Dieter Vanthourenhout, een West-Vlaamse ancien in het veld

Na meer dan tien jaar in het profpeloton is Dieter Vanthourenhout de meest ervaren West-Vlaming in het veld. In de aanloop naar de Noordzeecross in Middelkerke blikken we daarom met de 33-jarige crosser uit Beernem terug op zijn carrière.

Jeugd

Als nieuweling en als junior wist Dieter Vanthourenhout de nationale driekleur te veroveren. Ook op internationale kampioenschappen was hij een vaste waarde in de nationale selectie. “Ik herinner me vooral mijn negende plaats op het WK in 2002 in Zolder. Er was daar toen echt enorm veel volk. Als eerstejaarsjunior heb ik er 40 minuten met kiekenvel rondgereden. Het was ook heel mooi dat ik nog met een legende als Erik De Vlaeminck heb mogen samenwerken en zelfs met hem mocht meerijden naar de trainingen.” Ook het WK in 2007 in Hooglede-Gits moest een hoogtepunt worden, maar werd een desillusie. “Ik was als laatstejaarsbelofte toch gestart met ambitie, laat ons zeggen voor het podium. Door een val in de start is daar niets van in huis gekomen.”

2007-2008

Aan zijn eerste crosswinter bij de grote jongens begon Vanthourenhout als eliterenner zonder contract. “Dat ging ik sowieso maar één jaar doen, maar ik kon in januari al prof worden bij Palmans. Niels Albert, die daar als belofte al kopman was, had me daarvoor gebeld. Ik kende Niels van de jeugdstages met de nationale ploeg en kwam altijd goed met hem overeen. Later hebben we ook altijd samen op de kamer gelegen, al is het contact nu wel verwaterd.” De eerste profmaand werd onmiddellijk bekroond met een WK-selectie. “Inderdaad, mijn enige WK-selectie zelfs. Ik weet nog dat het heel goed weer was in Treviso. Er was in de laatste ronde nog een kopgroep van 25 man, geloof ik. Zelf woog ik nog wat te licht. Het was wel een belevenis om daar aan de start te staan met mannen waar ik naar opkeek, zoals Nys, Wellens en Vervecken.”

2008-2009

“Dat jaar heb ik mijn eerste cross bij de profs gewonnen, in het Luxemburgse Contern. Ik heb toen de nodige hulp gekregen van ploegmaat Jim Aernouts, die op het juiste moment een gaatje liet vallen. Op dat moment kende ik hem nog niet zo goed, maar we zijn goeie vrienden gebleven.”

2009-2010

“Ik heb toen in Bredene voor de eerste keer in België gewonnen. Dat is zeker speciaal, want in België winnen is nooit gemakkelijk. Niels had voor de cross al gezegd dat we met BKCP-Powerplus voor mij zouden rijden, als ik goede benen had. In dat sterk deelnemersveld (met Zlamalik, Stybar en zelfs mountainbiketopper Hermida red.) had ik dat niet verwacht, maar het is wel gelukt.”

Met Niels Albert kwam ik altijd goed overeen, al is het contact nu wel wat verwaterd

2010-2011

In het Nederlandse Gieten pakte Dieter zijn eerste podiumplaats in de Superprestige. “Het was de dag na de Wereldbekercross in Koksijde, waarvoor ik niet geselecteerd was. Het had een beetje gevroren en dat heb ik altijd graag. In een sprint met vier brak Nys zijn pedaal, waardoor ik nog net derde kon worden.”

2011-2012

Met zeven podia en een hele resem toptienplaatsen zette de Beernemnaar een sterk seizoen neer, maar de kers op de taart ontbrak. “Het is natuurlijk altijd moeilijk om te winnen. Dat is één van de redenen waarom ik altijd graag in het buitenland heb gekoerst. Het motiveert toch meer als je kan meedoen om te winnen. Als Belg ben je daar precies een held als je komt meedoen. In vergelijking met België zijn de parcoursen ook veel mooier in bijvoorbeeld Spanje en Zwitserland.”

2012-2013

Na een sterk seizoensbegin, met onder andere een zesde plaats in Ruddervoorde, deemsterde Dieter wat weg. Een derde stek in de Nacht van Woerden werd uiteindelijk de enige podiumplaats.

2013-2014

“Ik finishte als zesde op het Belgisch kampioenschap in Waregem, nochtans lag dat zware parcours me niet. Bij BKCP reed ik op die nationale titelstrijd dikwijls als knecht voor Niels Albert.” Op dat moment had Dieter echter net zijn broer Michael gevolgd naar Sunweb, het huidige Marlux-Bingoal. “Michael was toen echt aan het opkomen en moest aan zichzelf denken. Jürgen Mettepenningen geloofde ook meer in hem. Het is achteraf zeker een goede keuze gebleken.”

2014-2015

Met een overwinning in het Luxemburgse Lorsch liet Vanthourenhout in het buitenland opnieuw van zich spreken. “Die punten zijn natuurlijk ook belangrijk voor de UCI-ranking. Als je helemaal achteraan moet starten, is het tegenwoordig bijna onmogelijk om nog in de top tien te geraken.”

2015-2016

De overwinning in de Sylvestercross in Bredene vormde opnieuw een hoogtepunt van het seizoen. “We stonden met de volledige ploeg aan de start. Toen ik demarreerde, reageerde natuurlijk niemand van ons. Het was wel plezant om samen met Michael en Klaas Vantornout op het podium te staan.”

Broer Michael wordt volwassener en zoekt steeds meer zijn eigen weg, al doen we de verkenningen nog altijd samen

2016-2017

In Lebbeke won Dieter de laatste A-veldrit op Belgische bodem. “Michael had me weer laten wegrijden, maar was bij de achtervolgers zelf ook weggereden. Eigenlijk kon hij me nog voorbijrijden, maar dat heeft hij niet gedaan. In koers snappen we elkaar echt heel goed trouwens. Hij wordt volwassener en zoekt steeds meer zijn eigen weg, al doen we de verkenning bijvoorbeeld wel nog altijd samen. Soms discussiëren we, maar hij geeft me toch nog altijd gelijk.” (lacht)

2017-2018

Na een tegenvallende zomer werd bij Marlux-Bingoal een nieuwe ploegleider aan boord gehesen. “Ik kende Gianni Meersman al lang, want we zaten vijf jaar samen in klas in het VTI in Tielt. Voor elke Belgische titel die we haalden, was er een huldiging voorzien. Geen les dus, dat had iedereen graag. Sowieso zullen we wel kattenkwaad uitgehaald hebben, maar we zorgden alle twee dat we ervan tussen waren als de straffen werden uitgedeeld. (lacht)

2018-2019

Deze winter wist Dieter zich onder andere te onderscheiden met een elfde plaats op de Wereldbeker in Hoogerheide. “Na de start was ik 30ste, maar ik kon geleidelijk opschuiven. Als ik daar op de eerste rij kan starten, eindig ik sowieso mooi in de top tien. Ik moet wel zeggen dat het niveau veel hoger is dan vroeger. Gasten als Mathieu en Wout starten gewoon volle bak, omdat ze weten dat ze sterker zijn.” Met de Noordzeecross in Middelkerke staat zaterdag nog een cross in eigen provincie op de kalender. “Dat motiveert zeker nog. Er is ook altijd veel volk in Middelkerke. Ik verwacht wel dat het een heel zware cross zal worden, want je zakt daar heel diep in de modder. Het zal alleszins een mooie dag worden en ik hoop dan ook een mooie uitslag te rijden.”

(Adriaan Clynckemaillie)