DL Chemicals-Ruwomat-Hikoki viert feest (x 3)

Geert Mortier is op dit moment de gelukkigste wielermecenas van Vlaanderen. De voorzitter van DL Chemicals-Ruwomat-Hikoki mocht afgelopen weekend maar liefst drie keer een meter in de lucht springen na een zege van één van zijn discipelen. “Het gaat uitstekend met het team.”

Geert Mortier, een 61-jarige ingezetene van de Oost-West-Vlaamse grens (Zulte), is niet de eerste de beste maar wel, intussen ruim 20 jaar geleden, de créateur-fondateur van Ruwomat, de leverancier van aannemersmateriaal die begin maart langs de N43 in Olsene een derde vestiging opende: Ruwomat-Garden & Renting, waarin je alle werkmateriaal voor de tuin kunt terugvinden.

Steven Caethoven is ons vlaggenschip, maar ook de anderen mogen verbazen

Zo expansief als bedrijfsleider Geert is, zo afgelijnd is hij als mecenas in het wielrennen: acht jaar als sponsor, waarvan de jongste drie seizoenen met een eigen team. De koers is zijn tweede passie waarin hij zich als twintiger kortstondig ook actief uitleefde. “Ik was een meeloper”, geeft Geert ootmoedig toe. “En dus moest ik me met één enkele overwinning in Zarren, begin jaren 80 van vorige eeuw, tevreden stellen. Ik heb dus gauw ingezien dat een doorbraak te hoog gegrepen zou zijn. Weten wat men wil en wat men kan is een schone deugd”, meent Geert.

Geen enkele belofte

“Neen, ons team is geen beeldenstormer dat een transit wil zijn naar de beroepscategorie. Wij hebben trouwens geen enkele belofte in onze rangen, wel jongens die de illusie van de beroepscategorie al langer hebben opgeborgen. Maar niet de goesting om op niveau verder te koersen. Het zijn rijpe twintigers en jonge dertigers die bij ons de ideale bedding vinden binnen een kabbelend geheel met een familiaal karakter, gestoeld op vriendschap en collectief denken.”

Vorig jaar behaalden we 15 successen. Zopas hebben we de eerste koersmaand van 2019 afgesloten met vier overwinningen, waarvan drie tijdens het voorbije weekend

“En dat rendeert, want het gaat uitstekend met ons team”, glundert Geert. “Vorig jaar behaalden we 15 successen. Zopas hebben we de eerste koersmaand van 2019 afgesloten met vier overwinningen, waarvan drie tijdens het voorbije weekend. Ze brachten het delirium uit ons bestaan. Waar dat zal eindigen, zien we dan nog wel. Maar het zou al zwaar moeten tegenzitten opdat ons jaar niet méér dan geslaagd zou zijn. De beoogde 20 à 25 overwinningen lijken niet te hoog gegrepen. De komst van de straks 38-jarige good old Steven Caethoven, die vorig seizoen voor Wielerteam Decock-Van Eyck-Devos-Capoen 15 overwinningen behaalde, staat daar extra garant voor. Het draait vooral, maar niet uitsluitend om hem. Het was al een kanjer toen Jordy Vermeire het in Moorslede-Slypskapelle haalde van zowat 170 concurrenten, onder wie Jens Moens, één van ‘s lands besten.”

“Op hetzelfde ogenblik vloerde Angelo Vandaele evenveel mededingers in Anzegem. Steven Caethoven, die op 17 maart de openingszege had behaald in Bornem, kon bij één en ander niet achterblijven en won dus ‘s anderendaags in Meer-Hoogstraten, andermaal op een maximum toegelaten aantal deelnemers. Hij is ons vlaggenschip, maar ook de anderen mogen verbazen, wat enkelen dus trouwens al deden. Ik verwacht ook veel van Jo Maes, die door allerlei omstandigheden een moeilijk 2018 doormaakte, maar niettemin vijf overwinningen en een meervoud aan dichte ereplaatsen behaalde. Er zijn daarnaast onder meer ook Giel Bruyneel, bovendien de noeste en nauwgezette secretaris van de club, en de gedegen Timothy Claeys, die onze kleuren geregeld in the picture zullen zetten.”

Familiaal karakter

Deze riante ontwikkeling brengt Ruwomat evenwel niet aan het zweven. “Waarom zou het? Op de ingeslagen weg verder doen is de beste garantie op nog meer successen. Koersplezier staat evenwel voorop. Ook het familiaal karakter dragen wij hoog in ons vaandel. Dat bleek toen enkele Ruwomats zich over hun zwaar ten val gekomen clubmaat Jonas Dejonckheere bekommerden. Het zag er niet goed uit, maar gelukkig liep het goed af voor Jonas.”

“Om tijdens de wintermaanden niet helemaal uit beeld te blijven integreerden wij ook twee veldrijders: Ritchie Denolf en Mathieu Willemyns. Wie weet of we daar ook niet almaar meer voet aan de grond zetten.”