Pijnvrij en vol goede moed was de 38-jarige Michel Vandermarliere bij Roepovo Poperinge A aan het nieuwe seizoen begonnen. Dat was buiten de hardnekkige rugblessure gerekend, die maakt dat Michel noodgedwongen een punt achter zijn volleyballoopbaan moet zetten.
In de voorbereiding leek er geen vuiltje aan de lucht voor receptiehoekspeler Michel Vandermarliere. Na de eerste competitiewedstrijd tegen Tievolley Tielt was de rugpijn er echter opnieuw en was het voor Michel Vandermarliere al ongeveer duidelijk dat het einde verhaal was.
“Ik onderging in 2018 een hernia-operatie en was dan eigenlijk gestopt met volleyballen. Omdat de operatie vlot was verlopen en ik volledig pijnvrij was, liet ik me overtuigen om mijn comeback te maken. Ik was heel blij om weer bij de groep te zijn en de rugpijn leek ook definitief verleden tijd, maar begin dit seizoen was die dus plots terug. De osteopaat en dokter zien nog wel een kans op genezing maar ik wil liever geen risico meer nemen. Op een gegeven moment moet je je gezond verstand laten primeren op het gevoel. Ik moet ook denken aan mijn levenskwaliteit en zou graag nog wat recreatief blijven sporten. Wel is het natuurlijk een ferme domper om op zo’n manier te moeten stoppen.”
Ik zal een vooraanstaand lid worden van onze supportersclub
Bekerfinale
Waregemnaar Michel Vandermarliere begon met volleyballen bij de toenmalige herenploeg van Ieper en na een drietal jaar bij VC Jong Kuurne belandde hij bij Roepovo, wat al snel het vertrouwde nest werd. “Ik begon pas na mijn studies op 21-jarige leeftijd met volleyballen. Ik merkte al snel dat niet veel ploegen geneigd waren om een onervaren gast een kans te geven. De ondertussen overleden Walter Seys van Katjes Ieper zorgde er eigenhandig voor dat ik toch aan de bak kwam. Daarna ging het via Jong Kuurne naar Roepovo, waar ik mijn mooiste jaren beleefde. Ik herinner me vooral het seizoen in tweede divisie onder Phillippe Rathé en Raf Crombez, waar we nipt tweede werden in de competitie en ook de bekerfinale speelden.”
Prijzen in cafetaria
“Of ik het jammer vind dat ik met Roepovo nooit een prijs gepakt heb? Eigenlijk niet, ik denk dat ik na de matchen en de trainingen in de cafetaria wel enkele prijzen gepakt heb. (lacht) Dat is ook hetgene wat ik het meest zal missen. Met onze bende hebben we veel leute gemaakt en nu als toeschouwer zal het toch anders aanvoelen. Wel voel ik mij verplicht om een van de vooraanstaande leden van onze supportersclub The Green Corner te worden. Ze zijn in de Poperingse sporthal dus nog zeker niet van mij af.” (lacht) (TV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier