“Dankzij de koers zie ik de wereld”: Torsten Demeyere (25) rijdt volgende week vierdaagse in Turkije

Torsten Demeyere is volgende week voor de tweede keer dit jaar aan de slag op Turkse bodem. In februari reed de 25-jarige Anzegemnaar van Tarteletto-Isorex al de Ronde van Antalya. Ditmaal wacht de Tour de Mersin. “Dankzij de koers zie ik de wereld.”

Demeyere brak in 2016 door als tweedejaarsjunior met onder meer een bronzen medaille op het Belgisch kampioenschap tijdrijden achter Jasper Philipsen en Tom Douhard. Ook als belofte bleef hij zich toespitsen op het werk tegen de klok, met onder meer een zesde plek op het BK tijdrijden, waarin hij enkel Brent Van Moer, Jasper De Plus, Ilan Van Wilder, Loran Cassaert en Fabio Van den Bossche voor zich moest dulden. Sinds 2022 maakt Demeyere als eliterenner zonder contract deel uit van het continentale Tarteletto-Isorex van Peter Bauwens. Vorig seizoen mocht hij al deelnemen aan onder meer de Tour of Qinghai Lake in China en de Ronde van Turkije, waar hij zijn campagne afsloot. Dit jaar begon Demeyere zijn seizoen op Turkse bodem ter gelegenheid van de vierdaagse Ronde van Antalya. Hij werd er 100ste in het eindklassement, maar mocht juichen om de ritzege van de Gistelse sprinttroef Timothy Dupont in de openingsetappe met start in Side en finish in Antalya, een badplaats aan de Middellandse Zee.

Ritwinst voor Dupont

“De Ronde van Antalya was al op dag één geslaagd na de zege van Timothy”, glimlacht Torsten. “Een ritzege was het doel in die vierdaagse rittenkoers, dus moesten we hem zo goed mogelijk bijstaan. De andere etappes waren uiteindelijk net iets te lastig om een massasprint te krijgen, maar het waren wel ideale ritten om de conditie aan te scherpen.” Sinds zijn terugkeer uit Turkije verscheen de Anzegemnaar aan de start van de Grote Prijs Jean-Pierre Monseré in Roeselare, Danilith Nokere Koerse en de Cholet Agglo Tour.

“Mijn taak bij mijn ploeg? Onze sprinter Dupont zo ver mogelijk in de finale krijgen”

“De voorbije weken is lang niet alles volgens plan verlopen”, zucht Torsten. “Ik sukkelde al met de gezondheid voor de GP Monseré, maar was net op tijd hersteld voor die koers en kende een prima dag, alleen kon ik door mechanische pech Timothy in de finale niet meer bijstaan. Daarna volgden Nokere en Chôlet, maar door ziekte verscheen ik niet in topvorm aan de start van die semiklassiekers. Nokere kwam enkele dagen te vroeg. In Frankrijk was ik twee keer bij een valpartij betrokken. Telkens kon ik daar zelf weinig aan doen. In de plaatselijke ronden heb ik dan ook, zonder uitzicht op een resultaat, de handdoek in de ring gegooid. Aan de afgelopen periode houd ik dan ook een dubbel gevoel over. De voorbije winter verliep nochtans vlekkeloos, maar eenmaal het seizoen startte, raakte ik op de sukkel. Een jaar geleden verliep het op exact dezelfde manier. Dat is niet fijn.”

Consistentie

Afgelopen weekend was Demeyere aan de slag in La Roue Tourangelle. Komende maandag wacht de nieuwe profkoers in Lendelede en enkele dagen later verschijnt hij aan de start van de Tour de Mersin. De kans bestaat dat de Anzegemnaar eind april ook zal deelnemen aan de Ronde van Turkije. “Ik hoop de consistentie in mijn vormpeil terug te vinden”, benadrukt Demeyere. “Als je enkele keren ziek bent geweest, heeft dat een grote impact op het lichaam. Maar op zich voel ik me niet zo slecht. Ik kijk dan ook uit naar de komende wedstrijden. Het is de bedoeling om zo goed mogelijke resultaten met het team neer te zetten. Ik rijd heel vaak in dienst van Timothy Dupont. Dat vind ik fijn, want vaak loont dat werk. Door mijn verleden als tijdrijder kan ik goed lange inspanningen aan, wat ervoor zorgt dat ik binnen de ploeg vaak een controlerende rol krijgt en Timothy zo ver mogelijk richting de finish moet proberen te krijgen. Mersin rijdt Timothy wel niet, aangezien hij in België blijft om de Scheldeprijs te betwisten”, vertelt Torsten.

Continentaal team

Demeyere kijkt ook al eens vooruit naar de toekomst. “Ik koers gewoon heel graag en amuseer me bij Tarteletto-Isorex. Het team is in een opwaartse spiraal. We zijn echt aan het groeien, ook al zijn we een continentale ploeg. We staan zeker ons mannetje ten opzichte van een profteam. Ik word wel niet betaald als prof en werk deeltijds, maar het is nu dat ik dit moet doen. Door de vele buitenlandse wedstrijden kan ik bovendien op een leuke manier een deel van de wereld zien.”