Andres Dekeyser droomt van driekleur

Junior Andres Dekeyser (17) rijdt in de zomer ook wel een aantal wegwedstrijden, maar zijn focus als wielrenner ligt op het mountainbiken. De zogenoemde mountainbikemarathons zijn z’n ding. Wedstrijden van 45 tot 70 km, veelal in de Ardennen en ook af en toe in het buitenland. “De combinatie van kracht, techniek en behendigheid spreekt me aan”, zegt hij. “Ik kan er ook goed overweg mee. Ik zou het mountainbiken voor niets willen ruilen.”

Andres is de oudste zoon van Emlyn Dekeyser en diens vrouw Bianca De Witte uit de Koning Albertstraat in Veldegem. Papa Emlyn is zelfstandig schilder-decorateur en staat pal achter de sportloopbaan van Andres. Broer Alexander (11) is overigens ook een uitstekende sporter. Hij is een getalenteerde loper, al kiest hij eveneens voor het wielrennen.

Mijn grote droom? De Belgische driekleur in het mountainbiken

Andres start straks het vijfde jaar elektrische installaties aan het Torhoutse VTI. Maar veel liever dan te studeren, zit hij op de fiets. Hij is lid van het kleine team Bikesensation uit Beernem, dat op de eerste plaats tri- en duatleten in de rangen telt, maar ook enkele mountainbikers, onder wie Andres. Voorzitter Dirk Baert heeft zelf een pak ervaring op de mountainbike. Andres heeft tevens een gespecialiseerde trainer, met name Jesse Van Nieuwenhuyse uit het verre Kortenberg.

“Ik ben als 15-jarige bij de nieuwelingen met het wielrennen gestart”, doet Andres zijn verhaal. “Wegwedstrijden. Die werden echter geen succes. Ik had schrik om te vallen in het peloton. En de benen wilden nog niet mee. In mijn tweede jaar als nieuweling ben ik op het mountainbiken overgestapt. Dat was een verademing, al waren de resultaten zeker nog niet super. Mijn papa raadde me aan om niets te forceren en langzaam te groeien in het wereldje. Dat was een wijze beslissing. Nu ik bij de juniores fiets, loopt het veel vlotter. Ik haal in de mountainbikemarathons dikwijls het podium. En internationaal lukt het ook voortreffelijk.”

Pas BK vanaf 18 jaar

Vorige maand heeft Andres deelgenomen aan de Black Forest Ultra Bike Marathon in het plaatsje Kirchzarten nabij de Duitse stad Freiburg in het Zwarte Woud. Hij reed er de Speed Track van 52 km en werd knap tiende junior en 44ste in het algemeen klassement op zo’n 500 deelnemers. In een tijd van 2 u. 18’36”, of ongeveer 22,5 km per uur op een parcours met flink wat hoogtemeters.

“Ik was heel tevreden. Soms ben ik bij steile afdalingen nog weleens op mijn ongemak, maar geleidelijk aan wordt de schrik kleiner. Ik ben uiteindelijk nog maar eerstejaars junior en heb nog veel te leren. Maar ik ben bereid hard te werken om er te komen.”

Ambitie heeft Andres sowiesio. “Mijn grote droom? Ooit de Belgische driekleur in het mountainbiken pakken. Er wordt pas een BK mountainbike georganiseerd vanaf de beloften, dus moet ik nog tot mijn 18de wachten om te kunnen deelnemen. Eind juni had dat BK in Malmedy plaats.”

Koersen blijft hobby, maar ik wil wél tot de beteren behoren

Andres gaat geregeld trainen in Wallonië, de Vlaamse Ardennen en Limburg. Helaas telkens verre verplaatsingen, maar papa Emlyn heeft het ervoor over om zijn zoon te brengen. “We hebben gelukkig ook een klein mountainbikeparcours dicht bij huis”, aldus laatstgenoemde. “Dat bevindt zich in het Vloethemveld in Zedelgem. Andres traint uiteraard ook op de weg. Doorgaans zit hij zes op de zeven dagen voor een training op de fiets. Opmerkelijk: hij is 1,85 meter lang en weegt maar 62 kg.”

Ook af en toe duatlons

Om zijn snelheid aan te scherpen, neemt Andres in de zomer aan enkele wegwedstrijden deel. Er staan in het vroege voorjaar ook cross-countrywedstrijden op het menu: mountainbiken in ronden en dit maximum anderhalf uur. Alleen cyclocross is er niet bij.

“Dan doe ik liever af en toe duatlons”, zegt hij. “Die zijn goed voor het wedstrijdritme. Bij de min-18-jarigen win ik heel vaak.”

Hoe hard hij op een topcarrière hoopt? “Elke renner hoopt daar wellicht op, maar ik blijf met mijn beide voeten op de grond. Koersen blijft op de eerste plaats hobby, maar ik wil wél tot de beteren behoren. En mocht ik die Belgische trui ooit kunnen pakken, dan zou dat de max zijn.”