Frank Vandewalle is door een hel gegaan, maar werd er sterker van

Het is al 40 jaar geleden dat Frank Vandewalle (na Willem Pommelaere) tweede werd in de Ronde van West-Vlaanderen voor amateurs, zowat de constante tijdens zijn termijn als jonge liefhebber, want ook in 1983 en 1984 haalde hij er (als derde) het eindpodium.

Toen al had Frank voor zichzelf uitgemaakt dat de beroepscategorie voor hem te hoog zou gegrepen zijn en dat deerde hem niet, want hij zou de bloeiende fietsenzaak van zijn pensioengerechtigde papa Valère (die ook koerste, een rit in de Ronde van Limburg 1945 won en na Maurice De Simpelaere ooit tweede werd in Brussel-Moorslede) vanaf 1986 overnemen. Frank bleef bij dat voornemen, zelfs toen in de loop van 1985 bekend raakte dat het kampioenschap van België voor liefhebbers in 1986 in Oostnieuwkerke zou worden betwist. “Ik herinner het mij nog goed dat Chris Scharmin zich bij ons kwam omkleden”, vertelt Frank. “Chris vond het jammer dat hij nog uren moest wachten om de driekleur aan te trekken. Zelfzekere taal die hij nog opvoerde door voor de start ten opzichte van de West-Vlaamse voorzitter te melden: als ik bij het ingaan van de laatste ronde knipoog, word ik kampioen van België. En hij maakte het nog waar ook en was een Frank Vandenbroucke avant-la-lettre.”

Beste jaar in 1983

“Nog maar drie jaar eerder had ik zelf mijn beste seizoen beleefd”, herinnert Frank zich nog liever, “Ik werd onder meer vijfde in het kampioenschap van België in Marchovelette, waar Rudy Dexters verrassend won voor Herman Frison. Een maand later stond ik naast mijn clubmakkers Gino Ligneel en Geert De Corte op het podium van de Internatie in Reningelst. Het jaar daarop deed ik – althans kwantitatief – nog beter en werd ik met 55 topvijfplaatsen (waarvan elf overwinningen) gehuldigd als regelmatigste West-Vlaamse liefhebber.”

“Tot daar het goede nieuws”, zucht Frank. “Stoppen als coureur bracht een ondraaglijke switch in mijn leven teweeg: de vaderlijke zaak overgenomen, gehuwd en in 1987 vader geworden van Sharon, een wolk van een dochter. In 2011 kreeg ik te maken met een bipolaire stoornis waarvoor ik vluchtte in alcohol. Van zeven uur ‘s morgens dook ik, bang voor de toekomst, de kelder in om drank naar binnen te kappen alvorens weer naar boven te durven. Het één na het ander was mij al ontglipt: mijn zaak, mijn huwelijk en vooral mezelf. Enkel mijn dochter hield ik over. Zij werd mijn steun en toeverlaat en ten slotte ook mijn redster. Zij schudde mij wakker door er mij op te wijzen dat ik, indien ik zo verder deed, mijn kleindochter Lise niet vaak meer zou zien. Ik schrok en draaide de knop meer om.”

Mijn dochter is mijn redding geweest. Als ik zo verder deed, zou ik kleindochter Lisa niet vaak meer zien. Zij heeft me wakker geschud

“Sindsdien heb ik geen druppel meer tot mij genomen en dat zal ook niet meer gebeuren. Ik heb geen alcohol nodig om de plezantste van de keet te zijn. Al zeven jaar ben ik fier op mezelf dat ik al mijn demonen overwonnen heb. In 2017 werd ik door de lezers van Het Nieuwsblad uitgeroepen tot Krak van groot-Staden, omdat ik mij voluit had gesmeten in het sociale leven. Zo ben ik voorzitter van de WielerToeristenClub Sportkring Oostnieuwkerke, die 50 jaar geleden door mijn papa gesticht werd. Ik ben ook materiaalverantwoordelijke en maak deel uit van de staff van SK Oostnieuwkerke, dat als kampioen in eerste provinciale naar de derde amateurklasse promoveerde. In die hoedanigheid was er nog een spelertje van tien jaar dat mij smeekte om nog eens te praten met zijn mama, die opnieuw was beginnen te drinken en die hij niet wilde verliezen. Die slechts 46-jarige mama is inmiddels overleden. Mijn geslaagde aanpak probeer ik uit te dragen door er links of rechts in het openbaar als ervaringsdeskundige over te praten.”

Bijsluiters

De inmiddels 60-jarige Frank Vandewalle is de overlevende toepassing van All what doesn’t kill you makes you stronger, met als bijsluiters van Frank: “Als je elke dag wat aan jezelf werkt, diep over jezelf nadenkt en de waarden van het leven toepast, voel je je echt goed in je vel.” Of ook: “Als je in alle omstandigheden geduldig bent, hoe moeilijk ook, ben je een groot en sterk mens!”