Vandaag vindt de 65ste editie van de E3 Saxo Bank Classic Harelbeke plaats. Wie de opvolger van Wout van Aert wordt, weten we straks, maar hier vindt u alvast een voorproevertje op wat de Harelbeekse klassieker inhoudt.
1958
De eerste editie in 1958, gewonnen door Waregemnaar Armand Desmet, vond plaats onder de naam Harelbeke-Antwerpen-Harelbeke. In 1970 onderging de wedstrijd zijn eerste naamsverandering: E3 Prijs Harelbeke. Sinds 2003 werden er heel wat wijzigingen doorgevoerd: van 2003 tot en met 2012 de E3 Prijs Vlaanderen, in 2013 de E3 Prijs Vlaanderen-Harelbeke, van 2014 tot en met 2016 de E3 Harelbeke, van 2017 tot en met 2018 de Record Bank E3 Harelbeke, van 2019 tot en met 2020 de E3 BinckBank Classic en sinds 2021 de E3 Saxo Bank Classic. Sinds 2012 maakt de wedstrijd deel uit van de WorldTour.
25
Zoveel jaar is het geleden, van 1998, dat een West-Vlaamse renner erin slaagde om de E3 Prijs Harelbeke te winnen. Johan Museeuw versloeg Michele Bartoli, Mirko Celestino, Ludo Dierckxsens en Servais Knaven in een sprint met vijf. Daags nadien won De Leeuw van Vlaanderen ook de Brabantse Pijl. Een week later zou Museeuw met overmacht zijn derde Ronde van Vlaanderen op zijn naam schrijven. De laatste keer dat een West-Vlaming op het podium eindigde, is ook al 20 jaar geleden. De 23-jarige Stijn Devolder toonde voor het eerst zijn kwaliteiten aan het brede wielerpubliek, maar moest in een sprint met drie Steven de Jongh en Steffen Wesemann voor zich dulden.
36%
Al jarenlang geldt de E3 Saxo Bank Classic als generale repetitie voor de Ronde van Vlaanderen. Wie in Harelbeke goed voor de dag komt, staat er in Vlaanderens Mooiste. Dat blijkt uit de erelijst van beide klassiekers, die de voorbije 25 jaar negen keer dezelfde winnaar kregen, goed voor een gemiddelde van 36 procent. Wonnen de E3 en Ronde in hetzelfde jaar: Johan Museeuw in 1998, Peter Van Petegem in 1999, Tom Boonen in 2005, Tom Boonen in 2006, Fabian Cancellara in 2010, Tom Boonen in 2012, Fabian Cancellara in 2013, Niki Terpstra in 2018, Kasper Asgreen in 2021.
E17->E3
De inspiratie voor de naam van hun koers vond de organisatie in de aanleg van een nieuwe snelweg tussen Kortrijk, Gent en Antwerpen: toen de E3, nu de E17.
E3-Col
In 2014 werd de Karnemelkbeekstraat, een stevige klim op grondgebied Ronse, aan het parcours van de E3 toegevoegd. De klim, die parallel met de Knokteberg loopt, moest als ultieme scherprechter dienen. Sinds 2019 gaf de organisatie de Karnemelkbeekstraat de naam E3-Col. Er kwam zelfs een wegwijzer aan de voet van de klim, die anderhalve kilometer duurt en een gemiddeld stijgingspercentage van minder dan vijf procent heeft.
6
Sep Vanmarcke is ongetwijfeld dé West-Vlaamse specialist van de E3 van het voorbije decennium. De Anzegemnaar miste sinds 2011, zijn tweede seizoen als prof, geen enkele editie meer en eindigde intussen al zes keer in de top tien: vierde in 2011, vijfde in 2012, vijfde in 2014, vijfde in 2015, zevende in 2018 en achtste in 2018. Andere West-Vlamingen die de voorbije jaren de top 15 haalden, zijn Gianni Vermeersch (9de in 2021), Yves Lampaert (17de in 2018, 18de in 2019, 13de in 2021), Jens Keukeleire (12de in 2012, 9de in 2015, 12de in 2017, 14de in 2019) en Guillaume Van Keirsbulck (19de in 2013).
1
Leuk weetje: in de editie van 1991 vierde Michel Wuyts in de E3 Harelbeke zijn debuut als commentator voor de VRT. In het boek ‘E3 Harelbeke. Excentrieke klassieker’, dat in 2016 naar aanleiding van de 60ste editie verscheen, wijdde Wuyts er een artikel aan.
5
Niemand minder dan Tom Boonen is recordhouder wat betreft het aantal zeges in Harelbeke. Zowel in 2004, 2005, 2006, 2007 als 2012 kwam het boegbeeld van Quick-Step als eerste over de streep. Twee keer won hij in een groepssprint, twee keer in een sprint met twee (met Andreas Klier in 2005 en met Alessandro Ballan in 2007) en één keer in een sprint met vier. Boonen zag de E3 elk jaar opnieuw als de ultieme conditietest voor de Ronde van Vlaanderen, die negen dagen later plaatsvond. In 2009 en 2010 werd Boonen telkens tweede na respectievelijk Filippo Pozzato en Fabian Cancellara.
1972
De meest legendarische editie vond plaats in 1972, toen de bescheiden Hubert Hutsebaut uit Lendelede de grootste zege uit zijn carrière behaalde door de grote Eddy Merckx en Walter Godefroot achter zich te laten. “Merckx en Godefroot zaten met elkaar in de slag en omdat Walter dat jaar nog geen koers had gewonnen, moest hij de E3 Prijs winnen”, vertelde Hutsebaut later. “Ik ben de sprint van ver aangegaan, maar Merckx kwam erover met Godefroot in zijn wiel. Alleen zat Godefroot erdoor en was Merckx verrast dat ik er van achteruit alsnog over ging. In normale omstandigheden zou ik altijd als derde geëindigd zijn, want men noemde mij tijdens mijn carrière niet voor niets een boerenpaard. Na afloop zei Godefroot: Hubert, als we hadden gesproken, waren we dit niet tegengekomen. Merckx zei niets. Hij negeerde de kleintjes.” Op zijn 24ste lonkte een mooie carrière, maar windeieren leverde het hem niet op. Enkele maanden later hing hij zijn fiets al aan de haak. Hutsebaut werd dan maar acrobaat: Don Umberto Hutsebolino.
2015
Een opmerkelijke naam op de erelijst is Geraint Thomas. De Tourwinnaar van 2018 boekte drie jaar eerder in Harelbeke de eerste en meteen ook enige klassieke overwinning uit zijn carrière. Thomas, die als junior onder meer Kuurne-Brussel-Kuurne en Parijs-Roubaix won, focuste zich in het eerste deel van zijn loopbaan op het eendagswerk. Zo eindigde hij twee keer in de top tien van de Ronde van Vlaanderen, werd hij zevende in Parijs-Roubaix 2014 en stond hij in 2015 op het podium van een apocalyptische Gent-Wevelgem. In Harelbeke behaalde de Brit van Ineos, in de komende Giro een concurrent van Remco Evenepoel, naast zijn zege ook een derde (2014) en vierde plek (2013).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
