Op een boogscheut van het Brugse Belfort ontvangt een immer enthousiaste Eamon Lucas ons met ‘Hai, hoewist’ op zijn appartement. Vorige week verhuisde hij met zijn vrouw, hond en fiets vanuit Californië naar West-Vlaanderen. Na zijn topjaar in 2019 is de motivatie om nog beter te doen en een profcontract te versieren groter dan ooit.
Brugge is voor de 28-jarige Amerikaan geen onbekend terrein, want hij leefde eerder al in Sint-Andries en reisde op zijn zeventiende voor het eerst naar onze provincie om zijn wielerdroom waar te maken. Meer dan tien jaar later staat de maand maart nog steeds in het teken van de grote oversteek, maar deze keer met vrouw én hond.
Terwijl hij de kwispelende Gimli aait, vertelt de nu getrouwde renner honderduit over zijn vrouw: “Ik ontmoette Marissa toen ik na een succesvol seizoen terugkeerde naar Amerika. Langzaamaan groeiden onze gevoelens voor elkaar, maar voor ik het wist was het opnieuw tijd om de plas terug over te vliegen. We leerden elkaar kennen toen ik in een rustperiode zat en nadien het trainingsvolume opdreef. Ze zag dus hoe veel uren ik aan mijn sport spendeerde en wat dat betekende voor me.”
Toekomstplannen
Maar ook de dromen van Marissa vergeet Lucas niet. Hij is inmiddels 28 en voelt dat de herfst van zijn carrière eraan komt. Ook al heeft hij nog lang niet genoeg van het fietsen en de wielrennerij, toch maakt hij al toekomstplannen met zijn kersverse vrouw: “In de eerste vijf jaar krijgen ze mij zeker en vast niet van de fiets. Ik kruip nog elke dag als een nieuweling op de fiets, de motivatie is er en ik amuseer me te pletter. Mocht ik over een jaar of vijf stoppen, dan plannen we om te verhuizen naar Hawaï. Mijn vrouw is dierenarts en wil op het eiland graag als dierenarts werken met exotische dieren. Ik vergezel haar natuurlijk met plezier en zal er mijn coaching verder uitbouwen.”
Daarnaast zal er op het tropische eiland ook ruimte zijn voor ontspannende inspanning. Naast wielrennen is de Amerikaan namelijk ook verzot op surfen: “In de voormiddag wat werken en mijn atleten bijstaan in hun trainingen, en dan de rest van de dag aan het strand en in de zee leven? Daar kijk ik naar uit. Afhankelijk van de weersvoorspellingen voor de golven kan ik dan mijn werk plannen. Het ultieme leven, nee?”, vertelt Lucas watertandend.
Niet op vakantie
Maar even terug naar het heden. Lucas is op het moment van dit interview een tiental dagen in ons land. In die periode trainde hij meer dan duizend kilometer op de Belgische wegen. “Ik ben hier niet op vakantie hé”, lacht hij. Dag na dag teistert hij de regen en wind op West-Vlaamse grond om zijn conditie aan te scherpen. “ You gotta put the work in ”, vertelt Lucas daadkrachtig.
Hij heeft er al trainingen met Stefano Museeuw, jawel, zoon van, en de West-Vlaamse sprinter Timothy Dupont opzitten. En dat alles in de hoop om in de volgende maanden voor het eerst aan de start van een Vlaamse wedstrijd te mogen staan.
Eamon Lucas rijdt bij Team Shifting Gears, een team dat rijdt bij de eliterenners zonder contract. “Voorlopig hebben we nog geen idee wanneer dat kan zijn. Profs mogen wedstrijden rijden, maar voor ons team, dat de betere amateurwedstrijden meedoet, mogen er nog geen races georganiseerd worden. We kijken uit naar versoepelingen en als ze me vandaag zeggen dat ik morgen mag racen, I’ll be ready as hell ”, klinkt het. Het is voorlopig nog onduidelijk wanneer de wedstrijden voor eliterenners zonder contract hervat worden.
“Over vijf jaar verhuizen we misschien naar Hawaï”
Lucas kijkt niet alleen uit naar het meestrijden voor winst in wedstrijden. Het is hem ook te doen om het hele wedstrijdgebeuren en de sfeer aan Vlaamse start- en finishzones: “De geur van beenolie, het opspelden van nummers, het geluid van schakelende fietsen… Het is intens man!”, lacht hij. “In de eerste race zal het vooral opletten zijn. Als ik kijk naar de eerste wedstrijden waar niet alleen WorldTour-teams mogen starten, maar ook iets kleinere ploegen rijden, dan zie ik hoe hectisch die wedstrijden zijn. In de eerste race die ik rij, wil ik vooreerst recht proberen blijven. Daarnaast wordt het gewoon genieten, van start tot finish. De conditie en motivatie zijn er alvast.”
Na zijn succesjaar in 2019, had Lucas gesprekken met een aantal profteams. De stap naar een profcontract was toen kleiner dan ooit. Het was de pandemie die ons intussen al een dik jaar bezighoudt, die zijn kans op een plaats bij de elite verkleinde. “De ploegen hadden het vorig jaar al lastig om hun huidige renners in dienst te houden. Het is logisch dat ze outsiders als mij dan minder snel een contract geven. Ook bij Shifting Gears weten ze dat ik droom van een profcontract. Ze gunnen mij dat ook. Als ik een contract aangeboden krijg, mag ik vertrekken. Als het niet zo is, mag ik voor hen blijven rijden. Het teamgevoel is bij ons van onschatbare waarde. We zijn een beetje te vergelijken met The Wolfpack bij Deceuninck-Quickstep. Ieder van ons is bereid te werken voor een ander, en ieder van ons gunt een ander een zege. Nadien wordt er altijd uitbundig gevierd met een pintje, of twee…”
Just roll with it
Als Eamon Lucas over een aantal jaar aan stoppen denkt, zal hij sowieso gelukkig terugkijken op zijn periode in de wielrennerij. “Ik betaal mijn rekeningen door te fietsen, weinigen kunnen dat zeggen en ik ben daar heel dankbaar voor. Ik heb er altijd alles voor gedaan en veel voor gelaten. Ik zal mijn uiterste best hebben gedaan om het maximale uit mijn carrière te halen”, zegt de Amerikaan ietwat serieuzer. “In het leven moet je je aanpassen aan de situatie die zich aandient en just roll with it . Ik leef samen met mijn vrouw en hond in het hartje van Brugge en plan om over enkele jaren naar Hawaï te verhuizen, ik heb niet te klagen en ben ferm gelukkig”, besluit hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
