Oona Careel uit Aarsele mag met recht en reden een voetbaltalent genoemd worden. Als 16-jarige is ze een van de talenten bij de damesploeg YLA van Club Brugge en daarnaast zit ze momenteel bij de U17-selectie van de nationale ploeg in de voorronde voor het Europees kampioenschap van volgend jaar in mei in Zweden.
“Als kind hebben poppen en andere meisjesdingen mij nooit echt geïnteresseerd, maar speelde ik altijd met een bal. Ook op de speelplaats was ik altijd met de jongens aan het voetballen”, begint Oona (16) haar verhaal.
“Van zodra het mocht, dus van mijn zeven jaar, wilde ik voetballen. Ik begon bij KFC Aarsele, uiteraard bij de jongens, waar ik echt de smaak te pakken kreeg. Mijn ouders en ik merkten dat ik er toch wel aanleg voor had. Toen ik elf jaar was, kwamen de mensen van KAA Gent Ladies vragen of ik bij hen wou komen testen en gezien het positieve resultaat heb ik de overstap gemaakt. Na twee jaar daar gespeeld te hebben contacteerde Club YLA, de damesploeg van Club Brugge, ons.”
Begeleiding
“De overstap naar Brugge was op alle vlakken een grote verandering. Ik maakte de overstap naar de Spartac sportschool, die samenwerkt met de jeugdwerking van Club Brugge. Dat betekent concreet dat onze schoolresultaten door de club opgevolgd worden en wanneer deze te sterk zouden achteruitgaan, heeft dat zijn weerslag op een eventuele opstelling in de match. Wie denkt dat enkel het voetbal telt, heeft het dus mis. Er wordt gewerkt naar het later voortstuderen, want de club en wij zijn er ons terdege van bewust dat maar enkelen later met de sport hun brood zullen kunnen verdienen”, gaat Oona voort.
“Van zodra het mocht, dus van mijn zeven jaar, wilde ik voetballen”
“Daarnaast is de sportieve begeleiding meer dan professioneel. Zo kunnen we bij de dames gebruikmaken van alle infrastructuur die ook de mannen gebruiken. We worden van dicht begeleid op het vlak van training, voeding, fysio en mentaal welzijn. Zo moeten we bijvoorbeeld elke morgen voor 11 uur een zogenaamde ‘Shape’ doorsturen, waarin we doorgeven hoe we geslapen hebben, hoe we ons voelen, of er problemen zijn, enz.”
Druk programma
“Mijn dagen zijn meer dan goed gevuld. Vijf dagen op de zeven heb ik training. Enkel op zondag en maandag staan er, doordat de matchen in het weekend zijn, geen trainingen op het programma, al kan er wel eens een alternatief programmaatje tussen zitten. Het feit dat ik als 16-jarige al fulltime meetrain met de eerste ploeg van YLA heeft hier uiteraard invloed op.”
(Lees verder onder de foto)
“Op dit moment speel ik wel nog bijna altijd mee met de beloften – kwestie van voldoende speelminuten te krijgen -, maar ik heb toch al enkele oefenmatchen met de eerste ploeg gespeeld. Daar komt uiteraard mijn schoolwerk nog bij. Ik kom meestal maar na 20.30 uur van de training en moet dan nog eten en schoolwerk doen. Gelukkig krijgen we ‘s middags regelmatig op de club de mogelijkheid om te studeren. Dat ik met de eerste ploeg meetrain betekent echter ook dat de lat alsmaar hoger gelegd wordt en dat de zitjes schaarser worden. Zonder inspanningen kom je er zeker niet.”
Nationale selectie
“Mijn selectie voor de nationale U17 is uiteraard een hoogtepunt. De selectie begint altijd met 60 meisjes van over heel België. Dit aantal wordt een eerste keer verkleind naar 40 en ten slotte blijven er nog 20 over voor de effectieve selectie. Na mijn eerdere selecties voor de U15 en U16 is het de derde keer dat ik erbij ben. Ik denk dat vooral mijn snelheid, mijn technische vaardigheden en mijn spelgevoel belangrijk zijn bij mijn selectie. Het is uiteraard afwachten wat de toekomst brengt, maar wat er ook gebeurt, het zijn allemaal ervaringen die niemand mij nog kan afnemen. Zo ben ik al met de nationale ploeg naar Finland, Denemarken en Portugal geweest, waarbij er af en toe wel eens tijd is voor wat sightseeing. Het grote doel is uiteraard succesvol de kwalificatiewedstrijden afwerken en ons plaatsen voor het EK in mei in Zweden.”
“Waar ik van droom? Ik ben van nature niet iemand die veel droomt. Als ik dat dan toch moet doen zou ik ooit deel willen uitmaken van de Red Flames of ooit eens in de finale van de Champions League voor de dames willen staan. Maar ik blijf liever met mijn voetjes op de grond en stap voor stap voortwerken om nog beter te worden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
