Geen koersen meer voor Arthur Dupon

Zoek in 2019 niet meer naar Arthur Dupon in het wielerpeloton. Na een wielercarrière van meer dan tien jaar besloot de 19-jarige Lekenaar afgelopen zomer om zijn fiets aan de haak te hangen. Verschillende ziektes, blessures en de daaraan gekoppelde mindere resultaten zorgden ervoor dat hij nog maar weinig plezier beleefde aan zijn hobby.

Amper acht jaar oud was Arthur Dupon toen hij zijn eerste koersen betwistte. En elk seizoen liep het een tikkeltje beter. Als tweedejaarsnieuweling slaagde hij er zelfs in om vijf overwinningen op zak te steken en behaalde hij enkele podiumplaatsen in de Topcompetitie. Het zag er veelbelovend uit, tot hij als eerstejaarsjunior kreeg hij af te rekenen met klierkoorts. In plaats van door te groeien, werd het een parcours met ups en heel veel downs.

“Na mijn klierkoorts ben ik eigenlijk nooit meer helemaal de oude geworden”, blikt Arthur terug. “Ik presteerde enorm wisselvallig. De ene week kon ik bij wijze van spreken in de top tien eindigen en de week erop stond ik al na een ronde langs de kant. Op den duur werd dat enorm frustrerend. Je rijdt een goede wedstrijd en dan hoop je natuurlijk vertrokken te zijn. Je bent gemotiveerd en gaat wat harder trainer, maar in plaats van progressie te boeken, gaat het de omgekeerde kant uit. En zo ging het nu al drie jaar aan een stuk.”

Een beetje gezien

De jongeman uit Leke was vorig jaar nochtans gemotiveerd aan zijn eerste seizoen bij de beloften begonnen. Hij besefte dat het moeilijk zou worden, maar wilde het er toch nog eens op wagen. “Ik had er best goede hoop op”, knikt de ex-renner van het Baguet-M.I.B.A.-Indulek-Derito CT. “Maar eind mei kreeg ik af te rekenen met mycoplasma en dat was zo’n beetje de druppel die de emmer deed overlopen. Een nieuwe tegenslag en opnieuw herbeginnen, het was er te veel aan.”

Ik had het ook wel zo’n beetje gezien. Ik vond het plezier niet meer terug

“Ik had het ook wel zo’n beetje gezien. Ik vond het plezier niet meer terug… Dan is het beter om te stoppen. En ik heb het me eigenlijk nog geen moment beklaagd, moet ik toegeven. Ik weet zelfs niet meer wanneer ik mijn laatste koers heb gereden. (lacht) Mijn ouders vinden het wel wat jammer, maar ze begrijpen het ook. Mijn vader zei laatst nog, toen het een hele dag regende: vroeger zou je nu op je fiets hebben gezeten. Ik ben blij dat dat nu niet meer hoeft. Als ik nu ga fietsen, is dat omdat ik er zin in heb. En niet omdat ik moet trainen. Ik heb mooie momenten gekend en veel geleerd dankzij het wielrennen, maar het was tijd om er een punt achter te zetten.”

Studeren voor kinesist

Misschien zit er nu wel een acteercarrière aan te komen voor Arthur Dupon? Dit najaar was hij namelijk te zien op het grote scherm in Engel, een film gebaseerd op de laatste levensdagen van Frank Vandenbroucke. “Dat zal niet snel het geval zijn! Het is eerder een bescheiden bijrolletje geworden”, lacht Arthur. “Ik kom hooguit drie seconden in beeld voor een fietsscène en je merkt niet eens dat ik het ben. De ploeg had mij gevraagd of ik het niet zag zitten om mee te doen en ik heb ja gezegd, maar eigenlijk was dat niks voor mij. En eerlijk gezegd vond ik de film zelf ook niet zo goed. Het ging allemaal wat te traag met veel dialogen. Geef mij dan maar een knallende actiefilm.”

En dus kan de 19-jarige Dupon zich de komende jaren volop op zijn studie richten. In september begon hij aan zijn opleiding kinesitherapie aan de KUL in Brugge. “Ik doe wel graag”, vertelt de eerstejaarsstudent. “Het afgelopen semester ben ik naar alle lessen geweest en kon ik wat genieten van het studentenleven. Alleen…. De examens staan voor de deur en dan is het natuurlijk iets minder plezant”, grijnst Arthur. (BVS)