliteit (lacht). Je moet eigenlijk eens met Fransen gewerkt hebben om te weten wat dat inhoudt. Voor West-Vlamingen moet het vooruitgaan, voor de Fransen is het allemaal niet zo dringend. Zijn we er vandaag niet, dan is het morgen. Maar het zijn allemaal enorm sympathieke mensen, ook de renners.”
Ook Nacer Bouhanni? Die heeft nochtans zijn reputatie tegen…
(lacht) “Veel kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Zelf heb ik er nog nooit miserie mee gehad, maar het is een speciale jongen. Laat het ons daarbij houden.”
Het zijn vast drukke dagen als verzorger?
“Het is best een slopende job. Je weet wanneer je moet beginnen, maar je weet nooit wanneer je gedaan hebt. Lange transfers na de koers, dan nog masseren… Ik denk niet dat je dit lang volhoudt, als je geen liefhebber bent van de koers.”
Het is ook meer dan alleen maar renners masseren?
“Veel meer. Bidons en eetzakjes klaarmaken, de valiezen van de kamers ophalen, langs het parcours staan met materiaal, de renners opvangen aan de meet, ze na de koers naar huis of de luchthaven brengen… Er komt ontzettend veel bij kijken. We moeten ervoor zorgen dat een renner met niks moet inzitten. Dat ze enkel nog hun fiets moeten nemen en kunnen vertrekken.”
(Beau Vandevyvere)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
