En plots zagen we half januari Wouter Biebauw opnieuw tussen de palen. De Deerlijkse doelman, 37 intussen, ‘mag’ bij het terminale Beerschot wellicht het seizoen én zijn carrière volmaken. Het lijkt wat treurig, maar zie, Biebauw komt na elke match thuis: “Het was plezant!” De vroegere held van KSV Roeselare kijkt terug op 21 jaar profvoetbal. “Ik had graag meer gespeeld. Maar ik vond de groep altijd belangrijker.”
Wouter Biebauw vond na het faillissement van zijn zo geliefde KSV Roeselare in september 2020 no net een vangnet in Antwerpen – de Kennedytunnel nam hij er maar bij. Tweede doelman na Mike Vanhamel bij Beerschot, nog tot juni 2022 een mooie fin de carrière, leek het. Maar sinds half januari, op Genk was dat, is hij er dus weer nummer één. Ook al waren er kennissen die zelfs niet wisten dat hij nog keepte. Het zat al danig scheef tussen coach Javier Torrente en zijn eerste doelman en die 7-0 op Anderlecht was er teveel aan: Biebauw werd de eerste keuze van de Argentijnse coach. Dat Biebke daardoor opgescheept zat met een lastige collega, neemt hij er maar bij. “So be it. Daar zeg ik liever niets over.”
So be it, Biebauw haalde alvast zijn eerste doelstelling: “Ik droomde er al langer van dat Julien, 8 inmiddels, zijn papa toch nog eens aan het werk zou zien in 1A.” Waarop de zoon van de eerste doelman in de volgende thuismatch tegen OHL van Beerschot ballenraper mocht spelen. “En dan wonnen we nog ook. Julien was ongelooflijk trots. Een heel mooi moment.”
Schietkraam
Nu wordt er werk gemaakt van zijn tweede doel: Biebauw wil dolgraag op het einde van zijn carrière 300 matchen in 1A en 1B op de teller. Die staat intussen op 291 … met nog 9 matchen te gaan. Alleen moet dat dus bij het zieltogende Beerschot, hij kreeg intussen in 5 matchen al 13 goals rond de oren. Maar triest vindt hij dat niet echt. “Zondag nog, op Mechelen, na nog geen half uur 3-0. Ja, dan denk ik wel dat ik er geen vijf of zes binnen wil. Persoonlijk eergevoel, ja. Uiteindelijk werd het nog 3-2. (zucht) Ik geef ons nog 5 à 10 % kans op redding. Ook omdat we nog tegen Gent, Antwerp, Club Brugge en Union moeten spelen. Maar al gaat de club door een moeilijke periode, persoonlijk is het voor mij wel genieten. Ik kan mij nog eens tonen. Ik zeg het nog na elke match tegen mijn vrouw Heleen: ik heb mij geamuseerd. Omdat er op mijn persoonlijke prestaties niet veel op te merken is, denk ik. En omdat Beerschot een plezante club is en blijft, hoe de supporters ondanks alle ellende ons blijven aanmoedigen is toch apart. Hun zwarte humor is bij momenten hilarisch. Maar ook omdat ik besef dat dit mijn laatste matchen in 1A kunnen zijn.”
Hij kijkt uit naar de komst van KV Kortrijk, waar hij nog twee jaar bij de jeugd speelde. Via RC Harelbeke begon zijn profcarrière op zijn 18de bij KSV Roeselare waarmee hij in 2005 promoveerde en in 1A vooral moest opboksen tegen Jurgen Sierens. “Een toffe periode. Met in 2006 een van de hoogtepunten van mijn carrière: die topmatch die Standard van de titel hield. Daar is het begonnen voor mij.”
Dieptepunt
KV Mechelen haalde hem er twee jaar later weg, maar Olivier Renard was er eerste doelman, pas na vijf jaar werd hij er nummer één, de laatste twee seizoenen speelde hij bijna alles. Bij KV Oostende (2015-2016) speelde Biebauw dan weer Ovono uit de ploeg, maar dan wilde Coucke per se Silvio Proto. Terug naar Roeselare dus, intussen in 1B. “Sportief een stap terug maar een goed contract voor vier jaar.” Onder de nieuwe Chinese eigenaar Dai Xiu Li Hawken miste de club het eerste jaar maar nipt promotie naar 1A, maar dan zakte KSV helemaal weg, sportief en financieel. Met als absoluut persoonlijk dieptepunt in zijn 21-jarige carrière het faillissement van de club van zijn hart, waar hij alles samen tien jaar speelde en de lieveling van de supporters was. Hij volgt via Facebook nog steeds de fusieclub SK Roeselare-Daisel, uit de as van SV verrezen. Toen het doek over SV viel, was Biebauw dan ook bijzonder emotioneel. Twee uren wezenloos op het veld gezeten, geweend als een kind. “Het was míjn club, ja. Ik heb me altijd verantwoordelijk gevoeld. Ik dacht ook dat mijn carrière voorbij was.”
KSV Roeselare was míjn club. Na het faillissement dacht ik dat mijn carrière voorbij was
In zijn verdriet en woede postte hij nog een striemend bericht op Facebook waarin hij de redders van de club, ceo Diederik Degryse en sportief directeur Jolan Fund, intussen veroordeeld voor zedenfeiten, genadeloos afmaakte. In plaats van ons weg te sturen van de afgrond, hebben ze ons volle gas de afgrond doen inrijden. Om dan zichzelf in een slachtofferrol te steken. Anderhalf jaar later neemt hij geen woord terug: “Ik zie ons nog samenzitten aan tafel, verschillende keren. Ze bleven ons van alles wijsmaken. Het werd een financieel drama voor 25 spelers die omzeggens een heel jaar niet waren betaald.”
Hij kon wonderlijk ontsnappen: op aandringen van trainer Karel Fraeye gaf curator Yves François Biebauw vrij. “Niet evident, de spelers waren bij een mogelijke verkoop de enige die nog wat waarde hadden.” Beerschot, toen net gepromoveerd naar 1A, werd Biebauws vangnet. “Op hun voorwaarden, want veel keuze had ik niet. Maar het financiële interesseerde mij maar matig, ik kon terug naar 1A. Ik dacht: je weet nooit dat ik nog speel.”
Positieve balans
En nu is hij dus op weg naar zijn 300ste match. Het hadden er meer kunnen of moeten zijn. Maar zijn balans is onverdeeld positief. “Ik ben tevreden met wat ik heb bereikt. Ik heb er ook hard voor gewerkt, er veel voor opgeofferd ook. (peinzend) Ik ben vorige week nog eens op bezoek geweest bij Miguel Van Damme (doelman van Cercle die strijdt tegen leukemie, red.) Wat zou ik klagen dat ik misschien iets te veel op de bank heb gezeten? En 300 matchen is toch niet slecht? Het zal ook te maken hebben met mijn karakter: overal waar ik was, stond het ploegbelang voorop, waardoor ik mij makkelijk kan schikken in de rol van tweede doelman. Ik denk altijd in het groter geheel. Maar, al ben ik een braven, soms is te veel te veel. Met Marc Brys heb ik nog neus aan neus gestaan. Een sympathieke mens, maar ik verzeker je dat die mensen nogal kan uitpersen.”
Op 9 april is het hoogstwaarschijnlijk afgelopen met Beerschot in 1A. Julien zag de papa op het hoogste niveau en tegen dan heeft hij wellicht zijn 300 wedstrijden. Zijn contract loopt ten einde en hij is al 37 jaar. Maar toch denkt hij nog niet meteen aan stoppen. “Vraag me niet om 20 km te lopen, er is wel wat averij aan mijn knieën na twee meniscusoperaties en wat kraakbeenletsel, maar fysiek verteer ik alle keeperwerk nog zeer gemakkelijk. En ik heb nu toch weer de smaak te pakken nu ik merk dat ik het niveau van 1A nog aankan. Ik vind zelfs dat ik een betere keeper ben dan tien jaar geleden – rustiger, meer ervaring… Afwachten of er nog interesse is, maar ik wil sowieso zo lang mogelijk spelen. Liever in 1A dan in 1B en liever eerste dan tweede doelman. Misschien kan ik bij Beerschot blijven, waar ik veel respect krijg, we zien wel. Het plezier is nog steeds even groot. Ik train gewoon supergraag. Tot het gaatje. Op stage in januari hebben we een keer getraind in een zandbak. Dat was kapotgaan. Maar ik vond het heerlijk.”
Keeperstrainer?
Als er geen club meer komt, dan houdt het maar op. Biebauw kan blijkbaar nog wat meer dan ballen pakken. Hij heeft een diploma Marketing & Management, volgde in avondschool vastgoed én hij is thuis bijzonder handig: zowat de hele verbouwing van hun villa in Aalter, de verrukkelijke Baby Spa Lux van zijn vrouw incluis, heeft hij zelf gedaan. Maar een job als keeperstrainer lijkt hem op het lijf geschreven. Hij volgt alvast de cursus. “Een UEFA B-diploma heb ik al. Ik werd al een paar keer gepolst, ik vind wel een job. Alleen ben je dan weer elk weekend weg, ik zal Heleen toch moeten overtuigen. (lacht) Want 21 jaar profvoetbal vraagt toch veel opofferingen. Familiaal vooral. Ik heb nog nooit Juliens verjaardag op 4 januari kunnen meemaken. Altijd op stage. Lastig voor Heleen die er dan alleen voorstaat. En ik moet veel matchen van hem bij de U8 van SK Bellem missen. Op die leeftijd spelen ze nog overal, maar hij heeft duidelijk dezelfde morfologie als ik. Van een doelman dus. Ik train hem alvast in de tuin.” (lacht)
Noot: een half uur na ons gesprek werd coach Torrente ontslagen bij Beerschot. Assistent Greg Vanderidt neemt over. Voor Biebauw zal het geen verschil maken, gelooft hij. “Ik denk dat ik zal blijven staan, ja. Misschien brengt de wissel wel een nieuwe dynamiek, je weet maar nooit.”
Eerste klasse B
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
