Tackle: “Je moet al koeienmest in de ogen hebben om de kwaliteiten van Vanaken niet te erkennen”

Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.

Adelbrieven

Een week rust is voor veel voetballers eerder uitzondering dan regel, dus was het afgelopen week uitkijken hoe Hans Vanaken en Brandon Mechele naast Maxim De Cuyper op de avances van de nieuwe bondscoach Garcia zouden reageren. In Murcia had Brandon nog de pech dat hij in een hopeloos onevenwichtig elftal vruchteloos de meubelen moest proberen te redden tegen een oerdegelijk Oekraïne, maar bij de terugmatch van de Rode Duivels in Genk was met name Hans Vanaken in een iets andere rol dan bij Club helemaal zijn verbluffende zelve. Het was een beetje zielig om vast te stellen hoe voetbalminnend België Hans plots leek te gaan omarmen door deze prestatie. Je moet al koeienmest in de ogen hebben om de kwaliteiten van Vanaken niet te erkennen en ik heb de indruk dat enkel Clubfans en hier en daar een verlichte geest niet meer moeten worden overtuigd van ’s mans kwaliteiten. Het is voor de blauw-zwarte fan een voetbalwonder dat wij al 10 jaar van dit fenomeen mogen genieten. Hij speelt simpel als het moet, direct diep als het even kan, en is aartsgevaarlijk wanneer hij weer ogenschijnlijk op zijn sokken in de zestienmeter van de tegenstander opduikt. Enkel een uitzonderlijke generatie voetballers genre De Bruyne en het feit dat Club Brugge en de nationale ploeg niet noodzakelijk een succesformule zijn gebleken doorheen de jaren ontnemen Hans de adelbrieven die bijvoorbeeld Jan Ceulemans wel werden toebedeeld. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden, maar het neemt niet weg dat Hans ten huize Vanhee is uitgegroeid tot een absoluut icoon. En hier word je in de waan van dag veel minder snel het schild opgehesen en worden de adelbrieven nog met de hand en met gouden pen geschreven.

“Hans Vanaken is ten huize Vanhee uitgegroeid tot een absoluut icoon”

Filip Joos

Het duidelijkste verschil tussen mijn stukjes voor De Krant van West-Vlaanderen en bijvoorbeeld de columns van Filip Joos voor De Standaard is het feit dat ik mijn voorkeuren niet moet camoufleren onder vergezochte vaststellingen ten dienste van het Hoger Goed in voetballand. Zo was ik dit weekend nog eens stomverbaasd geraakt toen Joos ondubbelzinnig predikte dat het goed zou zijn voor het evenwicht in ons voetbal dat Club dit seizoen niet triomfeert. Ik vermoed dat er in het hoofd van Filip Joos sowieso geen enkel perfect moment bestaat waarop Club kampioen mag spelen, maar dat hij als voetbalanalist zo voluit de toon zet voor de aankomende play-offs was zelfs voor mij een verrassing. De vele miljoenen die Club dit seizoen binnenhaalde in de Champions League zouden ontwrichtend werken, daarbij vlot voorbijgaand aan het feit dat wij hier graag een nieuw stadion op eigen kracht zouden willen bouwen, dat de loonlast steeds hoger oploopt om competitief te blijven en dat we met Club NXT en in mindere mate Club YLA naast de hoofdmacht ook iets aan het neerzetten zijn waar het Belgische voetbal volop zal van meeprofiteren. De situatie van Club aldus vergelijken met de situatie van sommige teams in Engeland, Duitsland of Spanje is zodanig van de pot gerukt dat het begint te stinken. Je kan maar hopen dat het scheidsrechterskorps de verzuchtingen van Filip Joos straks niet al te letterlijk gaan nemen, anders zijn we alweer ver van huis.

Nieuw succes

Het is aan Club om te bepalen welke prijzen we al dan niet nog in de wacht gaan slepen en dat is maar goed ook. Feit is dat de nacompetitie geschapen werd om wat eigenlijk al beslist was kunstmatig toch opnieuw spannend te maken. Soms sta je aan de goede kant van het fortuin, soms in de hoek waar de klappen vallen. Maar al bij al moet je zorgen dat je zelf beschikt over je lot en daar werk je voor tijdens het seizoen. En de realiteit zegt ons dat we 11 matchen verwijderd zijn van nieuw succes maar dat het opnieuw erg moeilijk zal worden. Blauw-zwart kan alvast rekenen op een vol Jan Breydel en straks ook op even volgepropte vakken op de Heizel in Brussel om dit seizoen succesvol over de streep te trekken.