Ken Vanmarcke won tien jaar geleden Kattekoers voor broer Sep

Op 16 maart 2008 stak Ken Vanmarcke zijn vier jaar jongere broer Sep de loef af in Gent-Ieper, ook wel bekend als de Kattekoers. Met toelating deed hij dat: als het maar in de familie bleef en het bracht beide broers op de rand van het delirium.

“De medevluchters wisten niet eens dat we broers waren”, herinnert Ken zich. “Eén van hen wond er zich danig over op dat ik niet meewerkte in de achtervolging, waarop ik riposteerde met: ik kan toch niet tegen mijn broertje koersen? “Ik won, terwijl Sep zich verwonderde dat ik niet gewacht had tot de laatste kilometer. Op vier kilometer van de finish leek het mij de idealere plek, daar had ik een neus voor.”

“De medevluchters wisten niet eens dat Sep en ik broers waren”

Ken won een kleine vier maanden later ook de Schaal Schoeters in Beveren en behaalde nog meer ereplaatsen in goed aangeschreven koersen. Toch werd niet Ken maar wel Sep contractrenner. “Ik wist bij voorbaat dat het zo zou lopen”, valt Ken in. ” Sep kon op zijn 19de al waarvoor ik op mijn 25ste nog moest harken. De keuze was gauw gemaakt.”

Meer nut als trainer

Vanaf 2010 maakte Sep deel uit van Topsport Vlaanderen-Mercator. Zijn treintje was definitief vertrokken en hij zou zijn curve almaar fraaier doortrekken. “Ik besefte dat ik hem meer nut kon hebben als trainer en begeleider dan mijn eigen gelimiteerde koersdromen na te jagen”, schatte Ken in. “Nu ben ik al enkele jaren zijn ploegleider. Ik liet er, na eerst een jaar verlof zonder wedde, de zekerheid van postbode voor staan. In de koers zal Education First-Drapac powered by Cannondale niet merken dat wij broers zijn, daarbuiten natuurlijk wel. Ik ben ook niet langer zijn trainer, wel nog van Tom Van Asbroeck en van William Clarke.”

Uitblinken of winnen

Tien jaar later behoort Sep Vanmarcke steevast tot de fine fleur van de mooiste vlakke(re) ééndagskoersen. In die sector grossiert hij in dichte ereplaatsen met voorlopig slechts één kers op de gigantische taart: de Omloop Het Nieuwsblad van 2012, waarin hij zowaar een opperbeste Tom Boonen in een rechtstreeks duel vloerde. Een opperbeste Boonen die een maand later aan een recital begon met opeenvolgende overwinningen in de E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen en Paris-Roubaix.

“Ik weet wat het vaderschap met een mens doet. Sep kalmeerde vanaf 2016, toen hij een eerste keer papa werd”

Toch was het in Vanmarckes geval niet van als er één schaap over de dam is, dan volgen de anderen als vanzelf. Néén, Sep bleef steken op (voor het brede publiek vluchtige, maar daarom niet minder precieuze) dichte ereplaatsen. Een bloemlezing: Omloop Het Nieuwsblad (vierde in 2014, vijfde in 2015, derde in 2018), Gent-Wevelgem (vierde in 2014, zesde in 2015, tweede in 2016), Ronde van Vlaanderen (derde in 2014 en in 2016) en Paris-Roubaix (tweede in 2013, vierde in 2014 en in 2016). Vooral zijn nipte maar dan eervolle nederlaag tegen Fabian Cancellara deed pijn en ontlokte hete tranen.

3-2 voor Ken

Sep werd er radeloos bij. Met zijn obsessie ging het van kwaad naar erger het ontlokte zelfs het gratuite statement: zou ik niet beter stoppen dan almaar te verliezen? Néén Seppe; als jij om die reden moest stoppen, hoe weinig anderen mochten er dan nog blijven koersen? “Sep kalmeerde vanaf 2016, toen hij een eerste keer papa werd van Lucie en een jaar later van Marcel”, meldt Ken. “Daardoor kon hij de rest beter relativeren en een zoveelste net niet beter verteren. “Ik weet wat het vaderschap met een mens doet. Ik heb zelf drie kinderen: Maïly (acht jaar, red.), Dieuwke (bijna zeven, red.) en Bauke (2,5 jaar en inderdaad genoemd naar Mollema, red.).”

“3-2 voor mij wat betreft het aantal kinderen? Sep is nog bezig aan zijn match”

Allez Ken, je hebt jouw broertje eindelijk nog één keer geklopt, plaag ik hem. “3-2 is een tussenstand hé?!” weerlegt Ken. “Sep is, in tegenstelling tot mij, nog aan zijn match bezig. Meer dan een gelijkspel zal er in deze voor mij wellicht niet inzitten.”

Bezadigdheid

Als jonge vader kon Sep Vanmarcke veel beter tegen een stootje. Zelfs een pinkbreuk in de Ronde van Vlaanderen, die hem weghield uit Paris-Roubaix, het na een sterke nazomer over het hoofd gezien worden voor een WK-selectie in Bergen en het langdurig uitblijven van een lucratief contract brachten hem niet van zijn stuk. Zijn geduld werd beloond. Sep mocht blijven waar hij graag was en kreeg er met Matti Breschel en Mitchell Docker zelfs twee modelhelpers bij. Eén en ander liet hem toe in om absolute gemoedsrust aan het winterreces te beginnen. Een bezadigde Sep Vanmarcke is tot nog meer in staat en dat zullen zijn collega’s – lees: rivalen – de komende weken ondervinden.