Ronny Houben de nieuwe T1 van HO Oostveld Oedelem

Tijdens de derby tegen VVC Beernem stond Ronny Houben anoniem tussen de lokale supporters de wedstrijd van zijn nieuwe ploeg te observeren. Niemand kende hem, niemand wist wie hij was. Zo hoorde hij reacties van de aanhang en observeerde hij ongestoord de vertoning. “Dat lijkt me een heel goed geheel. Hier gaan we samen veel voetbalplezier beleven.”

Slechts één keer in zijn trainersloopbaan was coach Ronny Houben in de Brugse regio actief. Hij loodste destijds Dosko Sint-Kruis naar derde provinciale. “Toen ik bij de jeugd van Poperinge actief was, leerde ik mijn vrouw kennen. We verhuisden naar Zwevezele. Daar coachte ik vier jaar de plaatselijke ploeg. Met een gouden generatie kroonden we ons tot kampioen en haalden twee keer de nacompetitie”, aldus Ronny Houben.

“Bestuur vraagt geen koppositie, wel rustig seizoen”

“Daarna volgde een half seizoen de interprovinciale lichting U19 in Izegem, maar ik kon de lokroep naar eerste ploegen niet weerstaan. Dus ging het richting Ruiselede, voor drie en een half jaar. Het laatste kampioenschap haalden we de oppergaai binnen. Daarna volgde een even lange periode Dosko Sint-Kruis. Stan Braem voetbalde onder mijn vleugels, het beste element dat ik ooit coachte. Net een verschil van mening met laatstgenoemde leidde mijn afscheid in. We waren gepromoveerd via de nacompetitie en prijkten op een veelbelovende stek. Toch kon niemand mij van mening doen veranderen.”

Mensenkennis

“De dag nadien belde Lichtervelde. Ook daar werkte ik drie competities. Doomkerke, in vierde provinciale, werd mijn volgende uitdaging. Bij Tielt startte ik in februari. Bij aanvang van het huidige kampioenschap beschikte ik over een kleine kern. Op de koop toe werden we geteisterd door blessurelast. We sprokkelden amper zes puntjes. Vermits de groep geen gedrevenheid toonde kon ik me niet langer opladen. Dan wenkt het afscheid.”

“De dag nadien hing Jeroen Borrizee, T2 op het Oostveld, aan de telefoon. Of ik goesting had? We babbelden drie kwartier en ik tekende de verbintenis. Gewoon omdat ik een goed gevoel had. Mensenkennis vind ik één van mijn sterke kanten. Ik moet kunnen praten in een gezellige sfeer met een gezelschap dat ik koester. Volgens mij zal het klikken met het bestuur. Op sportief vlak weet ik wat mij te doen staat. Die beleidsploeg vraagt geen koppositie, wel een rustig seizoen zonder degradatiestress. Ik denk dat ik dat kan bieden.” (JPV)