Zulte Waregem werkt dinsdagavond in en tegen Racing Harelbeke het eerste in een reeks van zeven oefenduels af in aanloop naar het voetbalseizoen 2017-2018. Belangrijkste afwezige bij Essevee: Mbaye Leye.
De Senegalese spits maakte zichzelf vorige week donderdag compleet onmogelijk bij de club met een zelf georganiseerde persconferentie, dan nog in het gloednieuwe oefencomplex van Zulte Waregem. Het antwoord van de getergde werkgever kon niet uitblijven: verwijzing naar de B-kern. Al had het van Leye best ook de Z-kern mogen zijn. Trainen wil hij niet meer doen aan de Gaverbeek, spelen nog veel minder.
Bij D’Haene niet anders
Het is een intriest dieptepunt van ferm uit de hand gelopen contractbesprekingen. Leye wou de huidige overeenkomst, die nog tot midden 2018 doorloopt, met twee jaar verlengd zien. Essevee wou hem niet meer dan één extra seizoen geven. Da’s perfect de filosofie van de club, die geen al te grote risico’s wenst te nemen met dertigers. Vraag maar aan Karel D’Haene die, eens op tram 3 gesprongen, altijd een zeker aantal wedstrijden moest gespeeld hebben om alweer een jaartje langer in het Regenboogstadion te mogen voetballen.
Hoe mooi de cijfers in zijn contract ook oogden, D’Haene viel nooit in de tariefschijf van Leye. Wat de Senegalees dit en volgend seizoen nog kon verdienen aan de Gaverbeek krijg je in een normaal mensenleven nooit samen. Maar wie hoog grijpt, kan laag vallen, nietwaar…
Meerdere collega’s stoorden zich in de kleedkamer aan het hautaine gedrag van Leye
Zulte Waregem houdt vast aan de eerder afgesproken transfersom van 300.000 euro. Ook tot grote woede van Leye, maar ze staat zwart op wit op papier. Met zijn zelf georkestreerde persbijeenkomst stuurde hij aan op een ontslag en bijhorende vrijgeleide, een handelswijze die bijna als een rode draad doorheen de carrière van de spits loopt. Drie jaar geleden, bij zijn tweede passage in Waregem, was het niet anders. Op het einde van zijn eerste entree zwaaide hij zelfs met de wet van ’78. Twee jaar geleden zette hij ook Roger Lambrecht bij Lokeren het mes op de keel om hem gratis te laten gaan.
Voor de derde keer in evenveel Essevee-episodes vertrekt Leye dus met slaande deuren uit het Regenboogstadion. Zo geeft hij wel een erg bizarre invulling aan het begrip ‘club van mijn hart’. Een club waar hij, met een beetje geduld, aan zijn trainerscarrière had kunnen werken. Leye had en heeft het grote voordeel dat hij als Senegalees perfect raad weet met de mentaliteit van de Afrikaanse voetballer. Bij zijn laatste wapenfeit in Zulte Waregem-loondienst wreef hij er dat nog eens fijntjes in. Hij en niemand anders hield Soualiho Meïté in het gareel. “Als de club 3 miljoen voor hem heeft gekregen, dan is dat mijn verdienste.”
Op zoek naar 15 goals
Van enige vorm van bescheidenheid heeft Dury z’n Drogba nooit last gehad. Meerdere collega’s – en zij niet alleen – stoorden zich in de kleedkamer en op het veld aan het soms hautaine gedrag van de breed gesticulerende Leye, maar zwegen omdat hij met zijn 36 competitiegoals en 10 assists in twee seizoenen hun premies aardig liet aandikken.
Niet zonder reden gaf Francky Dury in een interview aan dat hij meer de spits dan de aanvoerder in Leye zal missen. Als je Davy De fauw, Sammy Bossut en Timothy Derijck in de wachtkamer hebt staan om die opdracht over te nemen, heb je leiderschap te koop. Maar wie het sportieve gat zal opvullen dat Leye met zijn onaanvaardbaar gedrag heeft geslagen is nog waar de vraag. Aaron Leya Iseka , gehuurd van Anderlecht, gold de voorbije jaren als een van de grootste parels van Neerpede, maar heeft nog alles te bewijzen in een eerste ploeg van dit niveau. Ook Babacar Gueye, vorig seizoen gehuurd van Hannover, dringt aan op een terugkeer naar Zulte Waregem. De landgenoot van Leye toonde zich bij zijn invalbeurten vooral nuttig als stormram. Maar de blessuregevoelige Gueye kwam de voorbije seizoenen niet verder dan 3 en 6 basisplaatsen, verre van de competitie met 15 doelpunten af te sluiten…
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier