Harm Vanhoucke sluit seizoen af in koers die hij als belofte won: “Men zegt dat ik alleen een ronderenner ben. Dat is niet zo”

Harm Vanhoucke (24) heeft een prima seizoen achter de rug. De ranke West-Vlaamse klimmer van Lotto-Soudal had zonder pech zelfs een rit in de Giro gewonnen en een toptienplek in Parijs-Nice veroverd. Zaterdag sluit Vanhoucke zijn seizoen af in de Ronde van Lombardije, de wedstrijd die hij als belofte won. “Ook in eendagskoersen kan ik goed presteren.”

Vijf jaar geleden won Vanhoucke als 19-jarige eerstejaarsbelofte Il Piccolo Lombardia voor Andrea Vendrame en Bjorg Lambrecht. Ook intussen bekende profs als Davide Ballerini, Benoît Cosnefroy, Maximilian Schachmann, Aleksandr Vlasov, Edoardo Affini, Filippo Ganna en Enric Mas stonden die dag aan de start.

“Amai, ik schrik er wel van als ik die namen hoor. Dat wist ik niet. Ik wist niet eens dat Ganna toen aan de start stond”, benadrukt Vanhoucke als we hem het lijstje voorschotelen. “Ik herinner me dat de Ronde van Lombardije nog de enige koers van betekenis was die op het einde van het seizoen voor beloften op de kalender stond. Het was ook mijn laatste wedstrijd van het seizoen en ik had er mijn zinnen op gezet. Dat kan ik wel, me motiveren voor zo’n doel, terwijl dat voor velen waarschijnlijk niet meer zo evident was.”

“Samen met Bjorg Lambrecht en anderen kon ik op de Madonna del Ghisallo wegrijden. In de finale hebben Bjorg en ik het goed uitgespeeld, omdat de beloften van BMC elkaar de zege niet gunden. Een heel mooie overwinning op mijn erelijst. Die ritzege eerder dat jaar in de Tour de Savoie-Mont Blanc, op de dag van mijn verjaardag, was ook speciaal, maar Lombardije blijft specialer. Ik was ook de eerste Belg op de erelijst van die koers. Daar ben ik trots op.”

Geen toevalstreffer

Vijf jaar later mag Vanhoucke, die sinds zijn debuut bij de beloften altijd voor Lotto-Soudal reed, tevreden terugblikken op de weg die hij sindsdien afgelegd heeft. “Ik denk dat ik redelijk content mag zijn, zeker met wat ik de laatste twee jaar heb gepresteerd. En dit seizoen heb ik bevestigd dat de Giro van vorig jaar (hij werd derde in de bergrit naar de Etna, red.) geen toevalstreffer was.”

Dat is een understatement. In zowat alle wedstrijden die Vanhoucke in 2021 betwistte, reed hij zich in beeld. “Vooral in het begin van het seizoen presteerde ik heel regelmatig”, weet de naar Kuurne uitgeweken Aalbekenaar. “In Parijs-Nice verloor ik door een lekke band in de tijdrit zelfs een halve minuut. Anders was ik in het eindklassement rond de vijfde plaats geëindigd. Dat zou het nog mooier gemaakt hebben. Alleen de Vuelta was voor mij een gigantische ontgoocheling. In de eerste week ben ik er drie keer ten val gekomen. Vooral de derde keer kwam ik heel slecht neer en zat er niets anders op dan me naar het einde te slepen.”

Vanhoucke kijkt nu al uit naar 2022. “Ik ga nu eerst een maandje rusten en wat genieten van de vrije tijd met mijn vriendin en vrienden. In december trek ik op stage met de ploeg. In januari overweeg ik om thuis te blijven en in mijn hoogtetent te slapen. Dat is me al altijd goed bevallen en als het weer een beetje meevalt, zie ik er niet tegenop om in België te trainen. In 2020 heb ik op vlak van volume en intensiteit weer een stuk meer dan het jaar ervoor kunnen trainen. Tijdens mijn hoogtestage voor de Giro in Andorra telde ik drie weken van dertig uur per week en toch recupereerde ik goed. De samenwerking met trainer Paul Van Den Bosch verloopt naar wens.”

“Als ik in de toekomst echt voor de zeges wil meestrijden, moet ik gewoon ouder worden en meer ervaring krijgen. Dit jaar was ik er al een paar keer dichtbij, dus dat komt zeker in orde. Ik zal in 2022 wel geen twee grote rondes meer rijden. Misschien kies ik volgend jaar voor de Dauphiné of Ronde van Zwitserland en trek ik daarna naar de Tour. Maar als ik de selectie niet haal, kan ik daarna nog altijd naar de Vuelta. Ik denk dat ik me op korte termijn ga focussen op rittenkoersen van een week tot tien dagen. In wedstrijden zoals Parijs-Nice heb ik gemerkt dat ik in staat ben om in de top vijf tot top tien te eindigen.”

Wel eendagsrenner

Maar eerst dit weekend nog de Ronde van Lombardije. Vanhoucke staat er voor de eerste keer als prof aan de start. “We rijden in omgekeerde richting, dus wordt het een lastige editie. Het is een koers van 240 km, dat moet me liggen. Iedereen zegt dat ik een ronderenner ben, maar eigenlijk rijd ik even graag eendagskoersen. In Luik-Bastenaken-Luik had ik dit jaar ook het gevoel dat er meer inzat. En Lombardije is en blijft toch een monument. Ik wil er het hoogst haalbare uithalen.”

En zijn favoriet, daar moet Vanhoucke niet lang over nadenken. “Evenepoel natuurlijk. Als je ziet hoe hij op het EK en WK rondreed, hoort hij zeker bij de favorieten. Maar ook Roglic zal er alles aan doen om te winnen. De mannen die in de grote rondes goed gepresteerd hebben, zullen erbovenuit steken.”