Kris Lapere maakt tussenbalans op na vierde seizoenszege

Ook nu hij de 44 nadert, blijft Kris Lapere een man om rekening mee te houden in het veld. Dat werd zaterdag nog maar eens duidelijk. In Lichtervelde reed hij naar zijn vierde zege van het seizoen. Ook wanneer hij niet wint, eindigt de Zonnebekenaar bijna altijd in de buurt van het podium. De topper in de Masters B-categorie blikt tot nu toe dan ook met een overwegend positief gevoel op zijn crosswinter terug.

“Over het algemeen ben ik wel tevreden met mijn prestaties”, vertelt Kris Lapere. “Met vier zeges (drie bij de Masters in België en één in Frankrijk, red.) kan ik alleszins niet klagen. Alleen mijn kampioenschappen vielen serieus tegen. Ik keek enorm uit naar het WK voor masters in Mol, maar dat werd een flop. In de tweede ronde kreeg ik af te rekenen met krampen, iets waar ik anders nooit last van heb. De enige reden die ik kan bedenken, is dat ik me had vergist van startuur. Ik was me volop aan het opwarmen, toen ik plots te horen kreeg dat de start een uur later was. Ik vermoed dat die onderbreking van mijn warming-up de oorzaak was voor mijn mindere presteren. Jammer, want ik had nu net een goede startpositie. Ik reed de cross nog uit, maar voor een 13de plaats was ik niet naar het Zilvermeer getrokken.”

“Gelukkig was er voor mij PK-winst na tegenvallend WK en BK”

Ook het BK werd niet wat de Zonnebekenaar ervan verwacht had. “Ik voelde me nochtans goed die dag”, blikt hij terug. “Een vijfde plaats was dan ook niet wat ik voor ogen had. Normaal strijden Bjorn Rondelez en ik altijd voor het podium, maar nu moesten we de duimen leggen voor twee verrassende namen. Mannen die vorig jaar maar nipt de top tien haalden. Maar misschien hadden zij toen gewoon een superdag en waren wij een tikkeltje minder. Gelukkig won ik wel het PK. Op die manier heb ik toch één trui om aan te trekken”, lacht Lapere.

Mountainbike

Op zijn 43ste heeft Kris al behoorlijk wat kilometers op zijn teller. Zo’n 20 jaar geleden begon hij zijn wielercarrière als mountainbiker, alvorens over te schakelen naar het veldrijden. Vooral wegens familiale overwegingen. “Ik deed het lang niet onaardig als mountainbiker”, verklaart de ervaren renner. “Maar ik was geen prof en had ook een gezin om rekening mee te houden. De cross is dan gemakkelijker omdat je niet steeds die verre verplaatsingen moet maken. En ik amuseer mij nu ook enorm. Ik begin de jaren wat te voelen, maar doe het nog altijd even graag. Ik probeer jaarlijks een aantal Britse crossen mee te pikken en dat zijn telkens hele belevenissen. Zolang ik me fysiek goed voel en mijn familie achter me staat, wil ik zeker blijven doorgaan”, besluit Lapere. (BVS)