Zondagavond spelen Ivoorkust en Nigeria de finale van de Afrika Cup. Voor Ivoorkust kan het de derde titel worden. Dit keer zou het voor eigen volk zijn in het olympisch stadion van Abidjan. Ook in België wordt de Afrika Cup op de voet gevolgd, niet in het minst bij priester Ettien Léon N’Guessan. Hij is net terug van zijn geboorteland en zit zondag aan zijn scherm gekluisterd.
Ettien ging samen met de voormalige Ieperse deken Roland Hemeryck en pastoor Willy Snauwaert uit Duinbergen voor enkele weken naar Ivoorkust. Het is een jaarlijkse traditie om in deze periode zijn familie te bezoeken. Dit keer was het een speciale reis, want momenteel is de Afrika Cup bezig in zijn geboorteland. “We beleefden de openingsceremonie, groepsfase en de achtste finales thuis omringd door mijn familie”, vertelt Ettien, die sinds september aan de slag is als priester in Harelbeke en daarvoor in Ieper actief was. “Je kan het live volgen via verschillende nationale zenders.”
Rouwstemming
Les Elephants, zoals de bijnaam luidt van de Ivoriaanse nationale ploeg, had er een moeilijke groepsfase op zitten. “We wonnen nog de openingsmatch tegen Guinee-Bissau, maar daarna verloren we tegen Nigeria en Equatoriaal-Guinea. Vooral die tweede nederlaag was bijzonder pijnlijk. Het werd 4-0 en er heerste een rouwstemming. Er werden enkele structurele veranderingen doorgevoerd. Onze bondscoach werd zelfs vervangen. We startten het tornooi met de Fransman Jean-Louis Gasset.”
Nieuwe coach
Een van de assistenten – de Ivoriaan Emerse Faé – nam vanaf de achtste finales over. Daarin trof Ivoorkust de titelverdediger Senegal. “Gelukkig konden we ons ternauwernood kwalificeren als een van de vier beste derdes. Emerse Faé is een voormalig international en moest op vroege leeftijd stoppen als speler door hartproblemen. Hij kende de spelers al, waardoor er toch continuïteit was. Tegen Senegal waren we vooraf underdog, maar uiteindelijk versloegen we hen met 5-4 in de strafschoppenreeks.”
Spannende wedstrijden
Daarna keerde Ettien naar huis en volgde hij de kwartfinale en de halve finale thuis in Harelbeke. “Ik heb een abonnement gekocht om via internet te kijken naar de wedstrijden. In de kwartfinale kwamen we tegen buurland Mali uit. Mali heeft ook veel voetballend talent en ze kwamen op voorsprong. We scoorden de 1-1 in de 90ste minuut en de winnende treffer in de extra tijd van de verlengingen. Toen bezorgde Oumar Diakaté ons het delirium. Het was een belangrijke zege, je kan het vergelijken met de strijd tussen Nederland en België. In de halve finale volgde Congo en dit keer werd de klus – opnieuw met de nodige moeite – in 90 minuten geklaard. De treffer van spits Sébastien Haller volstond voor een plek in de finale. Het was een bekroning van de inzet en het doorzettingsvermogen.”
60.000 supporters
In de Ivoriaanse selectie zitten enkele spelers die actief zijn of waren in de Belgische competitie: Odilon Kossounou (ex-Club Brugge), Simon Adingra (ex-Union) en Lazare Amani (Union). Zij kunnen zondag samen met hun ploegmaats geschiedenis schrijven tegen Nigeria. “Een heruitgave van de tweede poulematch. We zouden graag sportieve revanche nemen. Ik verwacht een spannende wedstrijd die alle kanten uit kan. Net als de halve finale spelen we zondag in het Stade olympique d’Ebimpé in Abidjan. Dat biedt plaats voor 60.000 mensen. Tickets voor deze finale zijn duidelijk goedkoper dan voor een finale van een EK of WK. Maar voor de mensen daar is dat natuurlijk duurder, gezien de lagere levensstandaard. Voor 20.000 Franc CFA – de Ivoriaanse munt – heb je wellicht al een ticket. Dat is ongeveer 30 euro. Het zal zondag weer een warme dag zijn, met temperaturen rond de 30 graden. Voor de spelers is het vrij intensief om in dit tropisch klimaat te spelen.”
Euforie
Dat Ivoorkust in de finale staat, is eigenlijk een half mirakel. Het is ook een zegen voor het gastland. “De bevolking zit in een euforie en kan de dagelijkse zorgen vergeten. In de wijken van verschillende dorpen werden er grote schermen geplaatst. Het hele land leeft mee. We snakken naar onze derde titel, na eerder 1992 en 2015. Nu zou het extra speciaal zijn in eigen land.”
Gastvrijheid
Ettien zit zondag om 21 uur Belgische tijd aan zijn scherm gekluisterd. “In Ivoorkust is het dan een uurtje vroeger. Ik volg het in de pastorie in Harelbeke met collega’s en vrienden. We maken er een Ivoriaanse plek van en ik hoop dat we de kers op de taart kunnen zetten. Ik zal alleszins fanatiek supporteren en het volkslied luidkeels meezingen. Het volkslied is een verhaal over gastvrijheid en dat is nu net een van de centrale thema’s tijdens deze Afrika Cup. Er is veel ruzie en oorlog in bepaalde Afrikaanse landen en met deze Afrika Cup willen we de broederlijkheid en vriendschap benadrukken. Dat is een heel mooie boodschap”, besluit Ettien (35).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
