Het is voorbij. De dames van Overleie bestaan niet meer. Ze eindigden in eerste provinciale als laatste, met amper vijf punten, dertien minder dan de voorlaatste, KDC Ruddervoorde. Jeugdcoördinator Nico Lips heeft er nochtans alles aan gedaan, als trainer, maar: “Elke zondag coachte ik een noodploeg. Met meestal niet eens elf speelsters.”
Nico Lips is net verhuisd vanuit het centrum van Sint-Joris naar een gezellige wijk in Beernem, waar hij naast zijn zoon Kenzo woont. De mobilhome staat voor de deur. Nico wil nog genieten van het leven, naast al het werk voor zijn voetbalploeg. Toen bij de dames de nood het hoogst was en niemand zich geroepen voelde om ze nog te trainen, sprong hij in de bres.
“Het hele kampioenschap door sukkelden we met een stuk of acht geblesseerden. We moesten het rooien met negen of tien speelsters, en riepen de 48-jarige ex-speelster Mieke Janssens te hulp om ons te depanneren. We hebben maar vier matchen kunnen spelen met onze keeper. Voor de rest offerde een veldspeelster zich telkens op om tussen de palen te staan. Elke zondag coachte ik een noodploeg, die meestal niet eens elf speelsters aan de aftrap kon brengen.”
“Het hele seizoen was een kroniek van een aangekondigde stopzetting. Af en toe bood zich wel een trainer aan, maar die beschikte niet over het DNA voor ons team. Je zou denken dat we veel te licht waren voor eerste provinciale, maar dat spreek ik met klem tegen. Als we de hele competitie met onze voltallige kern hadden kunnen werken, stonden we gegarandeerd in de middenmoot. Maar het geduld was op, de meisjes konden niet meer. Elke week opnieuw vroegen ze zich af met hoeveel ze zouden kunnen starten en of ze niet te zwaar op hun donder zouden krijgen. Ik was hun biechtvader.”
“Talloze uren heb ik besteed aan onze dames, trainingen in elkaar gestoken, vaak voor maar vier of vijf speelsters. Ik trek er de stekker uit in de overtuiging dat ik er alles aan gedaan heb.” (JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
