Altijd raak, vlijmscherp, maar fair. Zo tackelen onze huisanalisten Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle) week na week de meest opvallende voetbalgebeurtenissen van het afgelopen weekend en werpen ze hun blik op hun volgende thuiswedstrijd. Stevig en zuiver op de bal, zoals een uitstekende tackle hoort te zijn.
Interpretaties
Wie het scenario van de laatste verplaatsing van Club naar Mechelen heeft uitgeschreven, neemt waarschijnlijk iedere morgen een ijskoude douche of kruipt wel eens in een bad vol bloed, zweet en tranen. Nu is het zo dat iedere uitwedstrijd in eigen land voor Club een riskante onderneming is, maar de ingrediënten die gebruikt werden om het zaterdagavond spannend te houden, waren gemengd met de strafste pepers. De rode draad doorheen het verhaal was jammer genoeg alweer de arbitrage. Het zou goedkoop zijn om mee te gaan in de hetze tegen de scheidsrechters in ons land, maar ze roepen het echter zelf op zich af. Er zijn ondertussen elvendertig interpretaties voor handspel, buitenspel, gele of rode kaarten waardoor niemand nog het bos door de bomen ziet. Je hangt dus af van de interpretaties van de dag, niet van een strak geschreven handboek der reglementen. En als er onzekerheid heerst over de genomen beslissingen mag je je verwachten aan compensatiegedrag onder de vorm van spookpenalty’s of een tijdelijke ontkenningsfase van de voordeelregels. Met name Besnik Hasi stond dan ook na de match op springen. De heer Hasi zou echter beter moeten weten. Nog maar een jaartje geleden werd Club op bezoek bij datzelfde Mechelen op zijn minst één zeker doelpunt door de neus geboord dat werd toegeschreven aan de even spreekwoordelijke als onbegrijpelijke ‘menselijke fout’. Er staan een tiental camera’s op het veld gericht. Een snelle en begrijpelijke beslissing zou logisch moeten zijn, maar daar zijn we in onze competitie nog mijlenver van verwijderd.
Meedogenloosheid
Kijk er gerust de uitslagen en het spelverloop van al onze uitwedstrijden dit seizoen op na: Club maakt het zich iedere keer onnodig lastig na een voorsprong op verplaatsing. Het seizoen is erg lang en zwaar, de matchen volgen nu aan een moordend tempo en telkens sluipt er iets in ons spel waardoor we na een voorsprong plots de bal aan de tegenstander laten en de hoge(re) pressing achterwege laten. Niet zelden lopen we op een gaslek omdat de afvallende, tweede bal die onnodig veel in onze zestienmeter blijft hangen, terechtkomt in de voeten van de bloed ruikende tegenstander. De trainer noemt dit een mentaliteitsprobleem en ik denk dat hij gelijk heeft. Als we de ploeg willen zijn volgens onze eigen hoge ambities, dan moeten we daar dringend stappen gaan zetten. We ontbreken een soort meedogenloosheid en maturiteit in ons spel. We hebben het hier natuurlijk wel over een relatief jonge groep voetballers met veel progressiemarge. Ik kijk dus richting Simon, Brandon en Hans om telkens opnieuw het voortouw te nemen. Het zou helpen mochten we ook centraal voorin een beest hebben om de ervaren centrale as compleet te maken. Dit is echter geen kritiek op met name Romeo Vermant, die als een ware vechtjas, gul met de inspanningen, volop de strijd aangaat met veelal schoppende en trekkende verdedigers. Hopelijk is Gustaf Nilsson vlug weer klaar voor de strijd zodat we ook op die plek meer mogelijkheden hebben om die frustrerende matchontwikkelingen tegen te gaan.
“We zijn waar we willen zijn: volop in de running op drie fronten tegelijk”
Traditie
Dit weekend komt de onbezorgde (nou ja) leider KRC Genk op bezoek. Het is voor Club alweer een stevige test, net na een uiterst belangrijke Europese confrontatie tegen Sporting Clube de Portugal. Maar je hoort ons niet klagen. We zijn waar we willen zijn: volop in de running op drie fronten tegelijk. Het is sinds onze terugkeer op het hoogste schavot jaarlijkse kost, het ultieme bewijs dat de ambities van bestuur, spelers en supporters van Club Brugge niet misplaatst zijn. We willen bij de beste 20 clubs van Europa behoren en daar hoort nu éénmaal een druk schema bij. Als ik op matchdag naar het stadion trek, roept mijn lief me nog vlug na: “dat we hopelijk mogen winnen, vandaag”. Waarop ik dan antwoord: “wij moeten altijd winnen, schat”. Wat kost het toch een eindeloze hoeveelheid geschiedenis om een beetje traditie te maken…
Tackle
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier