Het ene seizoen is (voorlopig) het andere niet. Terwijl Kenny Constant in 2017 van de ene ereplaats naar de andere reed, heeft hij dit jaar amper koerskilometers in de benen. De Ichtegemnaar begon nochtans met een tweede plaats in het clubkampioenschap, maar sinds zijn tweede koers, Gent-Staden, heeft hij niet meer op de fiets gezeten.
Kenny Constant was vorig jaar ongetwijfeld één van dé smaakmakers in de West-Vlaamse kermiskoersen. Je moet er zijn lijstje ereplaatsen maar eens op na slaan: vier keer vijfde, vier keer vierde, acht keer derde, zeven keer tweede en uiteindelijk toch ook één overwinning. In 2018 leek de Ichtegemnaar gewoon op dat elan verder te zullen gaan, want hij opende met een tweede plaats op het clubkampioenschap van zijn nieuwe ploeg, Meubelen Gaverzicht-Glascentra CT. Al leek dat toch iets te voorbarig.
“Eigenlijk liep het deze winter al niet van een leien dakje”
“Eigenlijk liep het deze winter al niet van een leien dakje”, zucht de 24-jarige elite zonder contract. “Ik sukkelde wat met mijn rug. Er werd me zelfs verteld dat ik last zou kunnen krijgen van een hernia als ik zo verder deed. En die pijn zette zich over op mijn benen. Er waren zelfs momenten op ploegtraining dat ik tien minuten aan een stuk moest rechtstaan op de pedalen. Leuk is dat natuurlijk niet en ik had ook wat schrik voor het seizoensbegin. Zo had ik graag wat strandraces gedaan om in vorm te geraken, maar dat ging nu niet.”
knieblessure
En dan moest het ergste eigenlijk nog komen voor de Ichtegemnaar. “Door op mijn werk mijn knie te stoten, kwam er een scheurtje in de onderste pees van mijn knie. En het was toen net die koude periode, waardoor alles al een beetje brozer is. Ik heb toen wel nog even doorgetraind, mezelf proberen wijs te maken dat het door de koude kwam, maar in Gent-Staden werd het niet langer houdbaar. Het was misschien ook niet slim om zo’n zware koers in zulke omstandigheden te rijden.”
“Ik hoop zo snel mogelijk weer te kunnen koersen, want nu begin ik pas echt te beseffen hoe graag ik met de fiets rijd”
“Sindsdien heb ik niet meer op mijn fiets gezeten. Van de dokters mag ik wel fietsen, maar geen kracht zetten. En koersen zonder zware inspanningen, dat gaat niet, hé. Bovendien moet die knie nog lang meegaan. Dan neem ik liever geen risico’s en wacht ik tot die weer 100 procent in orde is. Mentaal is dat niet gemakkelijk, maar het is nu zo.”
eigen ichtegem
“Zeker met de koers in Ichtegem voor de deur”, vervolgt een weinig hoopvolle Constant. “Mensen vragen me soms van: waar zat je en wanneer treed je terug in competitie? Maar eerlijk, ik weet het niet. Ik hoop zo snel mogelijk, want nu begin ik pas echt te beseffen hoe graag ik met de fiets rijd.” (Beau Vandevyvere)
Elite zonder contract
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier