Een zandbak, een patattenveld of een slagveld voor voeten en knieën. Wanneer er wordt gesproken over het voetbalveld van damesvoetbalploeg FC Menen United, is de woordkeuze allesbehalve rooskleurig. Zowel speelsters als trainers trekken aan de alarmbel. “Trainers van bezoekende ploegen nemen zelfs foto’s van ons terrein, uit spot en ongeloof. We worden als damesploeg stiefmoederlijk behandeld!” klinkt het.
Dat de bewoordingen niet eens overdreven zijn, wordt snel duidelijk voor wie naar de voetbalvelden van de dames trekt. In de schaduw van de Rekkemse sporthal staan de aftandse goals aan de rand van een veld waar het gras in de minderheid is.
“Het valt nu nog behoorlijk goed mee, want enkele weken geleden hebben ze de middenstrook enigszins proberen te renoveren”, zucht Alain Dewitte (54). Als jeugdcoördinator voelt hij hoe de ergernissen bij de dames zich week na week opstapelen, zonder een concrete oplossing te kunnen aanbieden.
“De club bestaat ondertussen bijna 50 jaar en in die tijd hebben we al enkele kampioenstitels aan ons palmares kunnen toevoegen. We spelen in eerste provinciale de pannen van het dak en ook onze jeugdwerking kan uitpakken met een volle bezetting. Een succesverhaal dus, een verhaal dat in schril contrast staat met de toestand van het veld…”
Een tijdje geleden trokken enkele speelsters fel van leer via sociale media. Voor hen was het duidelijk: damesvoetbal wordt in Menen niet serieus genomen en kan dus ook niet op steun rekenen.
Zand
“Die reacties kwamen er nadat enkele dames uit de eerste klasse stevige blessures opliepen door een slecht veld”, gaat Alain verder. “Dat riep meteen enkele minder aangename herinneringen op. De jongste 2 seizoenen takelde ons veld danig af, in die mate dat 2 speelsters voor een lange tijd thuis moesten blijven. Ze liepen ernstige blessures op doordat het veld er rampzalig bij lag. Op bepaalde plaatsen rolt de bal zelfs niet meer. Telkens we de situatie bij de sportraad of de gemeente aankaarten, krijgen we als antwoord dat ze het zullen bekijken. Meestal volgt dan wat oplapwerk zonder meer.”
“We zijn in West-Vlaanderen de enige damesploeg die niet onder het stamnummer van een mannenploeg speelt, waardoor we volledig zelfstandig moeten handelen. Helaas voelt het alsof we absoluut niet gelijk worden behandeld als onze mannelijke tegenpolen. Hun velden liggen er kraaknet bij en worden intensief onderhouden, wij krijgen een combinatie van zand en grassprietjes.”
Oplossing
Herman Ponnet (Vooruit), als schepen bevoegd voor sport binnen de stad, is op de hoogte van de situatie maar schuift meteen een oplossing naar voren. “Een kleine maand geleden ben ik zelf het plein gaan bekijken”, klinkt het.
“Ik kan alleen maar toegeven dat dit niet naar norm was. In het verleden hadden we al de opdracht gegeven om het grasveld opnieuw in te zaaien, maar dat moet toen niet naar behoren zijn gebeurd. Maar dat de damesploeg stiefmoederlijk behandeld wordt, klopt niet. We zijn trots op al onze sportploegen en iedereen krijgt dezelfde ondersteuning. De stad heeft hier trouwens niet getwijfeld en meteen werd een onderaannemer aangesteld om het grasveld volledig her aan te leggen. Bij de start van het volgende seizoen zullen de dames dan ook kunnen voetballen op een gloednieuw plein.”
(CL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
