Knotsgek feest voor verraste wereldkampioen Gianni Vermeersch na gravelrace en terugreis

Wereldkampioen Gianni Vermeersch (29) werd de voorbije 24 uur geleefd, maar beleefde elke minuut met volle teugen. Hij reed vrijdagmiddag podium in z’n eerste gravelwedstrijd in de regenboogtrui, vloog ’s avonds van Italië naar Charleroi en vierde thuis tot het ochtendgloren. “Of ik moe ben? Nee, ik reed vandaag mijn beste wattages ooit”, zei hij vrijdagnacht tussen het feesten door in z’n supporterscafé bij Houthulst. “Dit is heel speciaal. Ik zou het niet anders gewild hebben.”

De kersverse wereldkampioen gravel verkeert in de vorm van zijn leven en werd vrijdagavond overweldigd door tal van supporters, die hem met een bus stonden op te wachten aan de luchthaven. Bestemming: ’t Rooneplezier, 150 kilometer westwaarts in de Westhoek. Om 1.15 uur stapte de bonte bende uit de bus bij het café. Duidelijk beschonken, en dan moest het echte feest nog beginnen.

We are the champions

Op de tonen van We Are The Champions werd de wereldkampioen naar binnen begeleid. Daar wachtten familie, supporters en vrienden, die Gianni anderhalve week moesten missen tijdens z’n Italiaanse gravelstunts. Na een kus aan vriendin Shauny en een likje van hondje Femmie volgde een oneindige reeks schouderklopjes, vuistjes en foto’s. Ondertussen vulde de sporter zijn suikers aan, te beginnen met een St.Bernardus en een droge worst.

In het zaaltje naast het café werd de grootste overwinning uit zijn carrière herhaald op een groot scherm, zodat de aanwezigen hun ‘Beir van Klerkn’ nog eens naar de finish konden brullen.

Oss losrijden

“Geen mens dacht dat je wereldkampioen zou worden”, sprak een trouwe supporter, die Gianni interviewde voor alle toehoorders. “Ik kreeg al tranen in mijn ogen voor een mogelijke zilveren medaille. En dan rij je Oss los. Patat!”

“Misschien heb ik hem wel een echte patat gegeven. Dat moment was niet in beeld, hé”, grapte Gianni. “Ik had wel vertrouwen en dacht dat ik kans maakte. Niet veel mensen weten dit: een Italiaanse ober zette voor het WK een fles water op mijn tafel, die viel om en brak mijn tallore in vijf stukken. Dat is een teken, zei ik, want scherven brengen geluk. Met dat beetje bijgeloof begon ik er nóg meer in geloven.”

Italiaanse voornaam

Zelfs in de finale van het WK bleef de renner denken aan zijn tallore. “Want je moet wat extra chance hebben in een gravelrace. Dan rij je beter niet plat: in plaats van te rekenen op volgwagens moet je zelf je band herstellen of net in de buurt zijn van een materiaalpost langs het parcours voor een nieuw wiel.”

Zijn voornaam mag dan wel Italiaans klinken, de taal van het gastland had Gianni nog niet onder de knie. “Een Italiaan op de motor kwam geregeld het tijdsverschil communiceren. ‘Cinque’, hoorde ik. Is dat dan vijf of vijftien minuten? Daarom vroeg ik het voor de zekerheid nog eens in het Engels aan Oss.”

Gratis vat

En de rest is geschiedenis. De renner trakteerde zijn trouwe aanhang een vat en stond even achter de toog. Niet om pintjes te tappen, wel om zijn vaardigheden te tonen als barista. Cafébaas Bart Vanhee mocht zelfs even de regenboogtrui aantrekken. “Tis machtig”, lachte Gianni terwijl het feest evolueerde in een fuif. De renner koos de platen en stal de show met zijn moves. “Dit is heel speciaal. Ik zou het niet anders gewild hebben. Wat een euforie!” Aldus de wereldkampioen in ‘zijn’ Westhoek. (TP)